14
Edward Krasiński | Bez tytułu, 1955
Estymacja:
45,000 zł - 60,000 zł
Sprzedane
42,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Prace na papierze
Artysta
Edward Krasiński (1925 - 2004)
Wymiary
100 x 70 cm
Kategoria
Opis
akwarela, gwasz, ołówek/papier , 100 x 70 cm,
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Edward Krasiński był rzeźbiarzem, malarzem, autorem form przestrzennych. Znany był przede wszystkim z radykalnych, awangardowych gestów. Jego znakiem rozpoznawczym była niebieska, charakterystyczna taśma, a w świadomości odbiorców zapisał się
m.in. jako słynny dyrygent fal morskich w Panoramicznym happeningu morskim Tadeusz Kantora w 1967 roku. Statusu artysty dowodzi fakt, iż jego dzieła znajdują się w zbiorach najważniejszych instytucji artystycznych na świecie, takich jak Centre Georges Pompidou
w Paryżu oraz Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Zaprezentowana w katalogu praca pozwala spojrzeć na tę lekko inną, wczesną twórczość artysty.
Krasiński w latach 40. studiował w Krakowie, natomiast od 1954 roku mieszkał w Warszawie. W tym okresie nie odnosił jeszcze wielkich sukcesów, był malarzem oraz rysownikiem, którego prace dopiero miały stać się rozpoznawalne. W latach 50. pojawiały się w twórczości artysty rysunki o tematyce erotycznej oraz surrealistycznej. Malarz publikował w tym okresie swoje realizacje na papierze w piśmie „Kierunki” oraz
wykonywał okładki do magazynów, takich jak „Polska” oraz „Ty i Ja”. Dla tygodnika „Kierunki” ilustrował wiersze oraz prozę polskich pisarzy.
Prace powstałe w tym okresie ukazują przede wszystkim fascynację surrealizmem, jego poetyką oraz tematyką. Częstym motywem stają się sylwetki dwóch nagich kobiet, które przedstawione są w intrygujących, dziwnych okolicznościach oraz zdarzeniach. Często są
one ukazywane fragmentarycznie, niektóre z nich mają ucięte dłonie. Postacie z tego okresu charakteryzuje również schematyczne ujęcie twarzy przywodzące na myśl oblicze lalki. Przywodzą one na myśl prace René Magritte’a, który chętnie sięgał po zagadnienia związane ze uprzedmiotowieniem aktu kobiecego. Częstymi atrybutami postaci
są łańcuch, pogrzebacze czy klatki. W podobnym wyrazie została utrzymana zaprezentowana praca. Za pomocą ołówka, gwaszu oraz akwareli artysta nakreślił pełną dramatyzmu, tajemniczą scenę.
Dwie postacie, prawdopodobnie o żeńskich rysach, rozdziela kielich. Ich wyraz twarzy oraz gesty wyrażają przerażenie lub niepokój. Aurę tajemniczości podkreśla centralnie wykonany kleks czerwona farbą. Warto podkreślić, że rysunki Krasińskiego ze wspomnianego okresu prezentują tę mniej rozpoznawalną, ale jakże ciekawą, część twórczości artysty. Kojarzony z instalacjami oraz słynną taśmą blue scotch artysta był również pod dużym wpływem surrealizmu, czego dowodzą rysunki z lat 50. Rysunki pozwalaj również spojrzeć w nowy sposób na rodowód rzeźb Krasińskiego, które w tym kontekście można intepretować jako abstrakcyjny wniosek wyciągnięty z figuratywnych przedstawień.
W Krakowie podczas wojny uczęszczał do Kunstgewerbeschule. Po wojnie studiował w krakowskiej ASP. W latach 50 - tych przeniósł się do Warszawy. Wystawiał od 1962 roku. Początkowo związany był z kręgiem Galerii Krzywego Koła. Po jej zamknięciu, w 1966, razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem i oraz artystami Tadeuszem Kantorem, Henrykiem Stażewskim i Zbigniewem Gostomskim był współtwórcą warszawskiej Galerii Foksal, w której wielokrotnie wystawiał swoje prace (15 wystaw indywidualnych, ostatnia w lutym 2004), z przerwą w latach 1970-1984. Od 1970 mieszkał wspólnie z Henrykiem Stażewskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego (obecnie al. Solidarności). Miał również liczne wystawy w innych galeriach polskich i zagranicznych (m.in. w 2003 w Anton Kern Gallery w Nowym Jorku). Przedstawiciel awangardy, od lat 70 znakiem rozpoznawczym jego prac była niebieska taśma samoprzylepna, umieszczona na pracach na wysokości 130 cm. Popularny w środowiskach artystycznych, bohater wielu anegdot. Twórczość Edwarda Krasińskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym, ulotnym i nieuchwytnym. Najważniejszym jej aspektem było bowiem samo życie tego artysty i jego twórcza postawa wobec rzeczywistości, która wyrażała się poprzez „życie w sztuce”. Nieustannie oddziaływał on na świat swoją osobowością, ironią, humorem, podważając i kwestionując w subtelny sposób tradycyjne formy przejawiania się sztuki i jej sensy. Prace Edwarda Krasińskiego znajdują się w zbiorach m.in. Centre Georges Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi i Galerii Narodowej w Pradze.
Description:
Untitled, 1955
watercolour, gouache, pencil/paper, 100 x 70 cm; , ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Edward Krasiński był rzeźbiarzem, malarzem, autorem form przestrzennych. Znany był przede wszystkim z radykalnych, awangardowych gestów. Jego znakiem rozpoznawczym była niebieska, charakterystyczna taśma, a w świadomości odbiorców zapisał się
m.in. jako słynny dyrygent fal morskich w Panoramicznym happeningu morskim Tadeusz Kantora w 1967 roku. Statusu artysty dowodzi fakt, iż jego dzieła znajdują się w zbiorach najważniejszych instytucji artystycznych na świecie, takich jak Centre Georges Pompidou
w Paryżu oraz Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Zaprezentowana w katalogu praca pozwala spojrzeć na tę lekko inną, wczesną twórczość artysty.
Krasiński w latach 40. studiował w Krakowie, natomiast od 1954 roku mieszkał w Warszawie. W tym okresie nie odnosił jeszcze wielkich sukcesów, był malarzem oraz rysownikiem, którego prace dopiero miały stać się rozpoznawalne. W latach 50. pojawiały się w twórczości artysty rysunki o tematyce erotycznej oraz surrealistycznej. Malarz publikował w tym okresie swoje realizacje na papierze w piśmie „Kierunki” oraz
wykonywał okładki do magazynów, takich jak „Polska” oraz „Ty i Ja”. Dla tygodnika „Kierunki” ilustrował wiersze oraz prozę polskich pisarzy.
Prace powstałe w tym okresie ukazują przede wszystkim fascynację surrealizmem, jego poetyką oraz tematyką. Częstym motywem stają się sylwetki dwóch nagich kobiet, które przedstawione są w intrygujących, dziwnych okolicznościach oraz zdarzeniach. Często są
one ukazywane fragmentarycznie, niektóre z nich mają ucięte dłonie. Postacie z tego okresu charakteryzuje również schematyczne ujęcie twarzy przywodzące na myśl oblicze lalki. Przywodzą one na myśl prace René Magritte’a, który chętnie sięgał po zagadnienia związane ze uprzedmiotowieniem aktu kobiecego. Częstymi atrybutami postaci
są łańcuch, pogrzebacze czy klatki. W podobnym wyrazie została utrzymana zaprezentowana praca. Za pomocą ołówka, gwaszu oraz akwareli artysta nakreślił pełną dramatyzmu, tajemniczą scenę.
Dwie postacie, prawdopodobnie o żeńskich rysach, rozdziela kielich. Ich wyraz twarzy oraz gesty wyrażają przerażenie lub niepokój. Aurę tajemniczości podkreśla centralnie wykonany kleks czerwona farbą. Warto podkreślić, że rysunki Krasińskiego ze wspomnianego okresu prezentują tę mniej rozpoznawalną, ale jakże ciekawą, część twórczości artysty. Kojarzony z instalacjami oraz słynną taśmą blue scotch artysta był również pod dużym wpływem surrealizmu, czego dowodzą rysunki z lat 50. Rysunki pozwalaj również spojrzeć w nowy sposób na rodowód rzeźb Krasińskiego, które w tym kontekście można intepretować jako abstrakcyjny wniosek wyciągnięty z figuratywnych przedstawień.
W Krakowie podczas wojny uczęszczał do Kunstgewerbeschule. Po wojnie studiował w krakowskiej ASP. W latach 50 - tych przeniósł się do Warszawy. Wystawiał od 1962 roku. Początkowo związany był z kręgiem Galerii Krzywego Koła. Po jej zamknięciu, w 1966, razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem i oraz artystami Tadeuszem Kantorem, Henrykiem Stażewskim i Zbigniewem Gostomskim był współtwórcą warszawskiej Galerii Foksal, w której wielokrotnie wystawiał swoje prace (15 wystaw indywidualnych, ostatnia w lutym 2004), z przerwą w latach 1970-1984. Od 1970 mieszkał wspólnie z Henrykiem Stażewskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego (obecnie al. Solidarności). Miał również liczne wystawy w innych galeriach polskich i zagranicznych (m.in. w 2003 w Anton Kern Gallery w Nowym Jorku). Przedstawiciel awangardy, od lat 70 znakiem rozpoznawczym jego prac była niebieska taśma samoprzylepna, umieszczona na pracach na wysokości 130 cm. Popularny w środowiskach artystycznych, bohater wielu anegdot. Twórczość Edwarda Krasińskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym, ulotnym i nieuchwytnym. Najważniejszym jej aspektem było bowiem samo życie tego artysty i jego twórcza postawa wobec rzeczywistości, która wyrażała się poprzez „życie w sztuce”. Nieustannie oddziaływał on na świat swoją osobowością, ironią, humorem, podważając i kwestionując w subtelny sposób tradycyjne formy przejawiania się sztuki i jej sensy. Prace Edwarda Krasińskiego znajdują się w zbiorach m.in. Centre Georges Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi i Galerii Narodowej w Pradze.
Description:
Untitled, 1955
watercolour, gouache, pencil/paper, 100 x 70 cm; , ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Stan zachowania
kolekcja prywatna, Polska; kolekcja Hanny i Gabriela Rechowicz
Technika
akwarela, gwasz, ołówek/papier
Sygnatura
Edward Krasiński był rzeźbiarzem, malarzem, autorem form przestrzennych. Znany był przede wszystkim z radykalnych, awangardowych gestów. Jego znakiem rozpoznawczym była niebieska, charakterystyczna taśma, a w świadomości odbiorców zapisał się
m.in. jako słynny dyrygent fal morskich w Panoramicznym happeningu morskim Tadeusz Kantora w 1967 roku. Statusu artysty dowodzi fakt, iż jego dzieła znajdują się w zbiorach najważniejszych instytucji artystycznych na świecie, takich jak Centre Georges Pompidou
w Paryżu oraz Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Zaprezentowana w katalogu praca pozwala spojrzeć na tę lekko inną, wczesną twórczość artysty.
Krasiński w latach 40. studiował w Krakowie, natomiast od 1954 roku mieszkał w Warszawie. W tym okresie nie odnosił jeszcze wielkich sukcesów, był malarzem oraz rysownikiem, którego prace dopiero miały stać się rozpoznawalne. W latach 50. pojawiały się w twórczości artysty rysunki o tematyce erotycznej oraz surrealistycznej. Malarz publikował w tym okresie swoje realizacje na papierze w piśmie „Kierunki” oraz
wykonywał okładki do magazynów, takich jak „Polska” oraz „Ty i Ja”. Dla tygodnika „Kierunki” ilustrował wiersze oraz prozę polskich pisarzy.
Prace powstałe w tym okresie ukazują przede wszystkim fascynację surrealizmem, jego poetyką oraz tematyką. Częstym motywem stają się sylwetki dwóch nagich kobiet, które przedstawione są w intrygujących, dziwnych okolicznościach oraz zdarzeniach. Często są
one ukazywane fragmentarycznie, niektóre z nich mają ucięte dłonie. Postacie z tego okresu charakteryzuje również schematyczne ujęcie twarzy przywodzące na myśl oblicze lalki. Przywodzą one na myśl prace René Magritte’a, który chętnie sięgał po zagadnienia związane ze uprzedmiotowieniem aktu kobiecego. Częstymi atrybutami postaci
są łańcuch, pogrzebacze czy klatki. W podobnym wyrazie została utrzymana zaprezentowana praca. Za pomocą ołówka, gwaszu oraz akwareli artysta nakreślił pełną dramatyzmu, tajemniczą scenę.
Dwie postacie, prawdopodobnie o żeńskich rysach, rozdziela kielich. Ich wyraz twarzy oraz gesty wyrażają przerażenie lub niepokój. Aurę tajemniczości podkreśla centralnie wykonany kleks czerwona farbą. Warto podkreślić, że rysunki Krasińskiego ze wspomnianego okresu prezentują tę mniej rozpoznawalną, ale jakże ciekawą, część twórczości artysty. Kojarzony z instalacjami oraz słynną taśmą blue scotch artysta był również pod dużym wpływem surrealizmu, czego dowodzą rysunki z lat 50. Rysunki pozwalaj również spojrzeć w nowy sposób na rodowód rzeźb Krasińskiego, które w tym kontekście można intepretować jako abstrakcyjny wniosek wyciągnięty z figuratywnych przedstawień.
W Krakowie podczas wojny uczęszczał do Kunstgewerbeschule. Po wojnie studiował w krakowskiej ASP. W latach 50 - tych przeniósł się do Warszawy. Wystawiał od 1962 roku. Początkowo związany był z kręgiem Galerii Krzywego Koła. Po jej zamknięciu, w 1966, razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem i oraz artystami Tadeuszem Kantorem, Henrykiem Stażewskim i Zbigniewem Gostomskim był współtwórcą warszawskiej Galerii Foksal, w której wielokrotnie wystawiał swoje prace (15 wystaw indywidualnych, ostatnia w lutym 2004), z przerwą w latach 1970-1984. Od 1970 mieszkał wspólnie z Henrykiem Stażewskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego (obecnie al. Solidarności). Miał również liczne wystawy w innych galeriach polskich i zagranicznych (m.in. w 2003 w Anton Kern Gallery w Nowym Jorku). Przedstawiciel awangardy, od lat 70 znakiem rozpoznawczym jego prac była niebieska taśma samoprzylepna, umieszczona na pracach na wysokości 130 cm. Popularny w środowiskach artystycznych, bohater wielu anegdot. Twórczość Edwarda Krasińskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym, ulotnym i nieuchwytnym. Najważniejszym jej aspektem było bowiem samo życie tego artysty i jego twórcza postawa wobec rzeczywistości, która wyrażała się poprzez „życie w sztuce”. Nieustannie oddziaływał on na świat swoją osobowością, ironią, humorem, podważając i kwestionując w subtelny sposób tradycyjne formy przejawiania się sztuki i jej sensy. Prace Edwarda Krasińskiego znajdują się w zbiorach m.in. Centre Georges Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi i Galerii Narodowej w Pradze.
m.in. jako słynny dyrygent fal morskich w Panoramicznym happeningu morskim Tadeusz Kantora w 1967 roku. Statusu artysty dowodzi fakt, iż jego dzieła znajdują się w zbiorach najważniejszych instytucji artystycznych na świecie, takich jak Centre Georges Pompidou
w Paryżu oraz Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Zaprezentowana w katalogu praca pozwala spojrzeć na tę lekko inną, wczesną twórczość artysty.
Krasiński w latach 40. studiował w Krakowie, natomiast od 1954 roku mieszkał w Warszawie. W tym okresie nie odnosił jeszcze wielkich sukcesów, był malarzem oraz rysownikiem, którego prace dopiero miały stać się rozpoznawalne. W latach 50. pojawiały się w twórczości artysty rysunki o tematyce erotycznej oraz surrealistycznej. Malarz publikował w tym okresie swoje realizacje na papierze w piśmie „Kierunki” oraz
wykonywał okładki do magazynów, takich jak „Polska” oraz „Ty i Ja”. Dla tygodnika „Kierunki” ilustrował wiersze oraz prozę polskich pisarzy.
Prace powstałe w tym okresie ukazują przede wszystkim fascynację surrealizmem, jego poetyką oraz tematyką. Częstym motywem stają się sylwetki dwóch nagich kobiet, które przedstawione są w intrygujących, dziwnych okolicznościach oraz zdarzeniach. Często są
one ukazywane fragmentarycznie, niektóre z nich mają ucięte dłonie. Postacie z tego okresu charakteryzuje również schematyczne ujęcie twarzy przywodzące na myśl oblicze lalki. Przywodzą one na myśl prace René Magritte’a, który chętnie sięgał po zagadnienia związane ze uprzedmiotowieniem aktu kobiecego. Częstymi atrybutami postaci
są łańcuch, pogrzebacze czy klatki. W podobnym wyrazie została utrzymana zaprezentowana praca. Za pomocą ołówka, gwaszu oraz akwareli artysta nakreślił pełną dramatyzmu, tajemniczą scenę.
Dwie postacie, prawdopodobnie o żeńskich rysach, rozdziela kielich. Ich wyraz twarzy oraz gesty wyrażają przerażenie lub niepokój. Aurę tajemniczości podkreśla centralnie wykonany kleks czerwona farbą. Warto podkreślić, że rysunki Krasińskiego ze wspomnianego okresu prezentują tę mniej rozpoznawalną, ale jakże ciekawą, część twórczości artysty. Kojarzony z instalacjami oraz słynną taśmą blue scotch artysta był również pod dużym wpływem surrealizmu, czego dowodzą rysunki z lat 50. Rysunki pozwalaj również spojrzeć w nowy sposób na rodowód rzeźb Krasińskiego, które w tym kontekście można intepretować jako abstrakcyjny wniosek wyciągnięty z figuratywnych przedstawień.
W Krakowie podczas wojny uczęszczał do Kunstgewerbeschule. Po wojnie studiował w krakowskiej ASP. W latach 50 - tych przeniósł się do Warszawy. Wystawiał od 1962 roku. Początkowo związany był z kręgiem Galerii Krzywego Koła. Po jej zamknięciu, w 1966, razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem i oraz artystami Tadeuszem Kantorem, Henrykiem Stażewskim i Zbigniewem Gostomskim był współtwórcą warszawskiej Galerii Foksal, w której wielokrotnie wystawiał swoje prace (15 wystaw indywidualnych, ostatnia w lutym 2004), z przerwą w latach 1970-1984. Od 1970 mieszkał wspólnie z Henrykiem Stażewskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego (obecnie al. Solidarności). Miał również liczne wystawy w innych galeriach polskich i zagranicznych (m.in. w 2003 w Anton Kern Gallery w Nowym Jorku). Przedstawiciel awangardy, od lat 70 znakiem rozpoznawczym jego prac była niebieska taśma samoprzylepna, umieszczona na pracach na wysokości 130 cm. Popularny w środowiskach artystycznych, bohater wielu anegdot. Twórczość Edwarda Krasińskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym, ulotnym i nieuchwytnym. Najważniejszym jej aspektem było bowiem samo życie tego artysty i jego twórcza postawa wobec rzeczywistości, która wyrażała się poprzez „życie w sztuce”. Nieustannie oddziaływał on na świat swoją osobowością, ironią, humorem, podważając i kwestionując w subtelny sposób tradycyjne formy przejawiania się sztuki i jej sensy. Prace Edwarda Krasińskiego znajdują się w zbiorach m.in. Centre Georges Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi i Galerii Narodowej w Pradze.
Proweniencja
0
Wystawiany
0
