70 x 50 cm (arkusz)

kredka olejna/papier , 70 x 50 cm (arkusz), sygnowany i datowany p.d.: 'Fangor 72',

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


„Fangor praktykował na swoich obrazach ‘bezkrawędziowość’ miękkiego zatracania się koloru aż do bólu oczu, ale nie dla niego samego, jak to miało miejsce u opartowskich artystów (co też sami przyznawali), lecz by znaleźć nowe środki wyrazu, bardziej adekwatne dla nieokreśloności naszych czasów, których stawał się coraz bardziej świadomy”.

Stefan Szydłowski

Wojciech Fangor uznawany jest za jedną z najciekawszych postaci w historii polskiej sztuki, ale warto podkreślić, że jego twórczość już dawno wyszła poza rodzime granice oraz kręgi i jest szeroko rozpoznawalna. Jego artystycznego statusu dowodzą nie tylko liczne rekordowe sprzedaże na rynku sztuki, lecz także fakt, że dotąd jest jedynym polskim artystą, któremu zorganizowano wystawę w Guggenheim Museum w Nowym Jorku.

Pomimo faktu, iż to obrazy wykonane na płótnie dały artyście rozgłos, warto wspomnieć, że to liczne prace na papierze, w formie szkiców, zapisków oraz pełnoprawne, autonomicznych dzieł dopełniają i pozwalają zrozumieć twórczość artysty. Pierwsze rysunki, uznawane za artystę jako dojrzałe, pochodziły z drugiej połowy lat 40. Były to studia do portretów osób bliskich, ale także pejzaże okolic Wilanowa. Artysta posługiwał się w tym okresie kubistyczną formą, co dowodzi jego świadomości artystycznej oraz wiary w modernistyczny postęp. Zwrot w podejściu do rysunków i szkiców nastąpił w pierwszej połowie lat 50. Jak opisuje zmiany zachodzące w twórczości artysty Stefan Szydłowski: „Potem, w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych, wraca do rysunku akademickiego, do klasycyzmu, do technik opartych na renesansowych zmaganiach z rzeczywistością, szukających iluzji, którą można by zastąpić rzecz samą. Ta walka o dobrą iluzję to realizm, którym autor próbuje poprawić realność, zamalować granicę między tym, co było, a tym, co wydawało się możliwe. W roku 1953 Fangor zaczyna eksperymentować, bada środki wyrazu, które określają, budują przestrzeń rysunku, obrazu. Linią i kolorem wyprowadza przestrzeń wewnętrzną na zewnątrz, ukazuje wielość możliwych perspektyw. Staje wprost przed jednym z najważniejszych swoich problemów artystycznych – zagadnieniem przestrzeni. Rozmyślania nad nim to rysunki, obrazy i formy przestrzenne, nazywane przez autora strukturami. Blisko dwa dziesięciolecia studiów przestrzeni przywiodły artystę do zainteresowania się jej wymiarem społeczno-historycznym, w szczególności aspektem psychologicznym. Zaowocowało to cyklem prac 'międzytwarzowych', studiami nad społecznym określeniem przekazu i uwarunkowań ciała” (Stefan Szydłowski, [w:] Linia, kolor, historia, Fangor. Prace na papierze i w kolorze, Galeria aTAK, Warszawa 2007, s. nlb.).

Zaprezentowana praca, tak jak inne wykonane na papierze, zdaje się być szybkim zapisem artystycznego pomysłu, chęci sprawdzenia w praktyce kolorystycznych połączeń i wybranych dla nich kształtów. Rysunki Fangora charakteryzują się swobodą podejścia do zagadnienia. Tworząc prace na papierze kredkami, artysta nie spotykał się z ograniczeniami materiałowymi właściwymi malarstwu. Użycie farby powodowałoby konieczność odpowiedniego jej rozprowadzenia dla osiągnięcia zamierzonego efektu. Rysunek z kolei – choć posiadał własne ograniczenia związane z jego materią – pozwalał na znacznie większą swobodę. Stąd widoczna w nim dynamiczna kreska, która zarysowuje kształt w sposób ogólny, ale bez dbałości o stworzenie precyzyjnie ujętej figury. Nie bez znaczenia pozostają barwy, które Fangor łączył w sposób kontrastowy, zestawiając przykładowo kolory ciepłe z zimnymi dla osiągnięcia intensywniejszego efektu. Nie zmienia to faktu, że cienkość kreski oraz lekkość, ulotność kompozycji niejednokrotnie powodowała powstanie pracy o delikatnym wyrazie, jak w przypadku rysunku artysty prezentowanego w niniejszym katalogu.


W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1946. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem - jak w słynnym “Studium przestrzeni" z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op-art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.

Description:
Untitled, 1972
oil crayon/paper, 70 x 50 cm (sheet); signed and dated lower right: 'Fangor 72', ,

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.

0

kredka olejna/papier

sygnowany i datowany p.d.: 'Fangor 72'