61 x 43 cm

olej, tusz/papier , 61 x 43 cm,

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


Zaprezentowana praca jest studium młodej kobiety ubranej w bordowy sweter lekko opierającej się o stołek ze skrzyżowanymi rękoma na tle czarnej ściany. Andrzej Wróblewski zaliczany się do grona najwybitniejszych polskich artystów powojennych, który do końca swojego zbyt krótkiego i gwałtownie zakończonego życia poszukiwał swojej własnej drogi twórczej. Był on buntownikiem i eksperymentatorem, który jednak wysoko cenił umiejętności warsztatowe czego przykładem jest prezentowana praca powstała w trakcie studiów artysty.

Wróblewski studiował w latach 1945-1952 na Wydziale Malarstwa i Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Zygmunta Radnickiego, Zbigniewa Pronaszki, Hanny Rudzikiej-Cybisowej i Jerzego Fedkowicza. Równolegle podjął studia w zakresie historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1956 roku artysta odnotowuje malowanie obrazów przedstawiających Olę. Bohaterka zaprezentowanej pracy jest Aleksandra Peterschein, po mężu Szuliga (17XII 1928 – 23 II 1992), która w drugie połowie lat pięćdziesiątych pracowała jako modelka na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Pozowała także jej siostra Irena. Obie pochodziły z Wieliczki, z wielodzietnej rodziny. Prawdopodobnie, gdyby nie obrazy malowane przez Wróblewskiego, byłaby jedną z wielu anonimowych modelek pozujących na krakowskiej uczelni. W archiwum zachowały się dokładne wykazy modeli zawierające ilości godzin i wysokość wypłacanych honorariów. Wśród nich znajdujemy nazwisko bohaterki prezentowanej akwareli. Młoda kobietę Wróblewskim wielokrotnie uchwycił na swoich rysunkach. Przedstawiał ja stojącą, z profilu, a także w formie portretu przedstawiającego jedynie głowę oraz ramiona dziewczyny. Była ona jedna z najczęściej portretowanych modelek. Wróblewski zrealizował ten temat trzykrotnie w obrazach na płótnie, z których dwa wchodzą w skład kolekcji muzealnych. „Głowa modelki I” znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu, zaś „Głowa modelki III” w Muzeum Śląskim w Katowicach. Artysta posłużył się mocno kontrastującymi się kolorami, czarnym oraz silnym bordowym oraz płaska plama barwną. W zakreślonych, syntetycznie przedstawionych rysach dziewczyny dostrzegalny jest smutek orz refleksyjny nastrój.

„Swój rozwój artystyczny mógłbym scharakteryzować następująco: Na I i II roku ASP pracowałem w ramach dyscypliny postimpresjonistycznej. Później zetknąłem się z grupą abstrakcjonistów i brałem udział w Wystawie Sztuki Nowoczesnej, traktując ten kierunek dążeń artystycznych jako najbardziej marksistowski. Po wystawie zorientowałem się w
sprzeczności swojej teorii z praktyką - reagowania ludzi na wystawie i zacząłem pracować nad realistycznym, tematycznym obrazem. Około pół roku malowałem prace wyraźnie surrealistyczne, które jednak przez swoją siłą oddziaływania pozostały dla mnie najżywotniejszym momentem mojej twórczości. Widząc olbrzymie braki w moich umiejętnościach malarskich, skoncentrowałem się na realistycznym studium i poprawnej, psychologicznie pogłębionej kompozycji. Ten okres poprzez IV i V rok ASP, trwa do dziś i wskutek braku czasu na stałe malowanie, nie wiem jak prędko będę mógł nawiązać do bardziej twórczych, skrótowych rozwiązań tematycznego obrazu. Co do pracy dydaktycznej: jest ona ściśle zależna od tego czy w danym okresie pracuję twórczo czy nie. Własna praca wzbogaca korektę i daje malarzowi wiarę w sens twórczości artystycznej wiarę, którą trzeba nieraz przekazać wahającym się studentom.”

Andrzej Wróblewski

W latach 1945-52 studiował malarstwo na ASP w Krakowie oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od roku 1946 brał udział w wystawach, od 1948 zajmował się także publicystyką, głównie z dziedziny sztuki. W latach 1950-54 pełnił funkcję asystenta w krakowskiej ASP w pracowniach m.in. prof. Radnickiego i prof. Rudzkiej-Cybisowej. Zmarł 23 marca 1957 na samotnej wycieczce w Tatrach. W swoich pracach, posługując się oryginalnym, fascynującym językiem malarskim, w sposób niezwykle sugestywny wypowiedział tragiczne doświadczenia pokolenia dorastającego w okresie wojny i wkraczającego w dojrzałość w czasach stalinowskich. Uważany za prekursora nowej figuracji, współczesnego realizmu, także nowej ekspresji, należy do największych polskich malarzy XX w.

Description:
[Girl on a stool]
oil, ink/paper, 61 x 43 cm; , ,

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.

zakup od rodziny artysty; kolekcja prywatna, Warszawa

olej, tusz/papier

Zaprezentowana praca jest studium młodej kobiety ubranej w bordowy sweter lekko opierającej się o stołek ze skrzyżowanymi rękoma na tle czarnej ściany. Andrzej Wróblewski zaliczany się do grona najwybitniejszych polskich artystów powojennych, który do końca swojego zbyt krótkiego i gwałtownie zakończonego życia poszukiwał swojej własnej drogi twórczej. Był on buntownikiem i eksperymentatorem, który jednak wysoko cenił umiejętności warsztatowe czego przykładem jest prezentowana praca powstała w trakcie studiów artysty.

Wróblewski studiował w latach 1945-1952 na Wydziale Malarstwa i Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Zygmunta Radnickiego, Zbigniewa Pronaszki, Hanny Rudzikiej-Cybisowej i Jerzego Fedkowicza. Równolegle podjął studia w zakresie historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1956 roku artysta odnotowuje malowanie obrazów przedstawiających Olę. Bohaterka zaprezentowanej pracy jest Aleksandra Peterschein, po mężu Szuliga (17XII 1928 – 23 II 1992), która w drugie połowie lat pięćdziesiątych pracowała jako modelka na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Pozowała także jej siostra Irena. Obie pochodziły z Wieliczki, z wielodzietnej rodziny. Prawdopodobnie, gdyby nie obrazy malowane przez Wróblewskiego, byłaby jedną z wielu anonimowych modelek pozujących na krakowskiej uczelni. W archiwum zachowały się dokładne wykazy modeli zawierające ilości godzin i wysokość wypłacanych honorariów. Wśród nich znajdujemy nazwisko bohaterki prezentowanej akwareli. Młoda kobietę Wróblewskim wielokrotnie uchwycił na swoich rysunkach. Przedstawiał ja stojącą, z profilu, a także w formie portretu przedstawiającego jedynie głowę oraz ramiona dziewczyny. Była ona jedna z najczęściej portretowanych modelek. Wróblewski zrealizował ten temat trzykrotnie w obrazach na płótnie, z których dwa wchodzą w skład kolekcji muzealnych. „Głowa modelki I” znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu, zaś „Głowa modelki III” w Muzeum Śląskim w Katowicach. Artysta posłużył się mocno kontrastującymi się kolorami, czarnym oraz silnym bordowym oraz płaska plama barwną. W zakreślonych, syntetycznie przedstawionych rysach dziewczyny dostrzegalny jest smutek orz refleksyjny nastrój.

„Swój rozwój artystyczny mógłbym scharakteryzować następująco: Na I i II roku ASP pracowałem w ramach dyscypliny postimpresjonistycznej. Później zetknąłem się z grupą abstrakcjonistów i brałem udział w Wystawie Sztuki Nowoczesnej, traktując ten kierunek dążeń artystycznych jako najbardziej marksistowski. Po wystawie zorientowałem się w
sprzeczności swojej teorii z praktyką - reagowania ludzi na wystawie i zacząłem pracować nad realistycznym, tematycznym obrazem. Około pół roku malowałem prace wyraźnie surrealistyczne, które jednak przez swoją siłą oddziaływania pozostały dla mnie najżywotniejszym momentem mojej twórczości. Widząc olbrzymie braki w moich umiejętnościach malarskich, skoncentrowałem się na realistycznym studium i poprawnej, psychologicznie pogłębionej kompozycji. Ten okres poprzez IV i V rok ASP, trwa do dziś i wskutek braku czasu na stałe malowanie, nie wiem jak prędko będę mógł nawiązać do bardziej twórczych, skrótowych rozwiązań tematycznego obrazu. Co do pracy dydaktycznej: jest ona ściśle zależna od tego czy w danym okresie pracuję twórczo czy nie. Własna praca wzbogaca korektę i daje malarzowi wiarę w sens twórczości artystycznej wiarę, którą trzeba nieraz przekazać wahającym się studentom.”

Andrzej Wróblewski

W latach 1945-52 studiował malarstwo na ASP w Krakowie oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od roku 1946 brał udział w wystawach, od 1948 zajmował się także publicystyką, głównie z dziedziny sztuki. W latach 1950-54 pełnił funkcję asystenta w krakowskiej ASP w pracowniach m.in. prof. Radnickiego i prof. Rudzkiej-Cybisowej. Zmarł 23 marca 1957 na samotnej wycieczce w Tatrach. W swoich pracach, posługując się oryginalnym, fascynującym językiem malarskim, w sposób niezwykle sugestywny wypowiedział tragiczne doświadczenia pokolenia dorastającego w okresie wojny i wkraczającego w dojrzałość w czasach stalinowskich. Uważany za prekursora nowej figuracji, współczesnego realizmu, także nowej ekspresji, należy do największych polskich malarzy XX w.