63,5 x 85 cm

olej/płótno, 63,5 x 85 cm, sygnowany i datowany p.d.: 'Pautsch 908 '

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


Fryderyk Pautsch był młodopolskim malarzem, który dał się poznać publiczności przede wszystkim jako artysta rodzajowy nurtu folklorystyczno-ekspresjonistycznego oraz portrecista. Początkowo Pautsch studiował prawo we Lwowie i Krakowie, od 1900 roku równolegle podjął studia artystyczne na Akademii Sztuk Pięknych. Kształcił się pod kierunkiem Józefa Unierzyskiego i Leona Wyczółkowskiego. Na przełomie 1905/1906 roku doskonalił swój warsztat malarski w paryskiej Académie Julian. Dla ukształtowania profilu jego twórczości istotny był pobyt w 1904 roku wraz z Władysławem Jarockim i Kazimierzem Sichulskim na Pokuciu, gdzie utrwalał w swych obrazach obyczaje, rytuały i wizerunki Hucułów; motywy te staną się dominujące w jego wczesnej twórczości, przepełnionej ikonografią kulturowej tradycji Huculszczyzny i Podhala. Po ukończeniu studiów osiadł we Lwowie. W 1908 roku wstąpił do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", zaś w 1912 roku został członkiem wiedeńskiego ugrupowania „Hagenbund”. W 1919 roku zamieszkał w Poznaniu, gdzie pełnił funkcję dyrektora Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego. W latach 20. XX wieku artysta wszedł do grona członków-założycieli poznańskiego ugrupowania „Świt”, równocześnie wstępując do paryskiego Société Nationale des Beaux-Arts. W 1925 został mianowany kierownikiem katedry malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Pautsch na etapie dojrzałej twórczości poświęcał się gatunkowi portretu. W owych wizerunkach starał się np. rozbudować tło, zasób rekwizytów, które dookreślały portretowaną osobą. Jego najsłynniejszą i najbardziej prestiżową realizacją portretową było stworzenie w latach 1908-1910 galerii wizerunków przedstawicieli intelektualno-artystycznej elity Lwowa, m.in., Leopolda Staffa czy Jana Kasprowicza.
Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Unierzyskiego i Leona Wyczółkowskiego, a następnie kształcił się w paryskiej Académie Julian w klasie Jean-Paula Laurensa. Począwszy od 1903 roku często wyjeżdżał na Huculszczyznę, która stała się istotnym źródłem inspiracji w jego twórczości. W latach 1912-19 był profesorem malarstwa w Królewskiej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu. Od 1919 kierował Szkołą Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu. Następnie został mianowany profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" i innych stowarzyszeń twórczych. Malował rodzajowe sceny z życia Hucułów, kompozycje religijne, portrety, martwe natury i pejzaże.

olej/płótno

sygnowany i datowany p.d.: 'Pautsch 908 '