52 x 67,5 cm

olej/tektura, 52 x 67,5 cm, sygnowany i opisany p.d.: 'Stabrowski | Damaszek'

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.


Orient fascynował Stabrowskiego tak dalece, że stał się celem jego wielokrotnych wypraw. Szczególnie interesował go Bliski Wschód z Kairuanem i Damaszkiem na czele, miastami islamu, w obrębie których można było podziwiać fascynującą architekturę, doświadczać niepowtarzalnej atmosfery obyczajowej i religijnej. Podczas swych „arabskich” wypraw Kazimierz Stabrowski zgromadził bogaty materiał – rozliczne studia malarskie, szkice, impresje z natury - z którego powstawały następnie sceny rodzajowe, miejskie pejzaże i orientalne portrety. Prezentowana w katalogu scena zaobserwowana w Damaszku łączy te wszystkie elementy we wspaniałym przedstawieniu, oddającym światło i atmosferę bliskowschodniej ulicy ze wszystkimi jej kontrastami.
Kazimierz Stabrowski był jednym z oryginalniejszych artystów, łączonych z nurtem polskiego symbolizmu i secesji. Edukację artystyczną odbył w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, gdzie w latach 1887-1894 uczęszczał do pracowni Pawła P. Czistiakowa. Uznanie profesury, medale i otrzymane stypendium umożliwiło artyście podróż studyjną na Wschód, do Bejrutu i Palestyny, Odessy, Konstantynopola, Grecji i Egiptu. Analizując substancję malarską prezentowane w katalogu dzieło prawdopodobnie pochodzi właśnie z tego okresu rozwoju artystycznego Stabrowskiego; do dziś możemy w nim widzieć szkicowe piękno i egzotykę orientu, który odtwarzany był zgodnie z akademicką doktryną gromadzenia dokumentacji kostiumowej i topograficznej, tak niezbędnej do wiernego odtworzenia realiów w późniejszych kompozycjach historycznych. Stabrowski przez kolejne długie lata podtrzymywał swój związek z petersburskim ośrodkiem artystycznym. W uznaniu warsztatowego mistrzostwa i artystycznych dokonań, Stabrowski został powołany na członka jury wystaw organizowanych przez petersburską uczelnię. Zyskał niepodważalną reputację jako twórca obrazów historycznych, formuły najwyżej cenionej w hierarchii akademickich gatunków. W Petersburgu regularnie uczestniczył w organizowanych w akademii Wystawach Wiosennych. W 1900 roku wziął udział w Wystawie Powszechnej w Paryżu, gdzie otrzymał wielki srebrny medal za obraz „Cisza wsi”. Jego prace prezentowane były ponadto na międzynarodowych ekspozycjach w Monachium i Wenecji. W 1902 roku twórca wstąpił do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", elitarnego ugrupowania zrzeszającego wybitnych artystów polskich, a rok później podjął się zadania położenia podwalin dla warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych (Stabrowski pełnił funkcję dyrektora uczelni do 1909 roku).
Kazimierz Stabrowski został oceniony przez swoją epokę jako reprezentant indywidualnego stylu, kreator niepowtarzalnych scen historycznych i portretów, które nasycał symbolistycznymi, baśniowymi, onirycznymi wątkami. Stał się jednym z wybitnych przedstawicieli sztuki dekoracyjnej, pokrewnej wiedeńskiej secesji i paryskiej Art Nouveau.
Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (od 1887 roku). W 1894 roku otrzymał wielki złoty medal i tytuł "kłassnyj chudożnik" I stopnia. W 1897 roku wyjechał do Paryża, gdzie przez kilka miesięcy uczył się w Académie Julian. W 1902 roku został członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Został pierwszym dyrektorem otwartej w 1904 roku Szkoły Sztuk Pięknych (o której otwarcie wiele lat się starał). Zorganizował dwie wielkie wystawy indywidualne w Petersburgu (1915) i Moskwie (1916). We wczesnym okresie twórczości malował przede wszystkim portrety oraz pejzaże. Później zajął się obrazami symbolicznymi o charakterze fantastyczno - mistycznym.

olej/tektura

sygnowany i opisany p.d.: 'Stabrowski | Damaszek'