29
Olga Boznańska | Martwa natura z kwiatami, 1918
Estymacja:
100,000 zł - 150,000 zł
Sprzedane
240,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. XIX wiek. Modernizm. Międzywojnie
Artysta
Olga Boznańska (1865 - 1940)
Wymiary
27 x 48,5 cm
Kategoria
Opis
olej/tektura, 27 x 48,5 cm, sygnowany i datowany p.g.: 'Olga Boznańska | 1918.', na odwrociu papierowa nalepka galeryjna
praca zostanie uwzględniona w katalogu raisonné dzieł malarskich Olgi Boznańskiej przygotowywanym przez Urszulę Kozakowską-Zauchę (Muzeum Narodowe w Krakowie)
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
Olga Boznańska jest jedną z najbardziej cenionych polskich malarek, zaliczanych do ścisłego grona najwybitniejszych artystek europejskich. Urodzona w Krakowie, córka Francuzki i Polaka, edukację artystyczną rozpoczęła w rodzinnym mieście. Była uczennicą m.in. Kazimierza Pochwalskiego, Józefa Siedleckiego i Antoniego Piotrowskiego. Wykształcenie artystyczne zdobywała na Wydziale Artystycznym Wyższych Kursów dla Kobiet Adriana Baranieckiego w Krakowie w latach 1884-86 oraz w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W okresie monachijskim wykrystalizowały się jej zainteresowania malarskie – tworzyła portrety, autoportrety oraz kameralne pejzaże i martwe natury. Na postawę artystyczną Boznańskiej zasadniczy wpływ wywarło malarstwo Diego Velázqueza, Jamesa McNeilla Whistlera oraz Édouarda Maneta i Wilhelma Leibla.
Od 1898 roku artystka mieszkała w Paryżu. Aktywnie uczestniczyła w ówczesnym życiu artystycznym, wystawiając swe prace na licznych wystawach krajowych i zagranicznych. Była wielokrotnie honorowana nagrodami, m.in. złotym medalem na międzynarodowej wystawie w Monachium w 1905 roku, Francuską Legią Honorową w 1912 roku, Grand Prix na Wystawie Expo w Paryżu w 1939 roku oraz Orderem Polonia Restituta. Niepowtarzalne miejsce Boznańskiej w sztuce Młodej Polski podkreślił Wiesław Juszczak w publikacji „Modernizm” z 1977 roku. Na przekór wszystkim, którzy pisali, że stylistyczna klasyfikacja malarstwa Boznańskiej jest niemożliwa, Juszczak powiada, iż stosując środki i technikę impresjonistyczną artystka osiąga ostateczny efekt napięcia emocjonalnego i drapieżnej ekspresji. Zauważa, że już w okresie monachijskim Boznańska odnalazła własną „przestrzenną formułę”: jej bezkonturowe postaci na niedookreślonych tłach już to się w nie wtapiają, już to się z nich wyłaniają, co daje poczucie niepokojącego pulsowania. „I od zasugerowania takiej przestrzeni ‘cerebralnej’, odrealnionej, rozpoczyna się tutaj przenikliwa, bezlitosna nierzadko opowieść o ludzkiej duszy”. Te impresjonistyczne i ekspresjonistyczne pierwiastki znajdowały swoje plastyczne odbicie w całej palecie gatunków uprawianych przez Boznańską, również w martwych naturach.
Martwe natury Olga Boznańska zaczęła malować już w okresie monachijskim, inspirując się wzorami holenderskich mistrzów XVII w., których dzieła, utrzymane w najlepszej tradycji gatunku, oglądała i kopiowała w Starej Pinakotece. Uczyła się także od sławnych Francuzów: działającego w XVIII w. Jeana-Siméona Chardina i starszego od niej o jedną generację Henriego Fantin-Latoura. Wizja Boznańskiej jest jednak całkowicie oryginalna, trudno dopatrzyć się w niej jakiegokolwiek bezpośredniego wzorca. Wizerunki kwiatów o nieco przywiędłych płatkach, nabierających wysublimowanych barw, również przewijają się przez całą jej twórczość. W pracach tych, z reguły niewielkich rozmiarów, malowanych i często rozdawanych okazjonalnie przyjaciołom artystki, Boznańska rzadko skupia się na botanicznych detalach, natomiast mistrzowsko dopracowuje ozdobne wazony i inne naczynia. O martwych naturach Boznańskiej pisała historyk sztuki Helena Blumówna: „Niezmiennie powtarzają się więc w martwych naturach Boznańskiej te same wazony, porcelana ze złoceniami, szkła, jakieś szkatułki, posążki japońskie (…) nagromadzone w pozornym nieładzie na białym obrusie. Stanowią pretekst do przeprowadzenia określonej idei malarskiej w zakresie koloru, orkiestracji zestawień, wzajemnego przenikania, rzadziej kontrastów”.
Jedna z najwybitniejszych polskich artystek przełomu XIX i XX w. Początkowo lekcji rysunku udzielała artystce matka, Eugenia Mondan; w latach 1883 – 86 artystka kształciła się pod kierunkiem Kazimierza Pochwalskiego i Józefa Siedleckiego. Uczęszczała też na Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie, gdzie lekcji udzielali jej Hipolit Lipiński i Antoni Piotrowski. W latach 1886-1889 odbyła studia w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych u Karla Kricheldorfa i Wilhelma Dürra. W Monachium otworzyła własną pracownię, pozostając pod opieką Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego. W 1895, w zastępstwie Teodora Hummla, objęła kierownictwo prowadzonej przez niego Szkoły Malarskiej. W 1898 roku osiadła na stałe w Paryżu. Była członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", Société Nationale des Beaux-Arts i Polskiego Towarzystwa Literacko-Artystycznego w Paryżu, a także International Society of Sculptors, Engravers and Painters w Londynie. Od 1886 roku, gdy zadebiutowała w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, prezentowała swoje prace na wystawach w kraju, Europie i Stanach Zjednoczonych, m.in. w Berlinie (1892, 1893, 1913), Monachium (1893), Pradze, Londynie i Paryżu (1896), Carnegie Institute w Pittsburghu (1901, 1906, 1907, 1920-28), Wiedniu (1902, 1908), Amsterdamie (1912) i Wenecji (1910, 1914, 1938). Została wielokrotnie uhonorowana nagrodami, m.in. złotym medalem na międzynarodwej wystawie w Monachium (1905), Francuską Legią Honorową (1912), Grand Prix na Wystawie Expo w Paryżu (1939) i orderem Polonia Restituta (1938). Była przede wszystkim portrecistką; stworzone przez nią wizerunki zarówno osób znanych jak i zwykłych modeli wpisują się w nurt ekspresyjnego portretu modernistycznego. W swych obrazach artystka skupiła się na twarzy modela oddając stan jego psychiki i nastrój chwili. Malował także martwe natury i kwiaty oraz wnętrza, zwłaszcza własnych pracowni.
Description:
Still life with flowers, 1918
oil/paperboard, 27 x 48.5 cm; signed and dated upper right: 'Olga Boznanska | 1918.', on the reverse paper gallery label
the painting will be included in catalogue raisonné of Olga Boznanska paintings currently prepared by Urszula Kozakowska-Zaucha (National Museum in Krakow),
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
praca zostanie uwzględniona w katalogu raisonné dzieł malarskich Olgi Boznańskiej przygotowywanym przez Urszulę Kozakowską-Zauchę (Muzeum Narodowe w Krakowie)
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
Olga Boznańska jest jedną z najbardziej cenionych polskich malarek, zaliczanych do ścisłego grona najwybitniejszych artystek europejskich. Urodzona w Krakowie, córka Francuzki i Polaka, edukację artystyczną rozpoczęła w rodzinnym mieście. Była uczennicą m.in. Kazimierza Pochwalskiego, Józefa Siedleckiego i Antoniego Piotrowskiego. Wykształcenie artystyczne zdobywała na Wydziale Artystycznym Wyższych Kursów dla Kobiet Adriana Baranieckiego w Krakowie w latach 1884-86 oraz w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W okresie monachijskim wykrystalizowały się jej zainteresowania malarskie – tworzyła portrety, autoportrety oraz kameralne pejzaże i martwe natury. Na postawę artystyczną Boznańskiej zasadniczy wpływ wywarło malarstwo Diego Velázqueza, Jamesa McNeilla Whistlera oraz Édouarda Maneta i Wilhelma Leibla.
Od 1898 roku artystka mieszkała w Paryżu. Aktywnie uczestniczyła w ówczesnym życiu artystycznym, wystawiając swe prace na licznych wystawach krajowych i zagranicznych. Była wielokrotnie honorowana nagrodami, m.in. złotym medalem na międzynarodowej wystawie w Monachium w 1905 roku, Francuską Legią Honorową w 1912 roku, Grand Prix na Wystawie Expo w Paryżu w 1939 roku oraz Orderem Polonia Restituta. Niepowtarzalne miejsce Boznańskiej w sztuce Młodej Polski podkreślił Wiesław Juszczak w publikacji „Modernizm” z 1977 roku. Na przekór wszystkim, którzy pisali, że stylistyczna klasyfikacja malarstwa Boznańskiej jest niemożliwa, Juszczak powiada, iż stosując środki i technikę impresjonistyczną artystka osiąga ostateczny efekt napięcia emocjonalnego i drapieżnej ekspresji. Zauważa, że już w okresie monachijskim Boznańska odnalazła własną „przestrzenną formułę”: jej bezkonturowe postaci na niedookreślonych tłach już to się w nie wtapiają, już to się z nich wyłaniają, co daje poczucie niepokojącego pulsowania. „I od zasugerowania takiej przestrzeni ‘cerebralnej’, odrealnionej, rozpoczyna się tutaj przenikliwa, bezlitosna nierzadko opowieść o ludzkiej duszy”. Te impresjonistyczne i ekspresjonistyczne pierwiastki znajdowały swoje plastyczne odbicie w całej palecie gatunków uprawianych przez Boznańską, również w martwych naturach.
Martwe natury Olga Boznańska zaczęła malować już w okresie monachijskim, inspirując się wzorami holenderskich mistrzów XVII w., których dzieła, utrzymane w najlepszej tradycji gatunku, oglądała i kopiowała w Starej Pinakotece. Uczyła się także od sławnych Francuzów: działającego w XVIII w. Jeana-Siméona Chardina i starszego od niej o jedną generację Henriego Fantin-Latoura. Wizja Boznańskiej jest jednak całkowicie oryginalna, trudno dopatrzyć się w niej jakiegokolwiek bezpośredniego wzorca. Wizerunki kwiatów o nieco przywiędłych płatkach, nabierających wysublimowanych barw, również przewijają się przez całą jej twórczość. W pracach tych, z reguły niewielkich rozmiarów, malowanych i często rozdawanych okazjonalnie przyjaciołom artystki, Boznańska rzadko skupia się na botanicznych detalach, natomiast mistrzowsko dopracowuje ozdobne wazony i inne naczynia. O martwych naturach Boznańskiej pisała historyk sztuki Helena Blumówna: „Niezmiennie powtarzają się więc w martwych naturach Boznańskiej te same wazony, porcelana ze złoceniami, szkła, jakieś szkatułki, posążki japońskie (…) nagromadzone w pozornym nieładzie na białym obrusie. Stanowią pretekst do przeprowadzenia określonej idei malarskiej w zakresie koloru, orkiestracji zestawień, wzajemnego przenikania, rzadziej kontrastów”.
Jedna z najwybitniejszych polskich artystek przełomu XIX i XX w. Początkowo lekcji rysunku udzielała artystce matka, Eugenia Mondan; w latach 1883 – 86 artystka kształciła się pod kierunkiem Kazimierza Pochwalskiego i Józefa Siedleckiego. Uczęszczała też na Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie, gdzie lekcji udzielali jej Hipolit Lipiński i Antoni Piotrowski. W latach 1886-1889 odbyła studia w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych u Karla Kricheldorfa i Wilhelma Dürra. W Monachium otworzyła własną pracownię, pozostając pod opieką Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego. W 1895, w zastępstwie Teodora Hummla, objęła kierownictwo prowadzonej przez niego Szkoły Malarskiej. W 1898 roku osiadła na stałe w Paryżu. Była członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", Société Nationale des Beaux-Arts i Polskiego Towarzystwa Literacko-Artystycznego w Paryżu, a także International Society of Sculptors, Engravers and Painters w Londynie. Od 1886 roku, gdy zadebiutowała w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, prezentowała swoje prace na wystawach w kraju, Europie i Stanach Zjednoczonych, m.in. w Berlinie (1892, 1893, 1913), Monachium (1893), Pradze, Londynie i Paryżu (1896), Carnegie Institute w Pittsburghu (1901, 1906, 1907, 1920-28), Wiedniu (1902, 1908), Amsterdamie (1912) i Wenecji (1910, 1914, 1938). Została wielokrotnie uhonorowana nagrodami, m.in. złotym medalem na międzynarodwej wystawie w Monachium (1905), Francuską Legią Honorową (1912), Grand Prix na Wystawie Expo w Paryżu (1939) i orderem Polonia Restituta (1938). Była przede wszystkim portrecistką; stworzone przez nią wizerunki zarówno osób znanych jak i zwykłych modeli wpisują się w nurt ekspresyjnego portretu modernistycznego. W swych obrazach artystka skupiła się na twarzy modela oddając stan jego psychiki i nastrój chwili. Malował także martwe natury i kwiaty oraz wnętrza, zwłaszcza własnych pracowni.
Description:
Still life with flowers, 1918
oil/paperboard, 27 x 48.5 cm; signed and dated upper right: 'Olga Boznanska | 1918.', on the reverse paper gallery label
the painting will be included in catalogue raisonné of Olga Boznanska paintings currently prepared by Urszula Kozakowska-Zaucha (National Museum in Krakow),
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
Technika
olej/tektura
Sygnatura
sygnowany i datowany p.g.: 'Olga Boznańska | 1918.'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Warszawa
