21
Ryszard Winiarski | Od 0 do 100% czerni, 1978
Estymacja:
280,000 zł - 350,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy awangardy po 1945
Artysta
Ryszard Winiarski (1936 - 2006)
Wymiary
66,4 x 66,4 cm (wymiary oprawy)
Kategoria
Opis
akryl, kreda, ołówek/płyta pilśniowa, 66,4 x 66,4 cm (wymiary oprawy), sygnowany i datowany p.d.: 'Winiarski 78', sygnowany i datowany na odwrociu: 'Winiarski'78'
praca złożona z 9 części, z których każda jest opisana kolejno:'0%', '12,5%', '25%', '37,5%', '50%', '62,5%', '75%', '87,5%', '100%'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Malarstwo Winiarskiego charakteryzuje wykształcona bardzo wcześnie w karierze artysty dominująca koncepcja, zaczerpnięta z matematyki, zwłaszcza rachunku prawdopodobieństwa. Biorąc pod uwagę połączenie artystycznego wykształcenia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych i matematycznych, technicznych umiejętności zdobytych na Wydziale Mechaniki Politechniki Warszawskiej, Winiarski posiadł unikatowe połączenie wiedzy i umiejętności, które zaowocowało narodzinami jednego z najbardziej rozpoznawalnych wśród współczesnych polskich artystów stylu. W 1965 powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie artysta użył jako podstawowej jednostki struktury czarnego i białego kwadratu, a ich przypadkowy układ miał swoje podstawy w teorii prawdopodobieństwa. O kompozycji decydował często rzut kostką lub monetą, do czego zresztą nawiązuje wiele tytułów obrazów.
"Cała moja twórczość, do dzisiaj, z grubsza biorąc, jest budowana na tych dwóch obiektywnych mechanizmach, na porządku i przypadku. Porządkiem nazywam te doświadczenia, które są przypisane ciągom liczbowym, przypadkiem zaś te, w których uruchomiony został taki czy inny mechanizm losowy".
- Ryszard Winiarski
Zaprezentowana praca powstała w 1978. Składa się z 9 elementów ustawionych w trzech rzędach i 3 kolumnach. Każdy z elementów składa się z pól pokrytych białą lub czarną farbą. Pod każdą częścią artysta określił procentowo stosunek pól czarnych do białych. W lewym górnym rogu znajduje się całkowicie biały element podpisany "0%", w środku znajduje się kwadrat o równej liczbie czarnych i białych pól określony jako "50%", a w prawym dolnym rogu artysta umieścił w pełni czarny kwadrat podpisany wartością "100%". W pracy "od 0 do 100%" zaprezentował kolorystyczną graduację, stopniowe przenikanie się elementów czarnych z białymi naukowo obliczone i przedstawione za pomocą procentowego stosunku. Praca o tym samym tytule "od 0 do 100% czerni" znajduje się w kolekcji Zachęty. Składająca się z 26 członów instalacja różni się od prezentowanej zestawieniem poziomym elementów.
Obrazy Winiarskiego są de facto materialnym, malarskim zapisem podejmowanych przez artystę eksperymentów statystycznych. Podobnie jak Roman Opałka, Winiarski wykraczał w swoich pracach poza tradycyjne rozumienie dzieł sztuki, odrzucając estetyzm na rzecz podejścia stricte naukowego. Od efektu istotniejszy był dla niego proces powstawania dzieła. Czarne i białe kwadraty są nakładane na matrycę w postaci siatki stopniowo zapełnianej w zależności od wyników eksperymentu, tworząc unikatowy wzór dla każdego z dzieł. O kolejnym stadium przypadkowości decydował sam artysta, wybierając, w którym narożniku kompozycji rozpocząć "zapis", następnie według "klucza" zapisywał wyniki nie tylko własnych rzutów kostką czy monetą, lecz również gotowe dane, na przykład ze znalezionych tablic statystycznych. Artysta często uwzględniał na odwrociu obrazu notatki zawierające obliczenia i zmienne rządzące aplikowanymi przez niego algorytmami. Techniczny wkład Winiarskiego jest minimalny, podporządkowany konkretnej koncepcji, przeciwstawiający się idei artysty-geniusza, którego indywidualizm jest wyczuwalny w każdym pociągnięciu pędzla. Podobnie jak Victor Vasarely, Winiarski głosił ideę sztuki bezosobowej, pozbawionej emocji, rządzącej się racjonalnymi zasadami. Paradoksalnie, pomimo surowej techniki, konceptualna świeżość sztuki wypływającej z matematycznych prawd prawdopodobieństwa uczyniła Winiarskiego jednym z najbardziej unikatowych i błyskawicznie rozpoznawalnych artystów, którego swoistym podpisem jest zestawienie czarno-białych kwadratów.
Historycznie, ze względu na formalne elementy dzieł Winiarskiego i ich niemal hipnotyzujące zestawienia, artysta bywa zaliczany do wywodzącego się z op-artu nurtu malarstwa iluzji optycznej, jednakże taka klasyfikacja nie oddaje w pełni twórczego projektu artysty. Ryszard Winiarski nie chciał się identyfikować z żadnym nurtem, sam twierdził, że nie czuje przynależności do konstruktywizmu, z którym jego sztuka była niekiedy utożsamiana. Podkreślał, że zarówno w historii sztuki, jak i w sztuce aktualnej trudno było mu znaleźć analogie do swoich poszukiwań. Początki kariery artysty przypadają na lata 60. i 70., które były z jednej strony momentem rozwoju sztuki konceptualnej, a z drugiej czasem zainteresowania wszelakimi nowinkami technologicznymi i naukowymi. Sztuka Winiarskiego wpisuje się w oba te nurty, dzieląc założenia z cybernetyką, nauką o systemach informacji, stąd też Stach Szablowski, opisując dzieła Winiarskiego, porównał je do kodów QR, które są widzialnymi formami czystej informacji.
W 1966 otrzymał główną nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m.in. w Teatrze Polskim w Warszawie. W 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał około 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w São Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971). Prace Ryszarda Winiarskiego znajdują się kolekcjach Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie i Poznaniu, w Zachęcie, w kolekcji McCeory w Nowym Jorku, w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w New Delhi i wielu polskich i zagranicznych kolekcjach prywatnych.
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).
Description:
From 0 to 100% Black, 1978
acrylic, chalk, pencil/fiberboard, 66.4 x 66.4 cm (binding); signed and dated lower right: 'Winiarski 79', signed and dated on the reverse: 'Winiarski'78'
artwork made of 9 parts, which are described below:'0%', '12,5%', '25%', '37,5%', '50%', '62,5%', '75%', '87,5%', '100%'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
praca złożona z 9 części, z których każda jest opisana kolejno:'0%', '12,5%', '25%', '37,5%', '50%', '62,5%', '75%', '87,5%', '100%'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Malarstwo Winiarskiego charakteryzuje wykształcona bardzo wcześnie w karierze artysty dominująca koncepcja, zaczerpnięta z matematyki, zwłaszcza rachunku prawdopodobieństwa. Biorąc pod uwagę połączenie artystycznego wykształcenia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych i matematycznych, technicznych umiejętności zdobytych na Wydziale Mechaniki Politechniki Warszawskiej, Winiarski posiadł unikatowe połączenie wiedzy i umiejętności, które zaowocowało narodzinami jednego z najbardziej rozpoznawalnych wśród współczesnych polskich artystów stylu. W 1965 powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie artysta użył jako podstawowej jednostki struktury czarnego i białego kwadratu, a ich przypadkowy układ miał swoje podstawy w teorii prawdopodobieństwa. O kompozycji decydował często rzut kostką lub monetą, do czego zresztą nawiązuje wiele tytułów obrazów.
"Cała moja twórczość, do dzisiaj, z grubsza biorąc, jest budowana na tych dwóch obiektywnych mechanizmach, na porządku i przypadku. Porządkiem nazywam te doświadczenia, które są przypisane ciągom liczbowym, przypadkiem zaś te, w których uruchomiony został taki czy inny mechanizm losowy".
- Ryszard Winiarski
Zaprezentowana praca powstała w 1978. Składa się z 9 elementów ustawionych w trzech rzędach i 3 kolumnach. Każdy z elementów składa się z pól pokrytych białą lub czarną farbą. Pod każdą częścią artysta określił procentowo stosunek pól czarnych do białych. W lewym górnym rogu znajduje się całkowicie biały element podpisany "0%", w środku znajduje się kwadrat o równej liczbie czarnych i białych pól określony jako "50%", a w prawym dolnym rogu artysta umieścił w pełni czarny kwadrat podpisany wartością "100%". W pracy "od 0 do 100%" zaprezentował kolorystyczną graduację, stopniowe przenikanie się elementów czarnych z białymi naukowo obliczone i przedstawione za pomocą procentowego stosunku. Praca o tym samym tytule "od 0 do 100% czerni" znajduje się w kolekcji Zachęty. Składająca się z 26 członów instalacja różni się od prezentowanej zestawieniem poziomym elementów.
Obrazy Winiarskiego są de facto materialnym, malarskim zapisem podejmowanych przez artystę eksperymentów statystycznych. Podobnie jak Roman Opałka, Winiarski wykraczał w swoich pracach poza tradycyjne rozumienie dzieł sztuki, odrzucając estetyzm na rzecz podejścia stricte naukowego. Od efektu istotniejszy był dla niego proces powstawania dzieła. Czarne i białe kwadraty są nakładane na matrycę w postaci siatki stopniowo zapełnianej w zależności od wyników eksperymentu, tworząc unikatowy wzór dla każdego z dzieł. O kolejnym stadium przypadkowości decydował sam artysta, wybierając, w którym narożniku kompozycji rozpocząć "zapis", następnie według "klucza" zapisywał wyniki nie tylko własnych rzutów kostką czy monetą, lecz również gotowe dane, na przykład ze znalezionych tablic statystycznych. Artysta często uwzględniał na odwrociu obrazu notatki zawierające obliczenia i zmienne rządzące aplikowanymi przez niego algorytmami. Techniczny wkład Winiarskiego jest minimalny, podporządkowany konkretnej koncepcji, przeciwstawiający się idei artysty-geniusza, którego indywidualizm jest wyczuwalny w każdym pociągnięciu pędzla. Podobnie jak Victor Vasarely, Winiarski głosił ideę sztuki bezosobowej, pozbawionej emocji, rządzącej się racjonalnymi zasadami. Paradoksalnie, pomimo surowej techniki, konceptualna świeżość sztuki wypływającej z matematycznych prawd prawdopodobieństwa uczyniła Winiarskiego jednym z najbardziej unikatowych i błyskawicznie rozpoznawalnych artystów, którego swoistym podpisem jest zestawienie czarno-białych kwadratów.
Historycznie, ze względu na formalne elementy dzieł Winiarskiego i ich niemal hipnotyzujące zestawienia, artysta bywa zaliczany do wywodzącego się z op-artu nurtu malarstwa iluzji optycznej, jednakże taka klasyfikacja nie oddaje w pełni twórczego projektu artysty. Ryszard Winiarski nie chciał się identyfikować z żadnym nurtem, sam twierdził, że nie czuje przynależności do konstruktywizmu, z którym jego sztuka była niekiedy utożsamiana. Podkreślał, że zarówno w historii sztuki, jak i w sztuce aktualnej trudno było mu znaleźć analogie do swoich poszukiwań. Początki kariery artysty przypadają na lata 60. i 70., które były z jednej strony momentem rozwoju sztuki konceptualnej, a z drugiej czasem zainteresowania wszelakimi nowinkami technologicznymi i naukowymi. Sztuka Winiarskiego wpisuje się w oba te nurty, dzieląc założenia z cybernetyką, nauką o systemach informacji, stąd też Stach Szablowski, opisując dzieła Winiarskiego, porównał je do kodów QR, które są widzialnymi formami czystej informacji.
W 1966 otrzymał główną nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m.in. w Teatrze Polskim w Warszawie. W 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał około 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w São Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971). Prace Ryszarda Winiarskiego znajdują się kolekcjach Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie i Poznaniu, w Zachęcie, w kolekcji McCeory w Nowym Jorku, w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w New Delhi i wielu polskich i zagranicznych kolekcjach prywatnych.
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).
Description:
From 0 to 100% Black, 1978
acrylic, chalk, pencil/fiberboard, 66.4 x 66.4 cm (binding); signed and dated lower right: 'Winiarski 79', signed and dated on the reverse: 'Winiarski'78'
artwork made of 9 parts, which are described below:'0%', '12,5%', '25%', '37,5%', '50%', '62,5%', '75%', '87,5%', '100%'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akryl, kreda, ołówek/płyta pilśniowa
Sygnatura
sygnowany i datowany p.d.: 'Winiarski 78'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Polska
