19
Kazimierz Sichulski | Martwa natura z irysami w wazonie, 1917
Estymacja:
35,000 zł - 50,000 zł
Sprzedane
50,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. Prace na Papierze
Wymiary
97,5 x 67,5 cm
Kategoria
Opis
akwarela, pastel/papier, 97,5 x 67,5 cm, sygnowany i datowany l.g.: 'Sich17', sygnowany i datowany p.d.: 'Sich17', na odwrociu nalepka wystawowa z Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Krakowie
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
Kazimierz Sichulski należy do jednego z najwybitniejszych przedstawicieli sztuki Młodej Polski. Jego interdyscyplinarna twórczość zachwyca współczesnych kolekcjonerów i stanowi dużą rzadkość na polskim rynku sztuki.
Sichulski poruszał się przede wszystkim na polu malarstwa folklorystycznego. Studia artystyczne odbył w pierwszych latach XX wieku w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego, Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego. Podróże po Europie, pobyty w Wiedniu, Monachium, Rzymie, Paryżu rozwinęły paletę możliwości młodego malarza. Debiut wystawienniczy Sichulskiego przypadł na rok 1903, gdy w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych artysta pokazał swe pastele. Jego pierwsza wystawa indywidualna miała miejsce w krakowskim i lwowskim TPSP w 1905 roku. W obu tych instytucjach regularnie eksponował swój dorobek artystyczny, podobnie jak w warszawskim Salonie Krywulta i Salonie Garlińskiego. Po doświadczeniach akademickich w największych miastach Europy, Sichulski na przełomie 1904 i 1905 roku wyjechał wraz z Fryderykiem Pautschem i Władysławem Jarockim na Huculszczyznę. To wtedy narodziła się jego niemalże dożywotnia fascynacja tamtejszym folklorem, obyczajem, rytuałem. Wypełniając swoją twórczość tematyką huculską, Sichulski świadomie korzystał ze spuścizny swoich mistrzów: Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehoffera, którzy zwrócili jego uwagę na istotę tak malarstwa sztalugowego, jak i monumentalnego; secesyjny kontur, nasyconą plamę barwną, kontrastowość, ekspresję, przenikanie się motywów roślinnych wraz z figuracją. Dzięki tej nauce artysta stał się jednym z najdoskonalszych spadkobierców wiedeńskiej secesji. Kazimierz Sichulski uprawiał malarstwo rodzajowe, religijne, polichromię oraz pejzaż. Na jego malarstwo pejzażowe istotny wpływ wywarła sztuka Jana Stanisławskiego, co ujawniło się w syntetycznym oddawaniu form natury, stosowaniu gęstej pasty malarskiej i impastowej faktury.
Jednakże jednym z najważniejszych „odłamów” jego sztuki, poza poetyckim malowaniem Huculszczyzny, była estetyka japonizmu. Kompanem malarza w kwestii poznawania i wprowadzania dalekowschodniej plastyki do polskiej sztuki był krakowski kolekcjoner Feliks Jasieński – „W roku 1889 Feliks Jasieński powrócił z zagranicznych wojaży do Warszawy. Nie sam. Ze Sztuką, bezpiecznie złożoną w kufrach i skrzyniach. Należało więc zrobić z kolekcji należyty i powszechnie służący użytek. Najpierw publikacje. W roku 1901 Feliks Jasieński wydał książkę pod tytułem ‘Manggha’, która stała się podstawą jego autorytetu i koneserstwa w dziedzinie sztuki japońskiej. Sam tytuł książki był także znamienny. Nawiązywał do tytułu serii tomików drzeworytniczych szkiców pejzażowych japońskiego artysty Katsushika Hokusai, a z czasem stał się ulubionym pseudonimem kolekcjonera, którym podpisywał swoje artykuły i publikacje. Zyskawszy ‘nową tożsamość’ Manggha rozpoczął zakrojoną na szeroką skalę działalność zapoznawania polskiej publiczności ze sztuką japońską. Publikował krytyki literackie, muzyczne i malarskie. Pisywał dla słynnego czasopisma ‘Chimera’. Jeździł po Królestwie Polskim i Galicji, wygłaszając radykalne i odważne teorie o modernistycznej sztuce” (cyt. za: Paulina Barysz, „JAPOŃSKA MANGGHA W KRAKOWIE. RZECZ O KOLEKCJI FELIKSA JASIEŃSKIEGO”, rynekisztuka.pl). Kazimierz Sichulski, również doskonały karykaturzysta, klimat ówczesnego trendu oddał w rysunkowej satyrze z 1902 roku, ukazując Jasieńskiego jako postać o semickich rysach twarzy, z wydrążonymi oczodołami, nawiązującymi do wady wzroku Jasieńskiego, o pochylonej postawie, targającej na swoich plecach ciężki wór wypchany po brzegi cennymi przedmiotami o orientalnym wzorze.
W przedstawionym w katalogu pastelu Kazimierz Sichulski ukazał martwą naturę z irysami w wazonie, kwiatami będącymi jednym z symboli epoki stylu secesyjnego. Jednocześnie włączył w kompozycję kiełkującą w owym czasie estetykę japonizującą. „Tym, co zachwycało europejskich twórców w sztuce japońskiej, był nowy sposób postrzegania i ujmowania rzeczywistości i odbicie tego w komponowaniu jej obrazów. Wyrażało się to – z jednej strony – poprzez oszczędność środków wyrazu, umiejętność syntetyzowania i upraszczania form, stosowanie płaskich plam i giętkich dekoracyjnych linii, a więc poprzez wyrafinowaną prostotę i naturalność. Z drugiej strony – służyło temu budowanie harmonii poprzez układy asymetryczne i kadrowanie obrazów w taki sposób, aby uzyskać wycinek większej całości. Uzyskiwano to między innymi przez umieszczanie jakiegoś szczegółu na pierwszym planie lub obcięcie przedmiotu, w wyniku czego powstawał tak zwany ciasny kadr. Nowatorska była organizacja przestrzeni w obrazie, na przykład stosowanie różnych punktów obserwacji oraz wydobycie malarskiej roli pustej przestrzeni. Odkrywcze było także notowanie w obrazach nietrwałych i ulotnych zjawisk przyrody, wynikające z pokory i czci Japończyków wobec Natury” (Małgorzata Paszylka- Glaza).
Studiował w latach 1900-08 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego i Stanisława Wyspiańskiego. Równolegle uzupełniał edukację artystyczną w wiedeńskiej Kunsgewerbeschule u Antona von Kennera. W roku 1904 odbył podróż po Europie odwiedzając Monachium, Drezno, Rzym, Florencję i Paryż, gdzie zatrzymał się na dłużej i gdzie uczęszczał do Académie Colarossi. Wspólnie z Ferdynadem Pautschem i Władysławem Jarockim spędził zimę 1904-05 na Huculszczyźnie, którą odwiedzał później wielokrotnie. Od roku 1907 mieszkał we Lwowie. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (od 1905) i do wiedeńskiego Hagenbundu (od 1907). W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Po wojnie został profesorem w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego we Lwowie (1920-1930), a następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1930-39). Malował sceny rodzajowe, często związane z życiem Hucułów, pejzaże, portrety oraz obrazy o tematyce historycznej i religijnej. Zajmował się ponadto wieloma dziedzinami sztuki użytkowej. Projektował witraże, mozaiki, kilimy, wystroje wnętrz. Uprawiał malarstwo ścienne, grafikę, także książkową, rysował karykatury. Swoje prace wystawiał regularnie, od 1903, w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Za granicą brał udział w wystawach w Paryżu, Budapeszcie, Pittsburgu, Helsinkach, Sztokholmie, Lipsku, Padwie, Moskwie, Rzymie i Berlinie.
Description:
Still life with irises in a vase, 1917
watercolour, pastel/paper, 97.5 x 67.5 cm; signed and dated upper left: 'Sich17', signed and dated lower right: 'Sich17', on the reverse an exhibition label from the Towarzystwo Zachety Sztuk Pieknych in Cracov
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
Kazimierz Sichulski należy do jednego z najwybitniejszych przedstawicieli sztuki Młodej Polski. Jego interdyscyplinarna twórczość zachwyca współczesnych kolekcjonerów i stanowi dużą rzadkość na polskim rynku sztuki.
Sichulski poruszał się przede wszystkim na polu malarstwa folklorystycznego. Studia artystyczne odbył w pierwszych latach XX wieku w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego, Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego. Podróże po Europie, pobyty w Wiedniu, Monachium, Rzymie, Paryżu rozwinęły paletę możliwości młodego malarza. Debiut wystawienniczy Sichulskiego przypadł na rok 1903, gdy w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych artysta pokazał swe pastele. Jego pierwsza wystawa indywidualna miała miejsce w krakowskim i lwowskim TPSP w 1905 roku. W obu tych instytucjach regularnie eksponował swój dorobek artystyczny, podobnie jak w warszawskim Salonie Krywulta i Salonie Garlińskiego. Po doświadczeniach akademickich w największych miastach Europy, Sichulski na przełomie 1904 i 1905 roku wyjechał wraz z Fryderykiem Pautschem i Władysławem Jarockim na Huculszczyznę. To wtedy narodziła się jego niemalże dożywotnia fascynacja tamtejszym folklorem, obyczajem, rytuałem. Wypełniając swoją twórczość tematyką huculską, Sichulski świadomie korzystał ze spuścizny swoich mistrzów: Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehoffera, którzy zwrócili jego uwagę na istotę tak malarstwa sztalugowego, jak i monumentalnego; secesyjny kontur, nasyconą plamę barwną, kontrastowość, ekspresję, przenikanie się motywów roślinnych wraz z figuracją. Dzięki tej nauce artysta stał się jednym z najdoskonalszych spadkobierców wiedeńskiej secesji. Kazimierz Sichulski uprawiał malarstwo rodzajowe, religijne, polichromię oraz pejzaż. Na jego malarstwo pejzażowe istotny wpływ wywarła sztuka Jana Stanisławskiego, co ujawniło się w syntetycznym oddawaniu form natury, stosowaniu gęstej pasty malarskiej i impastowej faktury.
Jednakże jednym z najważniejszych „odłamów” jego sztuki, poza poetyckim malowaniem Huculszczyzny, była estetyka japonizmu. Kompanem malarza w kwestii poznawania i wprowadzania dalekowschodniej plastyki do polskiej sztuki był krakowski kolekcjoner Feliks Jasieński – „W roku 1889 Feliks Jasieński powrócił z zagranicznych wojaży do Warszawy. Nie sam. Ze Sztuką, bezpiecznie złożoną w kufrach i skrzyniach. Należało więc zrobić z kolekcji należyty i powszechnie służący użytek. Najpierw publikacje. W roku 1901 Feliks Jasieński wydał książkę pod tytułem ‘Manggha’, która stała się podstawą jego autorytetu i koneserstwa w dziedzinie sztuki japońskiej. Sam tytuł książki był także znamienny. Nawiązywał do tytułu serii tomików drzeworytniczych szkiców pejzażowych japońskiego artysty Katsushika Hokusai, a z czasem stał się ulubionym pseudonimem kolekcjonera, którym podpisywał swoje artykuły i publikacje. Zyskawszy ‘nową tożsamość’ Manggha rozpoczął zakrojoną na szeroką skalę działalność zapoznawania polskiej publiczności ze sztuką japońską. Publikował krytyki literackie, muzyczne i malarskie. Pisywał dla słynnego czasopisma ‘Chimera’. Jeździł po Królestwie Polskim i Galicji, wygłaszając radykalne i odważne teorie o modernistycznej sztuce” (cyt. za: Paulina Barysz, „JAPOŃSKA MANGGHA W KRAKOWIE. RZECZ O KOLEKCJI FELIKSA JASIEŃSKIEGO”, rynekisztuka.pl). Kazimierz Sichulski, również doskonały karykaturzysta, klimat ówczesnego trendu oddał w rysunkowej satyrze z 1902 roku, ukazując Jasieńskiego jako postać o semickich rysach twarzy, z wydrążonymi oczodołami, nawiązującymi do wady wzroku Jasieńskiego, o pochylonej postawie, targającej na swoich plecach ciężki wór wypchany po brzegi cennymi przedmiotami o orientalnym wzorze.
W przedstawionym w katalogu pastelu Kazimierz Sichulski ukazał martwą naturę z irysami w wazonie, kwiatami będącymi jednym z symboli epoki stylu secesyjnego. Jednocześnie włączył w kompozycję kiełkującą w owym czasie estetykę japonizującą. „Tym, co zachwycało europejskich twórców w sztuce japońskiej, był nowy sposób postrzegania i ujmowania rzeczywistości i odbicie tego w komponowaniu jej obrazów. Wyrażało się to – z jednej strony – poprzez oszczędność środków wyrazu, umiejętność syntetyzowania i upraszczania form, stosowanie płaskich plam i giętkich dekoracyjnych linii, a więc poprzez wyrafinowaną prostotę i naturalność. Z drugiej strony – służyło temu budowanie harmonii poprzez układy asymetryczne i kadrowanie obrazów w taki sposób, aby uzyskać wycinek większej całości. Uzyskiwano to między innymi przez umieszczanie jakiegoś szczegółu na pierwszym planie lub obcięcie przedmiotu, w wyniku czego powstawał tak zwany ciasny kadr. Nowatorska była organizacja przestrzeni w obrazie, na przykład stosowanie różnych punktów obserwacji oraz wydobycie malarskiej roli pustej przestrzeni. Odkrywcze było także notowanie w obrazach nietrwałych i ulotnych zjawisk przyrody, wynikające z pokory i czci Japończyków wobec Natury” (Małgorzata Paszylka- Glaza).
Studiował w latach 1900-08 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego i Stanisława Wyspiańskiego. Równolegle uzupełniał edukację artystyczną w wiedeńskiej Kunsgewerbeschule u Antona von Kennera. W roku 1904 odbył podróż po Europie odwiedzając Monachium, Drezno, Rzym, Florencję i Paryż, gdzie zatrzymał się na dłużej i gdzie uczęszczał do Académie Colarossi. Wspólnie z Ferdynadem Pautschem i Władysławem Jarockim spędził zimę 1904-05 na Huculszczyźnie, którą odwiedzał później wielokrotnie. Od roku 1907 mieszkał we Lwowie. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (od 1905) i do wiedeńskiego Hagenbundu (od 1907). W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Po wojnie został profesorem w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego we Lwowie (1920-1930), a następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1930-39). Malował sceny rodzajowe, często związane z życiem Hucułów, pejzaże, portrety oraz obrazy o tematyce historycznej i religijnej. Zajmował się ponadto wieloma dziedzinami sztuki użytkowej. Projektował witraże, mozaiki, kilimy, wystroje wnętrz. Uprawiał malarstwo ścienne, grafikę, także książkową, rysował karykatury. Swoje prace wystawiał regularnie, od 1903, w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Za granicą brał udział w wystawach w Paryżu, Budapeszcie, Pittsburgu, Helsinkach, Sztokholmie, Lipsku, Padwie, Moskwie, Rzymie i Berlinie.
Description:
Still life with irises in a vase, 1917
watercolour, pastel/paper, 97.5 x 67.5 cm; signed and dated upper left: 'Sich17', signed and dated lower right: 'Sich17', on the reverse an exhibition label from the Towarzystwo Zachety Sztuk Pieknych in Cracov
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
Technika
akwarela, pastel/papier
Sygnatura
sygnowany i datowany l.g.: 'Sich17', sygnowany i datowany p.d.: 'Sich17'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Warszawa
