15
Antonio Piccinni | Dziewczyna pijąca wino, 1890
Estymacja:
40,000 zł - 50,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. Prace na Papierze
Artysta
Antonio Piccinni (1846 - 1920)
Wymiary
99 x 65,5 cm
Kategoria
Opis
akwarela/papier, 99 x 65,5 cm, sygnowany i opisany p.d.: 'A.io Piccinni Roma.'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
Twórczość Antonia Piccinniego znakomicie wpisuje się w nurt malarstwa rodzajowego wywodzącego się z XIX-wiecznego realizmu. Oderwanie od akademickich, pompatycznych tematów zauważalne było w sztuce europejskiej już od ok. połowy stulecia. W roku 1849 Gustave Courbet, czołowy przedstawiciel i inicjator kierunku, namalował ikoniczne dla niego działo – „Kamieniarzy”. Sześć lat później zerwał drastycznie z monopolem Salonu Paryskiego, sam organizując swoją indywidualną wystawę pod szyldem „Le Réalisme”. To wydarzenie stało się precedensem dla zapoczątkowanych przez Courbeta przemian na polu plastyki. Wywołało prawdziwe trzęsienie ziemi i lawinę, a jednolity i rządzony dotąd schematami świat sztuki zadrżał w posadach. Artyści zeszli z mitycznego Parnasu na ziemię. Zaczęli odtwarzać otaczającą ich rzeczywistość taką, jaka była. Bohaterami dzieł stali się prości ludzie – chłopi, mieszczanie czy robotnicy. Odbywającą toaletę Dianę zastąpiła postać utrudzonej praczki, a wyidealizowanego Apollina figura spracowanego hutnika. Malarze i rzeźbiarze nie stronili od ciemnych zaułków miast, portów i domów publicznych, które to dostarczały im zarówno tematów, jak i odpowiednich modeli.
Antonio Piccinni urodził się w 1846 roku w Trani, portowym miasteczku położonym w Apulii. Pobierał nauki w najlepszych akademiach na Półwyspie Apenińskim. Studiował w Neapolu i w Rzymie. Z tymi metropoliami związał swoje życie i karierę zawodową. „Dziewczyna pijąca wino” to przykład pracy o charakterze rodzajowym. Ukazana z dzbanem i szklanką Włoszka to postać uchwycona we wnętrzu podczas zwyczajnej czynności dnia codziennego. Scena o lekkim, humorystycznym wręcz zabarwieniu nie porusza wprawdzie ważnych ze społecznego punktu widzenia kwestii. Wpisuje się ona jednak poniekąd w nurt malarstwa mizerabilistycznego, którego więcej przykładów odnaleźć można w oeuvre Piccinniego. Twórców podejmujących w owym czasie podobną tematykę było oczywiście wielu. Wymienić warto tu chociażby niemieckiego malarza Eduarda von Grütznera. Tworzone przez niego kompozycje zapełniają postacie mnichów kosztujących wyborne trunki w zakamarkach klasztornych piwnic i spiżarni. Sceny te tchną pokrewnym, groteskowym charakterem, choć zauważalny jest jednak w nich także aspekt dydaktyczny.
Kolejną, istotną do rozważenia kwestią w twórczości Włocha jest obok tematyki sama forma dzieł i technika ich wykonania. Piccinni oprócz akwareli uprawiał także malarstwo olejne i grafikę, na polu której odnosił liczne sukcesy. To jednak za pomocą farb wodnych uzyskiwał najciekawsze i najbardziej godne podziwu efekty. Akwarela przeżywała prawdziwy rozkwit w ostatnich dekadach XIX stulecia. Malarze akwareliści próbowali otrzymać za pomocą tej techniki efekty osiągane w malarstwie olejnym. Z racji na liczne trudności warsztatowe udawało się to tylko najlepszym. Jednym z nich był Austriak, również związany ze środowiskiem włoskim – Ludwig Johann Passini. Jego portrety, sceny rodzajowe, a przede wszystkim pejzaże, kolorystyką i odtworzeniem detali śmiało konkurować mogły z ówczesnym malarstwem sztalugowym. Analogicznie możemy rozpatrywać prezentowaną tu pracę Piccinniego. Zastosowaną technikę zdradza tak naprawdę jedynie nieco rozbielony, delikatny koloryt. Rozkład świateł i cieni, jak również dbałość o szczegół i precyzja konturów świadczą o niezwykłej biegłości artysty. Ukazana we wnętrzu kobieta siedzi na krześle i zwraca twarz w kierunku widza, zupełnie jakby patrzyła na kogoś, kto dopiero co wszedł do pomieszczenia. W prawej dłoni trzyma ceramiczny dzban, w lewej zaś na wpół pełną szklankę wina. Z tyłu znajduje się drewniany stół z ustawionymi na blacie naczyniami i wiklinowym koszem. W tle dostrzec można natomiast dwie ryciny dewocyjne zawieszone na ścianie. Ukazane przez twórcę pomieszczenie nie zdradza nadmiernego bogactwa jego mieszkańców, choć również nie świadczy o ich biedzie. Liczne przedmioty, ceramika i meble to zdecydowanie wyraz dostatniego życia. Uwagę zwraca również sam ubiór modelki oraz jej biżuteria – czerwone korale na szyi i złote kolczyki.
Description:
Girl drinking wine, 1890
watercolour/paper, 99 x 65.5 cm; signed and dated lower right: 'A.io Piccinni Roma.',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
Twórczość Antonia Piccinniego znakomicie wpisuje się w nurt malarstwa rodzajowego wywodzącego się z XIX-wiecznego realizmu. Oderwanie od akademickich, pompatycznych tematów zauważalne było w sztuce europejskiej już od ok. połowy stulecia. W roku 1849 Gustave Courbet, czołowy przedstawiciel i inicjator kierunku, namalował ikoniczne dla niego działo – „Kamieniarzy”. Sześć lat później zerwał drastycznie z monopolem Salonu Paryskiego, sam organizując swoją indywidualną wystawę pod szyldem „Le Réalisme”. To wydarzenie stało się precedensem dla zapoczątkowanych przez Courbeta przemian na polu plastyki. Wywołało prawdziwe trzęsienie ziemi i lawinę, a jednolity i rządzony dotąd schematami świat sztuki zadrżał w posadach. Artyści zeszli z mitycznego Parnasu na ziemię. Zaczęli odtwarzać otaczającą ich rzeczywistość taką, jaka była. Bohaterami dzieł stali się prości ludzie – chłopi, mieszczanie czy robotnicy. Odbywającą toaletę Dianę zastąpiła postać utrudzonej praczki, a wyidealizowanego Apollina figura spracowanego hutnika. Malarze i rzeźbiarze nie stronili od ciemnych zaułków miast, portów i domów publicznych, które to dostarczały im zarówno tematów, jak i odpowiednich modeli.
Antonio Piccinni urodził się w 1846 roku w Trani, portowym miasteczku położonym w Apulii. Pobierał nauki w najlepszych akademiach na Półwyspie Apenińskim. Studiował w Neapolu i w Rzymie. Z tymi metropoliami związał swoje życie i karierę zawodową. „Dziewczyna pijąca wino” to przykład pracy o charakterze rodzajowym. Ukazana z dzbanem i szklanką Włoszka to postać uchwycona we wnętrzu podczas zwyczajnej czynności dnia codziennego. Scena o lekkim, humorystycznym wręcz zabarwieniu nie porusza wprawdzie ważnych ze społecznego punktu widzenia kwestii. Wpisuje się ona jednak poniekąd w nurt malarstwa mizerabilistycznego, którego więcej przykładów odnaleźć można w oeuvre Piccinniego. Twórców podejmujących w owym czasie podobną tematykę było oczywiście wielu. Wymienić warto tu chociażby niemieckiego malarza Eduarda von Grütznera. Tworzone przez niego kompozycje zapełniają postacie mnichów kosztujących wyborne trunki w zakamarkach klasztornych piwnic i spiżarni. Sceny te tchną pokrewnym, groteskowym charakterem, choć zauważalny jest jednak w nich także aspekt dydaktyczny.
Kolejną, istotną do rozważenia kwestią w twórczości Włocha jest obok tematyki sama forma dzieł i technika ich wykonania. Piccinni oprócz akwareli uprawiał także malarstwo olejne i grafikę, na polu której odnosił liczne sukcesy. To jednak za pomocą farb wodnych uzyskiwał najciekawsze i najbardziej godne podziwu efekty. Akwarela przeżywała prawdziwy rozkwit w ostatnich dekadach XIX stulecia. Malarze akwareliści próbowali otrzymać za pomocą tej techniki efekty osiągane w malarstwie olejnym. Z racji na liczne trudności warsztatowe udawało się to tylko najlepszym. Jednym z nich był Austriak, również związany ze środowiskiem włoskim – Ludwig Johann Passini. Jego portrety, sceny rodzajowe, a przede wszystkim pejzaże, kolorystyką i odtworzeniem detali śmiało konkurować mogły z ówczesnym malarstwem sztalugowym. Analogicznie możemy rozpatrywać prezentowaną tu pracę Piccinniego. Zastosowaną technikę zdradza tak naprawdę jedynie nieco rozbielony, delikatny koloryt. Rozkład świateł i cieni, jak również dbałość o szczegół i precyzja konturów świadczą o niezwykłej biegłości artysty. Ukazana we wnętrzu kobieta siedzi na krześle i zwraca twarz w kierunku widza, zupełnie jakby patrzyła na kogoś, kto dopiero co wszedł do pomieszczenia. W prawej dłoni trzyma ceramiczny dzban, w lewej zaś na wpół pełną szklankę wina. Z tyłu znajduje się drewniany stół z ustawionymi na blacie naczyniami i wiklinowym koszem. W tle dostrzec można natomiast dwie ryciny dewocyjne zawieszone na ścianie. Ukazane przez twórcę pomieszczenie nie zdradza nadmiernego bogactwa jego mieszkańców, choć również nie świadczy o ich biedzie. Liczne przedmioty, ceramika i meble to zdecydowanie wyraz dostatniego życia. Uwagę zwraca również sam ubiór modelki oraz jej biżuteria – czerwone korale na szyi i złote kolczyki.
Description:
Girl drinking wine, 1890
watercolour/paper, 99 x 65.5 cm; signed and dated lower right: 'A.io Piccinni Roma.',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
Technika
akwarela/papier
Sygnatura
sygnowany i opisany p.d.: 'A.io Piccinni Roma.'
Proweniencja
dom aukcyjny Agra-Art, Warszawa, październik 1994; kolekcja prywatna, Warszawa
