4
Wojciech Fangor | z cyklu "Międzytwarz", 1975
Estymacja:
60,000 zł - 75,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Prace na Papierze
Artysta
Wojciech Fangor (1922 - 2015)
Wymiary
60 x 50 cm
Kategoria
Opis
kredka olejna/papier, 60 x 50 cm, sygnowany i datowany ołówkiem p.d: 'Fangor '75'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
"Ale czym jest ludzka twarz? Jak zmienia ją już oświetlenie czy nastrój człowieka! Mężczyzna skupiony i jakby nieobecny, kobieta, która wie, że na nią patrzę, ukazując wciąż nowe twarze. Jakie przelotne blaski w oczach; toteż najłatwiej chyba uzyskać prawdę twarzy, uwzględniając jej rzeźbę, wyłącznie kontur".
Wojciech Fangor
Wojciech Fangor wierzył, iż każdy człowiek posiada dwie przestrzenie, zewnętrzną oraz wewnętrzną, które wzajemnie się przenikają. Podczas każdego spotkania pomiędzy dwojgiem ludzi tworzy się także trzeci rodzaj przestrzeni, który był głównym elementem zainteresowania artysty. Twórca uważa, że przestrzeń ta staje się wspólnym obszarem. To właśnie wspomniana trzecia przestrzeń zdaje się być główną bohaterką zaprezentowanej pracy z 1975 roku. Artysta przedstawił na niej dwóch ludzi zwróconych do siebie. Ich twarze zostały naszkicowane za pomocą energicznych pociągnięć kredek olejnych o żywych kolorach. Przestrzeń oddzielająca figury ludzkie została pokryta kredką o ciemnym odcieniu granatu. Warto jednak zauważyć, ze po wnikliwej obserwacji realizacji można dostrzec łączące dwie postacie różnokolorowe pasy przenikające ciemne tło - wizualne przedstawienie połączenia międzyludzkiego.
W latach 70. oraz 80. twórczość Wojciecha Fangora weszła w nowy etap. Artysta powrócił do malarstwa figuratywnego, a z jego pracowni wyszły serie prac "międzytwarzowych" oraz "telewizyjnych". W pracach takich jak zaprezentowana kompozycja za pomocą kontrastowych kolorów i abstrakcyjnych kształtów artysta starał się oddawać napięcie pomiędzy twarzami oraz ich fragmentami. Nad cyklem, do którego należy zaprezentowana praca, artysta pracował jedynie przez dwa lata. Były one wynikiem osobistych doświadczeń oraz rzadko pojawiającym się rozważaniem na temat relacji międzyludzkich.
We wstępnie do katalogu Stefan Szydłowski opisuje cykl "Miedzytwarze" jako efekt badań artysty nad przestrzenią: "Pierwsze rysunki, uznane przez samego autora za dojrzałe, rysunki z drugiej połowy lat 40., to studia do portretów osób bliskich i pejzaży okolic Wilanowa. Formy kubistyczne są świadectwem odwagi i świadomości artystycznej, są zapisem modernistycznej wiary w postęp i możliwości znalezienia doskonalszej formy, ukazującej więcej i lepiej. Wojciech Fangor rysunkiem i kolorem sprawdza ten sposób widzenia. Potem, w pierwszej połowie lat 50., wraca do rysunku akademickiego, do klasycyzmu, do technik opartych na renesansowych zmaganiach z rzeczywistością, szukających iluzji, którą można by zastąpić rzecz samą. Ta walka o dobrą iluzję to realizm, którym autor próbuje poprawić realność, zamalować granicę między tym, co było, a tym, co wydawało się możliwe. W roku 1953 Fangor zaczyna eksperymentować, bada środki wyrazu, które określają, budują przestrzeń rysunku, obrazu. Linią i kolorem wyprowadza przestrzeń wewnętrzną na zewnątrz, ukazuje wielość możliwych perspektyw. Staje wprost przed jednym z najważniejszych swoich problemów artystycznych - zagadnieniem przestrzeni. Rozmyślania nad nim to rysunki, obrazy i formy przestrzenne, nazywane przez autora strukturami. Blisko dwa dziesięciolecia studiów przestrzeni przywiodły artystę do zainteresowania się jej wymiarem społeczno-historycznym, w szczególności aspektem psychologicznym. Zaowocowało to cyklem prac 'międzytwarzowych', studiami nad społecznym określeniem przekazu i uwarunkowań ciała" (Stefan Szydłowski, [w:] Linia, kolor, historia, Fangor. Prace na papierze i w kolorze, Galeria aTAK, Warszawa 2007, s. nlb.).
W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1946. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem - jak w słynnym “Studium przestrzeni" z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op-art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.
Description:
from the series "Interface", 1975
oil crayon/paper, 60 x 50 cm; signed and dated lower right: 'Fangor '75',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
"Ale czym jest ludzka twarz? Jak zmienia ją już oświetlenie czy nastrój człowieka! Mężczyzna skupiony i jakby nieobecny, kobieta, która wie, że na nią patrzę, ukazując wciąż nowe twarze. Jakie przelotne blaski w oczach; toteż najłatwiej chyba uzyskać prawdę twarzy, uwzględniając jej rzeźbę, wyłącznie kontur".
Wojciech Fangor
Wojciech Fangor wierzył, iż każdy człowiek posiada dwie przestrzenie, zewnętrzną oraz wewnętrzną, które wzajemnie się przenikają. Podczas każdego spotkania pomiędzy dwojgiem ludzi tworzy się także trzeci rodzaj przestrzeni, który był głównym elementem zainteresowania artysty. Twórca uważa, że przestrzeń ta staje się wspólnym obszarem. To właśnie wspomniana trzecia przestrzeń zdaje się być główną bohaterką zaprezentowanej pracy z 1975 roku. Artysta przedstawił na niej dwóch ludzi zwróconych do siebie. Ich twarze zostały naszkicowane za pomocą energicznych pociągnięć kredek olejnych o żywych kolorach. Przestrzeń oddzielająca figury ludzkie została pokryta kredką o ciemnym odcieniu granatu. Warto jednak zauważyć, ze po wnikliwej obserwacji realizacji można dostrzec łączące dwie postacie różnokolorowe pasy przenikające ciemne tło - wizualne przedstawienie połączenia międzyludzkiego.
W latach 70. oraz 80. twórczość Wojciecha Fangora weszła w nowy etap. Artysta powrócił do malarstwa figuratywnego, a z jego pracowni wyszły serie prac "międzytwarzowych" oraz "telewizyjnych". W pracach takich jak zaprezentowana kompozycja za pomocą kontrastowych kolorów i abstrakcyjnych kształtów artysta starał się oddawać napięcie pomiędzy twarzami oraz ich fragmentami. Nad cyklem, do którego należy zaprezentowana praca, artysta pracował jedynie przez dwa lata. Były one wynikiem osobistych doświadczeń oraz rzadko pojawiającym się rozważaniem na temat relacji międzyludzkich.
We wstępnie do katalogu Stefan Szydłowski opisuje cykl "Miedzytwarze" jako efekt badań artysty nad przestrzenią: "Pierwsze rysunki, uznane przez samego autora za dojrzałe, rysunki z drugiej połowy lat 40., to studia do portretów osób bliskich i pejzaży okolic Wilanowa. Formy kubistyczne są świadectwem odwagi i świadomości artystycznej, są zapisem modernistycznej wiary w postęp i możliwości znalezienia doskonalszej formy, ukazującej więcej i lepiej. Wojciech Fangor rysunkiem i kolorem sprawdza ten sposób widzenia. Potem, w pierwszej połowie lat 50., wraca do rysunku akademickiego, do klasycyzmu, do technik opartych na renesansowych zmaganiach z rzeczywistością, szukających iluzji, którą można by zastąpić rzecz samą. Ta walka o dobrą iluzję to realizm, którym autor próbuje poprawić realność, zamalować granicę między tym, co było, a tym, co wydawało się możliwe. W roku 1953 Fangor zaczyna eksperymentować, bada środki wyrazu, które określają, budują przestrzeń rysunku, obrazu. Linią i kolorem wyprowadza przestrzeń wewnętrzną na zewnątrz, ukazuje wielość możliwych perspektyw. Staje wprost przed jednym z najważniejszych swoich problemów artystycznych - zagadnieniem przestrzeni. Rozmyślania nad nim to rysunki, obrazy i formy przestrzenne, nazywane przez autora strukturami. Blisko dwa dziesięciolecia studiów przestrzeni przywiodły artystę do zainteresowania się jej wymiarem społeczno-historycznym, w szczególności aspektem psychologicznym. Zaowocowało to cyklem prac 'międzytwarzowych', studiami nad społecznym określeniem przekazu i uwarunkowań ciała" (Stefan Szydłowski, [w:] Linia, kolor, historia, Fangor. Prace na papierze i w kolorze, Galeria aTAK, Warszawa 2007, s. nlb.).
W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1946. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem - jak w słynnym “Studium przestrzeni" z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op-art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.
Description:
from the series "Interface", 1975
oil crayon/paper, 60 x 50 cm; signed and dated lower right: 'Fangor '75',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
kredka olejna/papier
Sygnatura
sygnowany i datowany ołówkiem p.d: 'Fangor '75'
