46 x 55 cm

olej/płótno, 46 x 55 cm, sygnowany p.d.: 'L.Weissberg', na blejtramie nalepka galeryjna "La Feuillade" oraz Musée des Beaux-Arts Denys Puech

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.


Leon Weissberg jest artystą, który kontaminował w swojej twórczości niemalże wszystkie style, jakie udało mu się poznać podczas europejskich podróży. Do malarstwa i Grupy Czterech wprowadzał ogromną różnorodność, m.in. dzięki tendencjom postimpresjonistycznym, które mógł zaobserwować zaraz po przybyciu do Paryża. Jego pełne ekspresji pociągnięcia pędzla wywiedzione są raczej z francuskiego koloryzmu, potem fowizmu. Ów dogmatyczny dla kwartetu ekspresjonizm Weissberg chłonął jeszcze podczas studiów w Wiedniu i Monachium, podczas pobytu w Berlinie. Wszak w Austrii artystę uczył sam Kokoschka, którego dorobek z drugiej dekady XX stulecia uchodzi za jeden z ważniejszych manifestów ekspresjonizmu w Europie. Weissberg urodził się w zamożnej ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej. Jego ojciec był przedsiębiorcą i radnym Rady Miejskiej Przeworska. W 1910 ukończył gimnazjum klasyczne w Wiedniu, a następnie studiował w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po zakończeniu służby wojskowej na froncie podczas I wojny światowej Weissberg udał się do Berlina, gdzie dał się wciągnąć cyganeryjnej atmosferze miasta – poznał i zaprzyjaźnił się w Berlinie z początkującą wówczas aktorką Marleną Dietrich, z ochotą uczestniczył w artystyczno kawiarnianym nocnym życiu, zawierał liczne przyjaźnie z innymi malarzami, przysłuchiwał się dyskusjom o sztuce, poznawał twórczość kubistów, suprematystów i ekspresjonistów niemieckich. To właśnie wtedy Weissberg podjął silne postanowienie, iż za wszelką cenę chce poświęcić się malarstwu i kontynuować studia w tym kierunku. Ta decyzja zaważyła jednak na relacjach rodzinnych, bowiem rozczarowany ojciec ostatecznie zerwał kontakty z synem. W 1922 przeniósł się do Monachium, gdzie kontynuował studia na Akademii Sztuk Pięknych. Utrzymywał się z malarstwa, gry na skrzypcach w kabaretach oraz epizodycznych ról filmowych. Po licznych europejskich podróżach artysta w 1923
przeniósł się na stałe do Paryża i osiadł w kolonii artystycznej na Montparnasse. Leon Weissberg to klasyczny przykład artysty-przybysza na Montparnasse: do Paryża przyjechał bez bagażu i nocą przyszedł do La Rotonde – najważniejszej kawiarni bohemy, gdzie od razu zaprzyjaźnił się z Zygmuntem Menkesem. Artysta zamieszkał przy rue Campagne Première i stał się częstym gościem La Rotonde i Café du Dôme. W odróżnieniu od większości artystów przybywających do Paryża, by uczyć się malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych lub w prywatnych pracowniach uznanych mistrzów, Weissberg nie podjął dalszych studiów. Uznał, że jest już wykształconym i dojrzałym malarzem, i nadszedł czas, by zaprezentować swoje malarstwo na wystawach. Nastał okres dużej aktywności twórczej oraz wystawienniczej twórcy. Debiutował w 1924 na Salonie Jesiennym i do końca dekady brał udział w kolejnych ekspozycjach. To właśnie na Salonie Jesiennym w 1925 zrodziła się idea powołania tzw. Grupy Czterech, którą prócz Weissberga tworzyli Alfred Aberdam, Zygmunt Menkes i Joachim Weingart. Grupa nie miała programu, nie ogłosiła też żadnego manifestu artystycznego. Jednakże artyści owej grupy wykazywali bardzo silne tendencje w stronę uprawiania i interpretowania ekspresjonizmu. Ich obrazy cechowały się kontrastowością barw, kontrastowością walorów, plama barwna zyskała prymat nad logiczną strukturą rysunkową i perspektywą. Formy malarskie budowano wyłącznie plamą barwną, nakładając farbę szybko i spontanicznie. Po raz pierwszy grupa wzięła udział w wystawie w Galerii Au Sacre du Printemps prowadzonej przez polskiego marszanda Jana Śliwińskiego jako część wystawy zbiorowej zorganizowanej na przełomie 1925/26. Udział artystów w wystawie uznano za „bardzo udany”, o czym informowała lwowska prasa. Grupa Czterech otrzymała zaproszenia na wystawy do Bordeaux i Tokio, miała też stałą ekspozycję w Galerie du Chapitre na Polach Elizejskich.
Leon Weissberg studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu i w Monachium. W 1922 roku odbył podróż artystyczną do Włoch i Holandii, przebywał także w Berlinie. W 1923 roku osiadł na stałe w Paryżu, gdzie rok później eksponował swoje prace na Salonie Jesiennym i Salonie Tuileries. Wystawiał także swoje obrazy w Galerie Zak i Galerie Manteau. Po wybuchu II wojny światowej opuścił Paryż; w 1941 roku uwięziony w obozach Gurs i Drancy, później przewieziony został do obozu w Majdanku, gdzie zginął. Jerzy Malinowski zalicza Leona Weissberga do tzw. 'Grupy Czterech' obok Zygmunta Menkesa, Alfreda Aberdama i Joachima Weingarta. Byli to artyści pochodzący ze Lwowa, który na przełomie 1925/26 zorganizowali wystawę w paryskiej galerii Jan Śliwińskiego. Weissberg malował ekspresyjne pejzaże, portrety, sceny cyrkowe i rodzajowe o tematyce żydowskiej, widoki miejskie.

Description:
The blooming trees in Arcueil, circa 1929
oil/canvas, 46 x 55 cm; signed lower right: 'L. Weissberg', on the frame gallery label: "La Feuillade" and "Musée des Beaux-Arts Denys Puech",

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.

olej/płótno

sygnowany p.d.: 'L.Weissberg'