5719
Teresa Tyszkiewicz (Tyszkiewiczowa) | Kompozycja, 1947
Cena wywoławcza: 40,000 zł
Estymacja:
45,000 zł - 60,000 zł
Zakończone
Aukcja online
Awangarda i nowoczesność
Wymiary
62 x 49 cm
Kategoria
Opis
akwarela, gwasz/karton, 62 x 49 cm, na odwrociu opisany: '36 Kompozycja | Teresa Tyszkiewiczowa', papierowa nalepka i stemple Ministerstwa Kultury i Sztuki z 1947 roku oraz nalepka zakładu oprawy dzieł sztuki
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Droga artystyczna Teresy Tyszkiewiczowej wiodła przez przedwojenny Kraków, Lwów i Warszawę. Jej nazwisko jednak najbardziej kojarzone jest z Łodzią, w której przez wiele lat była wykładowczynią w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych). Kierował w niej Katedrą Druku na Tkaninie, a jej działalność w tej materii formowała całe oblicze polskiego designu po II wojnie światowej. Mnie znana pozostaje jako malarka, a swoje edukację w tym zakresie zawdzięczała Tadeuszowi Pruszkowskiemu i Felicjanowi Szczęsnemu Kowarskiemu, u których studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Tyszkiewiczowa, tworząc po wojnie w Łodzi, pozostawała w łączności z najważniejszymi ugrupowaniami nowoczesnymi swoich czasów, tj. łódzką Grupą Piąte Koło, Grupą Krakowską czy warszawskim Klubem Młodych Artystów i Naukowców. Uczestniczyła we wszystkich Wystawach Sztuki Nowoczesnej (1949, 1957, 1959). Prezentowana kompozycja nosi znamiona koloryzmu, na których artystka „wychowała się”. Kontrastowe użycie plam nasyconych kolorów skutkuje ostatecznie stworzeniem harmonijnej mozaiki barwnej. Tyszkiewiczowa posłużyła się „metaforyczną” poetyką znaną z krótko powojennego malarstwa artystów krakowskich, np. Tadeusza Brzozowskiego, Tadeusza Kantora czy Erny Rosenstein. Ludzkie figury zostają tutaj zostają tutaj poddane aktowi ikonoklastycznemu, wyrażając ludzką kondycję po 1945 roku. Tworzą przy tym autonomiczny malarski organizm i wyrażają wołanie o nową harmonię sztuki. Tyszkiewiczowa, przedstawiając dwie nagie kobiety we wnętrzu, wchodzi w dialog z klasyką sztuki europejskiej. Choć odniesień przywołać można tutaj wiele, to za sprawą różnorodnej palety barwnej praca malarki przywodzi na myśl „Kobiety algierskie” Eugène’a Delacroix, których pastisze wykonał w latach 50. XX wieku Pablo Picasso.
Teresa Tyszkiewicz była malarką i graficzką przez ponad trzydzieści lat pracującą w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych. Obok Władysława Strzemińskiego i Stefana Wegnera to właśnie ona miała największy wpływ na merytoryczny kształt uczelni oraz na profil nauczania. W latach 20. studiowała na warszawskiej ASP pod okiem Tadeusza Pruszkowskiego. Na początku lat 30. przeprowadziła się do rodzinnego majątku swojego męża - Stanisława Tyszkiewicza, który mieścił się w Lelechówku pod Lwowem. Od razu czynnie włączyła się w rozwój lwowskiego środowiska plastyków - w 1938 roku została wybrana do Zarządu Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków we Lwowie. W 1936 roku odbyła się tam również pierwsza wystawa artystki, która została niezwykle dobrze przyjęta przez krytyków. W czasie wojny mieszkała w Warszawie - w 1945 roku ukończyła przerwane studia, znajdując się, obok Wojciecha Fangora, w gronie pierwszych powojennych absolwentów uczelni. Niedługo potem przeniosła się do Łodzi, gdzie współtworzyła grupę Piąte Koło. Należeli do niej między innymi Stanisław Fijałkowski i Jerzy Nowosielski, z którymi przyjaźniła się przez wiele lat. Jej poszukiwania twórcze, a także inspiracje, jakie artystka czerpała ze świata nauk ścisłych - biologii, chemii i fizyki - doprowadziły ją do informelu. Swoje najciekawsze i najbardziej ekspresyjne prace realizowała w latach 50. Zainteresowanie formalnym aspektem pisma doprowadziły ją do realizacji najbardziej znanego bodaj cyklu „Ślepe drogi”, który rozpoczęła w 1969.
Description:
Composition , 1947
watercolour, gouache/cardboard, 62 x 49 cm; , described on the reverse: '36 Kompozycja | Teresa Tyszkiewiczowa ', a paper sticker and stamps of the Ministry of Culture and Art from 1947 and a sticker of the binding works of art,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Droga artystyczna Teresy Tyszkiewiczowej wiodła przez przedwojenny Kraków, Lwów i Warszawę. Jej nazwisko jednak najbardziej kojarzone jest z Łodzią, w której przez wiele lat była wykładowczynią w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych). Kierował w niej Katedrą Druku na Tkaninie, a jej działalność w tej materii formowała całe oblicze polskiego designu po II wojnie światowej. Mnie znana pozostaje jako malarka, a swoje edukację w tym zakresie zawdzięczała Tadeuszowi Pruszkowskiemu i Felicjanowi Szczęsnemu Kowarskiemu, u których studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Tyszkiewiczowa, tworząc po wojnie w Łodzi, pozostawała w łączności z najważniejszymi ugrupowaniami nowoczesnymi swoich czasów, tj. łódzką Grupą Piąte Koło, Grupą Krakowską czy warszawskim Klubem Młodych Artystów i Naukowców. Uczestniczyła we wszystkich Wystawach Sztuki Nowoczesnej (1949, 1957, 1959). Prezentowana kompozycja nosi znamiona koloryzmu, na których artystka „wychowała się”. Kontrastowe użycie plam nasyconych kolorów skutkuje ostatecznie stworzeniem harmonijnej mozaiki barwnej. Tyszkiewiczowa posłużyła się „metaforyczną” poetyką znaną z krótko powojennego malarstwa artystów krakowskich, np. Tadeusza Brzozowskiego, Tadeusza Kantora czy Erny Rosenstein. Ludzkie figury zostają tutaj zostają tutaj poddane aktowi ikonoklastycznemu, wyrażając ludzką kondycję po 1945 roku. Tworzą przy tym autonomiczny malarski organizm i wyrażają wołanie o nową harmonię sztuki. Tyszkiewiczowa, przedstawiając dwie nagie kobiety we wnętrzu, wchodzi w dialog z klasyką sztuki europejskiej. Choć odniesień przywołać można tutaj wiele, to za sprawą różnorodnej palety barwnej praca malarki przywodzi na myśl „Kobiety algierskie” Eugène’a Delacroix, których pastisze wykonał w latach 50. XX wieku Pablo Picasso.
Teresa Tyszkiewicz była malarką i graficzką przez ponad trzydzieści lat pracującą w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych. Obok Władysława Strzemińskiego i Stefana Wegnera to właśnie ona miała największy wpływ na merytoryczny kształt uczelni oraz na profil nauczania. W latach 20. studiowała na warszawskiej ASP pod okiem Tadeusza Pruszkowskiego. Na początku lat 30. przeprowadziła się do rodzinnego majątku swojego męża - Stanisława Tyszkiewicza, który mieścił się w Lelechówku pod Lwowem. Od razu czynnie włączyła się w rozwój lwowskiego środowiska plastyków - w 1938 roku została wybrana do Zarządu Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków we Lwowie. W 1936 roku odbyła się tam również pierwsza wystawa artystki, która została niezwykle dobrze przyjęta przez krytyków. W czasie wojny mieszkała w Warszawie - w 1945 roku ukończyła przerwane studia, znajdując się, obok Wojciecha Fangora, w gronie pierwszych powojennych absolwentów uczelni. Niedługo potem przeniosła się do Łodzi, gdzie współtworzyła grupę Piąte Koło. Należeli do niej między innymi Stanisław Fijałkowski i Jerzy Nowosielski, z którymi przyjaźniła się przez wiele lat. Jej poszukiwania twórcze, a także inspiracje, jakie artystka czerpała ze świata nauk ścisłych - biologii, chemii i fizyki - doprowadziły ją do informelu. Swoje najciekawsze i najbardziej ekspresyjne prace realizowała w latach 50. Zainteresowanie formalnym aspektem pisma doprowadziły ją do realizacji najbardziej znanego bodaj cyklu „Ślepe drogi”, który rozpoczęła w 1969.
Description:
Composition , 1947
watercolour, gouache/cardboard, 62 x 49 cm; , described on the reverse: '36 Kompozycja | Teresa Tyszkiewiczowa ', a paper sticker and stamps of the Ministry of Culture and Art from 1947 and a sticker of the binding works of art,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akwarela, gwasz/karton
Proweniencja
kolekcja prywatna, Łódź (bezpośrednio od artystki)
Literatura
Teresa Tyszkiewicz (1906-1992). Trud myślanego ruchu. Prace z lat 1945-1992, katalog wystawy, Galeria Piekary, Poznań 2006, poz. kat. 4, s. 7 (il.)
Wystawiany
Teresa Tyszkiewicz. Gesty, Atlas sztuki, Łódź, 25 października - 8 grudnia 2013; Teresa Tyszkiewicz (1906-1992). Trud myślanego ruchu. Prace z lat 1945-1992, Galeria Piekary, Poznań, styczeń 2006