12
Stefan Gierowski | "Obraz CCCLXXXVII", 1977
Estymacja:
100,000 zł - 160,000 zł
Sprzedane
90,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Stefan Gierowski (1925)
Wymiary
80 x 100 cm
Kategoria
Opis
akryl/płótno, 80 x 100 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'S Gierowski | Ob CCCLXXXVII | 1977'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
"Odkryta w naszej epoce prawda o sztuce jest żenująco oczywista - za obrazem znajduje się tylko pusta ściana! Czasem trochę pajęczyny. Kurzu. I nic więcej. Wszystko rozgrywa się na płótnie. Jest więc tylko jeden konkret: rozmalowana powierzchnia. Dlatego Gierowski swoje prace nazywa po prostu: Obrazy. Obrazy-konkrety. Przedmioty sztuki. Rzeczy" - tak historyk sztuki Aleksander Wojciechowski opisywał swoje pierwsze spotkanie z malarstwem Stefana Gierowskiego (Aleksander Wojciechowski, Młode Malarstwo Polskie 1944-1974, Warszawa 1983, s. 77). Zwracał uwagę na fakt, że modernistyczne malarstwo niejednokrotnie podejmowało wątki autotematyczne, "opowiadało" o sobie samym - eksponowało malarskie właściwości: płaszczyznę, fakturę, kolor. Podobnie jest u Gierowskiego: ponieważ jest on zainteresowany sztuką nieprzedstawiającą, stawia na pierwszym miejscu problemy malarskiego medium i formy.
Około połowy dekady lat 50. XX wieku Gierowski zaczął malować obrazy abstrakcyjne. Konsekwentnie opisywał je poprzez nadanie numeru porządkowego za pomocą liczb rzymskich. Pierwszy obraz abstrakcyjny, opisany "I", powstał w 1957 roku. Prezentowane tutaj płótno z 1976 roku nosi numer "CCCLXXXVII", czyli 387. Obraz ten posiada pewne cechy charakterystyczne dla twórczości artysty z lat 70. Tak jego twórczość z tamtej dekady opisywała historyczka sztuki i przyjaciółka artystów Bożena Kowalska: "W latach siedemdziesiątych podejmował wciąż absorbujące go zagadnienie przestrzeni na kilka różnych sposobów. Otaczał jednobarwne, prostokątne pola obrazów zróżnicowaną kolorystycznie wstęgą obrzeżenia, dzięki czemu zdawały się one uginać i uwypuklać, zmieniając przy tym złudnie odcienie barwy. Na podobnej zasadzie w kompozycjach pasmowych poziome strefy, w zależności od własnego koloru i koloru pasm sąsiadujących, wysuwają się na plan pierwszy lub cofają w głąb. Kropkowane, migotliwe płótna z kolei budują plany przestrzenne. Czarne, matowe powierzchnie, prószone połyskliwymi plamkami, albo też białe, prószone inną w odcieniu bielą, tworzą złudę nie tyle dostrzegalnych, ile domyślnych czy przeczuwanych dali" (Bożena Kowalska, Polska awangarda malarska. Szanse i mity 1945-1980, Warszawa 1988, s. 212).
Wskazane powyżej cechy malarstwa Gierowskiego dają się odnaleźć w prezentowanym tutaj obrazie "CCCLXXXVII". Jest to kompozycja w formie pionowego prostokąta, w której centrum znajduje się mniejsze, prostokątne pole wypełnione drobnymi, migoczącymi plamkami barw. Otacza ją pas ramy, ciemnozielonej na górze obrazu, przechodzącej w żółcień w jego dolnej części. Widać tutaj elementy, o których pisała Kowalska: prostokąt w centrum tworzy iluzję przestrzeni, zdaje się być bliżej widzów niż otaczająca go rama. Środkowa część płótna to pole wypełnione drobnymi, kontrastowymi plamkami w kolorach zielonym i czerwonym z domieszką błękitu, które migoczą w oczach widza. Opierając się na prawie wizualnego kontrastu, artysta stworzył migotliwą, wibrującą powierzchnię. Tym samym uwidacznia się w prezentowanym obrazie zainteresowanie Gierowskiego wskazanymi już problemami: tworzeniem malarskiej iluzji przestrzeni, jednak nadal w obrębie sztuki abstrakcyjnej; tworzeniem optycznych efektów, które działają na percepcję widza.
Gierowski jest ważną postacią dla polskiej sztuki abstrakcyjnej. Choć studia artystyczne odbył na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, kojarzony jest przede wszystkim z warszawskim środowiskiem artystycznym, w stolicy mieszka od końca lat 40. poprzedniego wieku. Interesujące go, modernistyczne pojmowanie obrazu jako zamkniętej powierzchni, rządzącej się prawami właściwymi dla swojego medium, pozwoliło mu zgłębiać przez lata zagadnienie malarstwa abstrakcyjnego, dzięki czemu z czasem zyskał pozycję klasyka w tej dziedzinie. Należał on do pokolenia neoawangardowych twórców, którzy czerpali inspirację od klasyków sztuki nowoczesnej, na przykład od Henryka Stażewskiego, a z czasem sami zyskali pozycję autorytetów. W historii sztuki polskiej twórczość Gierowskiego kojarzona jest z "eksplozją" abstrakcji po 1955 roku, był to jednak przecież wyłącznie jej początek, fundament dla kontynuowanej następnie przez dekady aktywności artystycznej.
Przedstawiciel współczesnej awangardy malarskiej, studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza. Równolegle studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Wojsława Mole. W 1949 zamieszkał w Warszawie. W latach 1956-61 współpracował z Galerią Krzywe Koło prowadzoną przez Mariana Bogusza. Od roku 1962 do 1996 prowadził działalność dydaktyczną na warszawskiej AS P, gdzie w latach 1975-81 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a w 1983 został wybrany na rektora-elekta. Władze stanu wojennego stanowczo odrzuciły tę kandydaturę. W latach 80. związany z kręgiem “kultury niezależnej". W 1980 otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa.
Description:
"Picture CCCLXXXVII", 1977
acrylic/canvas, 80 x 100 cm; signed, dated and described on the reverse: 'S Gierowski | Ob CCCLXXXVII | 1977',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
"Odkryta w naszej epoce prawda o sztuce jest żenująco oczywista - za obrazem znajduje się tylko pusta ściana! Czasem trochę pajęczyny. Kurzu. I nic więcej. Wszystko rozgrywa się na płótnie. Jest więc tylko jeden konkret: rozmalowana powierzchnia. Dlatego Gierowski swoje prace nazywa po prostu: Obrazy. Obrazy-konkrety. Przedmioty sztuki. Rzeczy" - tak historyk sztuki Aleksander Wojciechowski opisywał swoje pierwsze spotkanie z malarstwem Stefana Gierowskiego (Aleksander Wojciechowski, Młode Malarstwo Polskie 1944-1974, Warszawa 1983, s. 77). Zwracał uwagę na fakt, że modernistyczne malarstwo niejednokrotnie podejmowało wątki autotematyczne, "opowiadało" o sobie samym - eksponowało malarskie właściwości: płaszczyznę, fakturę, kolor. Podobnie jest u Gierowskiego: ponieważ jest on zainteresowany sztuką nieprzedstawiającą, stawia na pierwszym miejscu problemy malarskiego medium i formy.
Około połowy dekady lat 50. XX wieku Gierowski zaczął malować obrazy abstrakcyjne. Konsekwentnie opisywał je poprzez nadanie numeru porządkowego za pomocą liczb rzymskich. Pierwszy obraz abstrakcyjny, opisany "I", powstał w 1957 roku. Prezentowane tutaj płótno z 1976 roku nosi numer "CCCLXXXVII", czyli 387. Obraz ten posiada pewne cechy charakterystyczne dla twórczości artysty z lat 70. Tak jego twórczość z tamtej dekady opisywała historyczka sztuki i przyjaciółka artystów Bożena Kowalska: "W latach siedemdziesiątych podejmował wciąż absorbujące go zagadnienie przestrzeni na kilka różnych sposobów. Otaczał jednobarwne, prostokątne pola obrazów zróżnicowaną kolorystycznie wstęgą obrzeżenia, dzięki czemu zdawały się one uginać i uwypuklać, zmieniając przy tym złudnie odcienie barwy. Na podobnej zasadzie w kompozycjach pasmowych poziome strefy, w zależności od własnego koloru i koloru pasm sąsiadujących, wysuwają się na plan pierwszy lub cofają w głąb. Kropkowane, migotliwe płótna z kolei budują plany przestrzenne. Czarne, matowe powierzchnie, prószone połyskliwymi plamkami, albo też białe, prószone inną w odcieniu bielą, tworzą złudę nie tyle dostrzegalnych, ile domyślnych czy przeczuwanych dali" (Bożena Kowalska, Polska awangarda malarska. Szanse i mity 1945-1980, Warszawa 1988, s. 212).
Wskazane powyżej cechy malarstwa Gierowskiego dają się odnaleźć w prezentowanym tutaj obrazie "CCCLXXXVII". Jest to kompozycja w formie pionowego prostokąta, w której centrum znajduje się mniejsze, prostokątne pole wypełnione drobnymi, migoczącymi plamkami barw. Otacza ją pas ramy, ciemnozielonej na górze obrazu, przechodzącej w żółcień w jego dolnej części. Widać tutaj elementy, o których pisała Kowalska: prostokąt w centrum tworzy iluzję przestrzeni, zdaje się być bliżej widzów niż otaczająca go rama. Środkowa część płótna to pole wypełnione drobnymi, kontrastowymi plamkami w kolorach zielonym i czerwonym z domieszką błękitu, które migoczą w oczach widza. Opierając się na prawie wizualnego kontrastu, artysta stworzył migotliwą, wibrującą powierzchnię. Tym samym uwidacznia się w prezentowanym obrazie zainteresowanie Gierowskiego wskazanymi już problemami: tworzeniem malarskiej iluzji przestrzeni, jednak nadal w obrębie sztuki abstrakcyjnej; tworzeniem optycznych efektów, które działają na percepcję widza.
Gierowski jest ważną postacią dla polskiej sztuki abstrakcyjnej. Choć studia artystyczne odbył na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, kojarzony jest przede wszystkim z warszawskim środowiskiem artystycznym, w stolicy mieszka od końca lat 40. poprzedniego wieku. Interesujące go, modernistyczne pojmowanie obrazu jako zamkniętej powierzchni, rządzącej się prawami właściwymi dla swojego medium, pozwoliło mu zgłębiać przez lata zagadnienie malarstwa abstrakcyjnego, dzięki czemu z czasem zyskał pozycję klasyka w tej dziedzinie. Należał on do pokolenia neoawangardowych twórców, którzy czerpali inspirację od klasyków sztuki nowoczesnej, na przykład od Henryka Stażewskiego, a z czasem sami zyskali pozycję autorytetów. W historii sztuki polskiej twórczość Gierowskiego kojarzona jest z "eksplozją" abstrakcji po 1955 roku, był to jednak przecież wyłącznie jej początek, fundament dla kontynuowanej następnie przez dekady aktywności artystycznej.
Przedstawiciel współczesnej awangardy malarskiej, studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza. Równolegle studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Wojsława Mole. W 1949 zamieszkał w Warszawie. W latach 1956-61 współpracował z Galerią Krzywe Koło prowadzoną przez Mariana Bogusza. Od roku 1962 do 1996 prowadził działalność dydaktyczną na warszawskiej AS P, gdzie w latach 1975-81 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a w 1983 został wybrany na rektora-elekta. Władze stanu wojennego stanowczo odrzuciły tę kandydaturę. W latach 80. związany z kręgiem “kultury niezależnej". W 1980 otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa.
Description:
"Picture CCCLXXXVII", 1977
acrylic/canvas, 80 x 100 cm; signed, dated and described on the reverse: 'S Gierowski | Ob CCCLXXXVII | 1977',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akryl/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'S Gierowski | Ob CCCLXXXVII | 1977'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Sztokholm; kolekcja prywatna, Polska
