17
Henryk Stażewski | Bez tytułu, 1975
Estymacja:
6,000 zł - 8,000 zł
Sprzedane
4,200 zł
Aukcja na żywo
Grafika Artystyczna. Sztuka Współczesna
Artysta
Henryk Stażewski (1894 - 1988)
Wymiary
60 x 60 cm
Kategoria
Opis
serigrafia/papier, 60 x 60 cm, sygnowany i datowany ołówkiem p.d.: 'H.Stażewski 1975' oraz opisany l.d.: '54/100', na odwrociu informacja dotycząca artysty oraz pracy w języku niemieckim
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Najprostsze formy geometryczne definiują dużą część twórczości artystycznej Henryka Stażewskiego. Takie podejście do sztuki wynikało z artystycznych założeń, które Stażewski reprezentował przez kilka dekad swojej aktywności twórczej. Ukształtowały się one w latach 20. XX wieku, kiedy został jednym z przedstawicieli ruchu konstruktywistycznego w Polsce. Konstruktywizm był jednym z tych kierunków artystycznych, w których myślenie o awangardowej formie łączyło się z utopijnymi planami modernizacji społeczeństwa.
O ile przez kilka dekad Stażewskiego w obrębie abstrakcji interesowały głównie barwne płaszczyzny, o tyle w latach 70. w jego sztuce zaczęły pojawiać się proste układy czarnych linii na białym tle. Dotyczyło to zarówno jego malarstwa, jak i grafiki. Sztuka Stażewskiego miała być programowo asemantyczna, dlatego też poszukiwanie symbolicznego znaczenia czarnych linii wydaje się bezsensowe. Jednak w pewnym, bardziej ogólnym sensie konstruktywizm Stażewskiego miał być odpowiedzią na otaczającą rzeczywistość – nowoczesną, zindustrializowaną, zracjonalizowaną rzeczywistość XX wieku. Kąty proste, zautomatyzowana, powtarzalna forma miały być swoistą metaforą współczesnego świata, w którym powtarzalność, masowa produkcja i standaryzacja w każdej dziedzinie życia kształtowały zarówno wygląd jak i sposoby życia społeczeństwa.
Abstrakcja geometryczna mająca swój początek w estetyce konstruktywizmu była tym, z czym najczęściej kojarzony jest Henryk Stażewski. Choć jego bogate i różnorodne oeuvre nie ogranicza się do form geometrycznych i zawiera w sobie znacznie mniej znane wizerunki portretowe czy przedstawienia aktów kobiet, to właśnie estetyka abstrakcji geometrycznej była tą, do której powracał przez kilkadziesiąt lat swojej wyjątkowo długiej aktywności artystycznej. Geometria dla konstruktywistów była tym, co decydowało o "obiektywizmie" twórczości. Miała ona przedstawiać nie tyle własne doświadczenia twórców i twórczyń lub ich odczucia, ile to, co da się zmierzyć i precyzyjnie wykreślić, przeanalizować i opisać językiem niebudzącym wątpliwości. Odwołanie się do figur geometrycznych miało spełniać również rolę polegającą na depersonalizacji twórczości, co wiąże się bezpośrednio z opisaną powyżej "obiektywnością" przeciwstawioną "subiektywizmowi" odczuć i arbitralnej artystycznej ekspresji. To właśnie użycie najprostszych form miało pozbawiać sztukę naleciałości tych emocjonalnych naddatków poprzez ukrycie osobowości artystów i artystek za abstrakcyjną formą obrazu. Geometria uważana była za synonim naukowości, a w związku z tym odpowiadała postulatom przekształcenia sztuki w sposób intelektualny oraz przemiany artystów i artystek w badaczy i badaczki, którzy swoją aktywnością uczestniczą w zracjonalizowanym i zorganizowanym świecie. Tym samym geometria jest synonimem progresywnego, programowo zracjonalizowanego modernizmu.
Henryk Stażewski to legenda sztuki awangardowej w Polsce. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-20. W początkach kariery malował martwe natury. Przejściowo wystawiał z ugrupowaniem "Formiści" (1922). Wziął też udział w Wystawie Nowej Sztuki w Wilnie w 1923 roku. O tego czasu tworzył pod wpływem konstruktywizmu. Obok kompozycji malarskich zajmował się grafiką książkową, projektował wnętrza, sprzęty, a także scenografie - były to w większości prace teoretyczne i studyjne. Polskie i międzynarodowe ugrupowania awangardy, z którymi wystawiał i współpracował jako publicysta, to kolejno: "Blok" (1924-26), "Praesens" (1926-30), "Cercle et Carré" (1929-31), "Abstraction-Création" (1931-39), "a.r." (1932-39). Należał też do Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933-39). W 1930 roku był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej. Z tego okresu pochodzą rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956 roku, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Przy pozorach chłodnej perfekcji umiał nasycić je emocją bezpośredniego dotknięcia, śladu ręki. Obok malarstwa i form pochodnych, jak kolaże, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę (autoryzował serigraficzne repliki swoich prac).
Description:
Untitled, 1975
serigraph/paper, 60 x 60 cm; signed and dated with a pencil lower right: 'H.Stazewski 1975' and described lower left: '54/100', on the reverse a note in German regarding the artist and the work
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Najprostsze formy geometryczne definiują dużą część twórczości artystycznej Henryka Stażewskiego. Takie podejście do sztuki wynikało z artystycznych założeń, które Stażewski reprezentował przez kilka dekad swojej aktywności twórczej. Ukształtowały się one w latach 20. XX wieku, kiedy został jednym z przedstawicieli ruchu konstruktywistycznego w Polsce. Konstruktywizm był jednym z tych kierunków artystycznych, w których myślenie o awangardowej formie łączyło się z utopijnymi planami modernizacji społeczeństwa.
O ile przez kilka dekad Stażewskiego w obrębie abstrakcji interesowały głównie barwne płaszczyzny, o tyle w latach 70. w jego sztuce zaczęły pojawiać się proste układy czarnych linii na białym tle. Dotyczyło to zarówno jego malarstwa, jak i grafiki. Sztuka Stażewskiego miała być programowo asemantyczna, dlatego też poszukiwanie symbolicznego znaczenia czarnych linii wydaje się bezsensowe. Jednak w pewnym, bardziej ogólnym sensie konstruktywizm Stażewskiego miał być odpowiedzią na otaczającą rzeczywistość – nowoczesną, zindustrializowaną, zracjonalizowaną rzeczywistość XX wieku. Kąty proste, zautomatyzowana, powtarzalna forma miały być swoistą metaforą współczesnego świata, w którym powtarzalność, masowa produkcja i standaryzacja w każdej dziedzinie życia kształtowały zarówno wygląd jak i sposoby życia społeczeństwa.
Abstrakcja geometryczna mająca swój początek w estetyce konstruktywizmu była tym, z czym najczęściej kojarzony jest Henryk Stażewski. Choć jego bogate i różnorodne oeuvre nie ogranicza się do form geometrycznych i zawiera w sobie znacznie mniej znane wizerunki portretowe czy przedstawienia aktów kobiet, to właśnie estetyka abstrakcji geometrycznej była tą, do której powracał przez kilkadziesiąt lat swojej wyjątkowo długiej aktywności artystycznej. Geometria dla konstruktywistów była tym, co decydowało o "obiektywizmie" twórczości. Miała ona przedstawiać nie tyle własne doświadczenia twórców i twórczyń lub ich odczucia, ile to, co da się zmierzyć i precyzyjnie wykreślić, przeanalizować i opisać językiem niebudzącym wątpliwości. Odwołanie się do figur geometrycznych miało spełniać również rolę polegającą na depersonalizacji twórczości, co wiąże się bezpośrednio z opisaną powyżej "obiektywnością" przeciwstawioną "subiektywizmowi" odczuć i arbitralnej artystycznej ekspresji. To właśnie użycie najprostszych form miało pozbawiać sztukę naleciałości tych emocjonalnych naddatków poprzez ukrycie osobowości artystów i artystek za abstrakcyjną formą obrazu. Geometria uważana była za synonim naukowości, a w związku z tym odpowiadała postulatom przekształcenia sztuki w sposób intelektualny oraz przemiany artystów i artystek w badaczy i badaczki, którzy swoją aktywnością uczestniczą w zracjonalizowanym i zorganizowanym świecie. Tym samym geometria jest synonimem progresywnego, programowo zracjonalizowanego modernizmu.
Henryk Stażewski to legenda sztuki awangardowej w Polsce. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-20. W początkach kariery malował martwe natury. Przejściowo wystawiał z ugrupowaniem "Formiści" (1922). Wziął też udział w Wystawie Nowej Sztuki w Wilnie w 1923 roku. O tego czasu tworzył pod wpływem konstruktywizmu. Obok kompozycji malarskich zajmował się grafiką książkową, projektował wnętrza, sprzęty, a także scenografie - były to w większości prace teoretyczne i studyjne. Polskie i międzynarodowe ugrupowania awangardy, z którymi wystawiał i współpracował jako publicysta, to kolejno: "Blok" (1924-26), "Praesens" (1926-30), "Cercle et Carré" (1929-31), "Abstraction-Création" (1931-39), "a.r." (1932-39). Należał też do Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933-39). W 1930 roku był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej. Z tego okresu pochodzą rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956 roku, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Przy pozorach chłodnej perfekcji umiał nasycić je emocją bezpośredniego dotknięcia, śladu ręki. Obok malarstwa i form pochodnych, jak kolaże, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę (autoryzował serigraficzne repliki swoich prac).
Description:
Untitled, 1975
serigraph/paper, 60 x 60 cm; signed and dated with a pencil lower right: 'H.Stazewski 1975' and described lower left: '54/100', on the reverse a note in German regarding the artist and the work
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
serigrafia/papier
Sygnatura
sygnowany i datowany ołówkiem p.d.: 'H.Stażewski 1975' oraz opisany l.d.: '54/100'
Proweniencja
Edition & Galerie Hoffmann, Friedberg
