33
Kultura Zrzuty | Tango 7
Estymacja:
6,000 zł - 8,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Tylko dla dorosłych. Sztuka i erotyka
Artysta
Kultura Zrzuty
Wymiary
32 x 22 cm
Kategoria
Opis
mieszana/papier, 32 x 22 cm
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
"Tango" było efemerycznym czasopismem wydawanym w latach 1983-86. Był to wizualny wytwór "Kultury Zrzuty", którą można zdefiniować jako różne rodzaje kontestacyjnych działań artystycznych i pozaartystycznych wykształconych w latach 80. w PRL, zwróconych zarówno przeciwko kulturze oficjalnej, jak i uznanym już wówczas twórcom i twórczyniom neoawangardy lat 70. W "Tangu" publikowały osoby związane z różnymi środowiskami artystycznymi należącymi do kręgu kontrkultury lat 80. Ukazało się 9 numerów omawianego czasopisma (choć oznakowanie kolejnych numerów periodyku sugeruje, że ukazało się ich więcej, co nie jest zgodne z prawdą), było one powielane ręcznie i wychodziło maksymalnie w liczbie 200 egzemplarzy. Forma samego periodyku świadczy o estetycznych założeniach "Kultury Zrzuty" czy raczej ich braku lub o programowej antyestetyce, turpizmie i zamiłowaniu do tego, co obsceniczne. Biorąc pod uwagę konserwatywny kontekst polskiej kultury, jak i pruderię właściwą czasom PRL-u, wizualność proponowana przez "Tango" musiała uchodzić za wywrotową. Dotyczy to zwłaszcza prezentowanego tutaj siódmego numeru czasopisma, które w całości poświęcone zostało zagadnieniom erotyki, choć właściwsze byłoby chyba stwierdzenie, że jest to wizualna produkcja na granicy pornografii. Prezentowany tutaj siódmy numer "Tanga", podobnie jak inne numery tego czasopisma, jest kolażem prac artystycznych, tekstów, komentarzy, luźnych uwag i przechwyconych przez twórców czasopisma gotowych obrazów, na przykład wyciętych z czasopism. Podobnie jak w przypadku większości numerów periodyku na okładce umieszczono zdanie w języku francuskim "Arystokraci z całego świata, łączcie się! Proszę", co można uznać za parodię znanego, komunistycznego wezwania kierowanego wówczas do proletariatu. Okładkę prezentowanego numeru zdobi również fragment koronkowej taśmy, co może budzić skojarzenia z bielizną, a także imitacja owłosienia łonowego. Niniejszy numer "Tanga" składa się między innymi z fragmentów ilustracji wyciętych z kamasutry, pornograficznych fotografii, ale również z autorskich prac podejmujących tematykę nagiego ciała i genitaliów. Przykładem takiej pracy może być "Kiedy myślę o Andy Warholu" Adama Rzepeckiego, która jest powieloną fotografią penisa, nawiązującą do multiplikowanych fotografii Warhola. Niektóre strony czasopisma wypełniały artystyczne realizacje nieco bardziej aluzyjne czy podejmujące motywy erotyczne w sposób dekoracyjnie przetworzony, stylizowany. Znalazły się tam również wytwory artystyczne niezwykle dosłowne, jak przyczepiona zszywaczem prezerwatywa z podpisem "Add your phantasy to my sperm!", gdzie budzący obrzydzenie "artefakt" zostaje wtłoczony w ramy działania artystycznego przez komentarz, nawołujący do posłużenia się przez widzów siłą wyobraźni. Na stronach omawianego numeru "Tanga" pojawiły się również pastisze znanych z historii sztuki arcydzieł, jak chociażby fotomontaż w prześmiewczy sposób pokazujący różne stadia przemian obrazów "Maja Naga" i "Maja ubrana" Francisca Goi, stworzony przez Włodzimierza Adamiaka. Są to wyłącznie przykłady zamieszczonych w tym numerze czasopisma wywrotowych połączeń obrazów znanych z historii kultury oraz kultury popularnej z pornograficzną wyobraźnią ich autorów i autorek. Świetnie oddają one obrazoburczy charakter działalności "Kultury Zrzuty". Jako autorzy i autorki pod prezentowanym siódmym tutaj numerem "Tanga" podpisali się (zachowując oryginalną pisownię): Grażyna Zocha Łuczko (odpowiadająca też za redakcję numeru), Andrzej Świetlik, Jacek Kryszkowski, Tomasz Schulz, Marek Janiak, Adam Warhol-Rzepecki, Patryk Halkiewicz, Zbigniew Libera, Barbara Aumer, Vittore Baroni, Andrzej Ciesielski, Andrzej Kwietniewski, Carlo Pittore, Mikołaj Malinowski, Tomasz Mełeń, Janusz Dziubak, Włodzimierz Adamiak.
Grupę tworzą Marek Janiak, Andrzej Kwietniewski, Adam Repecki, Andrzej Świetlik i Makary (Andrzej Wielogórski). Powstała w 1979 roku w atmosferze skandalu, jako formacja neoawangardowa mająca na celu badanie aspektu widzenia i rejestracji o charakterze fotomedialnym, wywodzącym się z tradycji konceptualizmu, przede wszystkim w zakresie fotografii, filmu eksperymentalnego i performance. W latach 1980-81 zmieniła swój program artystyczny na zdecydowanie bardziej dadaistyczno-surrealistyczny (w wyrazie happeningowy i anarchistyczny), atakując i ośmieszając polską formację neoawangardy oraz przedstawiając absurdalność życia w PRL-u. Kwietniewski i Janiak pisali w tym czasie dużo manifestów, w tym np. istotny dla lat 90. manifest "Sztuki żenującej" Janiaka. Od drugiej połowy lat 90., m.in. dzięki telewizyjnym realizacjom filmowym (tryptyk Pamiętam, pamiętam, pamiętam...), Łódź Kaliska weszła w establishment mass-mediów i polityki. Ale wszystko w ich twórczości, włącznie z samymi artystami i ich muzami (modelkami), stało się elementem i przedmiotem niekończącej się zabawy o hedonistycznym przesłaniu.
Description:
Tango 7
mixed/paper, 32 x 22 cm;
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
"Tango" było efemerycznym czasopismem wydawanym w latach 1983-86. Był to wizualny wytwór "Kultury Zrzuty", którą można zdefiniować jako różne rodzaje kontestacyjnych działań artystycznych i pozaartystycznych wykształconych w latach 80. w PRL, zwróconych zarówno przeciwko kulturze oficjalnej, jak i uznanym już wówczas twórcom i twórczyniom neoawangardy lat 70. W "Tangu" publikowały osoby związane z różnymi środowiskami artystycznymi należącymi do kręgu kontrkultury lat 80. Ukazało się 9 numerów omawianego czasopisma (choć oznakowanie kolejnych numerów periodyku sugeruje, że ukazało się ich więcej, co nie jest zgodne z prawdą), było one powielane ręcznie i wychodziło maksymalnie w liczbie 200 egzemplarzy. Forma samego periodyku świadczy o estetycznych założeniach "Kultury Zrzuty" czy raczej ich braku lub o programowej antyestetyce, turpizmie i zamiłowaniu do tego, co obsceniczne. Biorąc pod uwagę konserwatywny kontekst polskiej kultury, jak i pruderię właściwą czasom PRL-u, wizualność proponowana przez "Tango" musiała uchodzić za wywrotową. Dotyczy to zwłaszcza prezentowanego tutaj siódmego numeru czasopisma, które w całości poświęcone zostało zagadnieniom erotyki, choć właściwsze byłoby chyba stwierdzenie, że jest to wizualna produkcja na granicy pornografii. Prezentowany tutaj siódmy numer "Tanga", podobnie jak inne numery tego czasopisma, jest kolażem prac artystycznych, tekstów, komentarzy, luźnych uwag i przechwyconych przez twórców czasopisma gotowych obrazów, na przykład wyciętych z czasopism. Podobnie jak w przypadku większości numerów periodyku na okładce umieszczono zdanie w języku francuskim "Arystokraci z całego świata, łączcie się! Proszę", co można uznać za parodię znanego, komunistycznego wezwania kierowanego wówczas do proletariatu. Okładkę prezentowanego numeru zdobi również fragment koronkowej taśmy, co może budzić skojarzenia z bielizną, a także imitacja owłosienia łonowego. Niniejszy numer "Tanga" składa się między innymi z fragmentów ilustracji wyciętych z kamasutry, pornograficznych fotografii, ale również z autorskich prac podejmujących tematykę nagiego ciała i genitaliów. Przykładem takiej pracy może być "Kiedy myślę o Andy Warholu" Adama Rzepeckiego, która jest powieloną fotografią penisa, nawiązującą do multiplikowanych fotografii Warhola. Niektóre strony czasopisma wypełniały artystyczne realizacje nieco bardziej aluzyjne czy podejmujące motywy erotyczne w sposób dekoracyjnie przetworzony, stylizowany. Znalazły się tam również wytwory artystyczne niezwykle dosłowne, jak przyczepiona zszywaczem prezerwatywa z podpisem "Add your phantasy to my sperm!", gdzie budzący obrzydzenie "artefakt" zostaje wtłoczony w ramy działania artystycznego przez komentarz, nawołujący do posłużenia się przez widzów siłą wyobraźni. Na stronach omawianego numeru "Tanga" pojawiły się również pastisze znanych z historii sztuki arcydzieł, jak chociażby fotomontaż w prześmiewczy sposób pokazujący różne stadia przemian obrazów "Maja Naga" i "Maja ubrana" Francisca Goi, stworzony przez Włodzimierza Adamiaka. Są to wyłącznie przykłady zamieszczonych w tym numerze czasopisma wywrotowych połączeń obrazów znanych z historii kultury oraz kultury popularnej z pornograficzną wyobraźnią ich autorów i autorek. Świetnie oddają one obrazoburczy charakter działalności "Kultury Zrzuty". Jako autorzy i autorki pod prezentowanym siódmym tutaj numerem "Tanga" podpisali się (zachowując oryginalną pisownię): Grażyna Zocha Łuczko (odpowiadająca też za redakcję numeru), Andrzej Świetlik, Jacek Kryszkowski, Tomasz Schulz, Marek Janiak, Adam Warhol-Rzepecki, Patryk Halkiewicz, Zbigniew Libera, Barbara Aumer, Vittore Baroni, Andrzej Ciesielski, Andrzej Kwietniewski, Carlo Pittore, Mikołaj Malinowski, Tomasz Mełeń, Janusz Dziubak, Włodzimierz Adamiak.
Grupę tworzą Marek Janiak, Andrzej Kwietniewski, Adam Repecki, Andrzej Świetlik i Makary (Andrzej Wielogórski). Powstała w 1979 roku w atmosferze skandalu, jako formacja neoawangardowa mająca na celu badanie aspektu widzenia i rejestracji o charakterze fotomedialnym, wywodzącym się z tradycji konceptualizmu, przede wszystkim w zakresie fotografii, filmu eksperymentalnego i performance. W latach 1980-81 zmieniła swój program artystyczny na zdecydowanie bardziej dadaistyczno-surrealistyczny (w wyrazie happeningowy i anarchistyczny), atakując i ośmieszając polską formację neoawangardy oraz przedstawiając absurdalność życia w PRL-u. Kwietniewski i Janiak pisali w tym czasie dużo manifestów, w tym np. istotny dla lat 90. manifest "Sztuki żenującej" Janiaka. Od drugiej połowy lat 90., m.in. dzięki telewizyjnym realizacjom filmowym (tryptyk Pamiętam, pamiętam, pamiętam...), Łódź Kaliska weszła w establishment mass-mediów i polityki. Ale wszystko w ich twórczości, włącznie z samymi artystami i ich muzami (modelkami), stało się elementem i przedmiotem niekończącej się zabawy o hedonistycznym przesłaniu.
Description:
Tango 7
mixed/paper, 32 x 22 cm;
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
technika mieszana/papier
