15
Alfred Lenica | "Erotyk 10", 1966
Estymacja:
6,000 zł - 8,000 zł
Sprzedane
5,500 zł
Aukcja na żywo
Tylko dla dorosłych. Sztuka i erotyka
Artysta
Alfred Lenica (1899 - 1977)
Wymiary
30 x 42 cm
Kategoria
Opis
gwasz/papier, 30 x 42 cm, sygnowany wewnątrz kompozycji: 'Lenica', na odwrociu opisany i datowany: 'A. Lenica | 1966 | Erotyk 10'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Przedstawiony tutaj "Erotyk" autorstwa Alfreda Lenicy pozostaje dość zagadkowy, jeśli chodzi o pochodzenie tytułu, a zatem również o znaczenie tej pracy. Jest to abstrakcyjna kompozycja, utrzymana w zieleniach i czerwieniach, malowana żywiołowymi ruchami pędzla. Jej bezforemność, niepodporządkowanie rygorom kompozycyjnym i wielki dynamizm kształtów składają się na formułę stylistyczną znaną jako informel, czyli abstrakcja bezforemna. Lenica był jednym z ważniejszych przedstawicieli tak rozumianej abstrakcji w PRL. Jego twórczość była o tyle wyjątkowa, że swoje poszukiwania w zakresie swobodnego kształtowania abstrakcyjnej formy malarskiej prowadził równolegle z międzynarodowymi przedstawicielami sztuki abstrakcyjnej, nie tyle kopiując ich osiągnięcia, co samodzielnie dochodząc do rozwiązań zbliżonych do tych stosowanych w nurtach amerykańskiego ekspresjonizmu abstrakcyjnego czy francuskiego taszyzmu. Eksplorowania tego zagadnienia nie zaprzestał Lenica nawet w czasach obowiązywania w sztuce polskiej realizmu socjalistycznego, co oznaczało konieczność tworzenia abstrakcyjnych prac "do szuflady". Skąd jednak tytuł "Erotyk" i jaki związek może on mieć z miłością czy cielesnością? Należy przede wszystkim pamiętać, że Lenica sam siebie uważał za surrealistę, a swoją sztukę wiązał z tym awangardowym kierunkiem. Erotyka nie była poślednim tematem dla surrealistów. Surrealiści głosili potrzebę odnowienia, a właściwie zniesienia społecznych konwencji, w tym krępujących życie seksualne konwenansów (choć jak zauważono ostatnimi czasy, w stosunku do mniejszości seksualnych pozostawali zadziwiająco mieszczańscy). Zainteresowania surrealistów nie krążyły jednak bynajmniej wyłącznie wokół seksualności i cielesnej strony miłości, choć były to dla nich ważne zagadnienia. Miłość samą w sobie uważali za istotne dla życia i sztuki zjawisko. André Breton, główny teoretyk ruchu surrealistycznego, poruszał zagadnienie miłości nawet w tekście manifestu surrealistycznego, co może wydawać się zaskakujące, ostatecznie manifesty artystyczne były tekstami zwykle dotyczącymi spraw sztuki, jej pożądanego kształtu itd. W swoim tekście Breton stwierdzał: "(…) wyrzeczenie się miłości (…) jest jednym z rzadkich niewybaczalnych występków, jakie człowiek obdarzony pewną inteligencją, może w swoim życiu popełnić. (…) nikt prawie nie ma odwagi spojrzeć otwartymi oczami w ogromne światło miłości, w której zbiegają się, ku najwyższemu zachwytowi człowieka, obsesyjne idee zbawienia i obłędu. Ale czy ten, kto się w tym względzie nie potrafi utrzymać w stanie oczekiwania lub doskonałej gotowości, czy ten, zapytuję, może przemówić po ludzku" (André Breton, Drugi manifest surrealizmu, przeł. Adam Ważyk, cyt. za: Agnieszka Taborska, Spiskowcy wyobraźni. Surrealizm, Gdańsk 2007, s. 37).
Polski malarz, ojciec Jana Lenicy i Danuty Konwickiej. Teść Tadeusza Konwickiego. Studia rozpoczął w 1922 roku na wydziale prawno-ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Równolegle studiował muzykę w Konserwatorium Muzycznym. Swoje malarskie zainteresowania pogłębiał studiując w Prywatnym Instytucie Sztuk Pięknych prowadzonym przez Adama Hannytkiewicza. W latach 30. Alfred Lenica malował obrazy figuratywne, przede wszystkim martwe natury i pejzaże, wzorując się na kubizmie. Na początku wojny rodzina Leniców wysiedlona z Poznania udała się do Krakowa. Czas wojny był przełomowy w karierze malarza. Krakowskie środowisko artystyczne skupione wokół Tadeusza Kantora, a zwłaszcza przyjaźń z Jerzym Kujawskim zaowocowała pogłębieniem zainteresowań malarza awangardą. W 1945 roku Alfred Lenica powrócił do Poznania, gdzie zaangażował się w działalność artystyczną. W 1947 został współzałożycielem awangardowej grupy 4F+R. Po latach prób i poszukiwań, Lenica coraz silniej dążył ku abstrakcji i taszyzmowi. W 1948 roku wziął udział w I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie zorganizowanej przez Tadeusza Kantora. Obok poszukiwań i fascynacji abstrakcją, Alfred Lenica aktywnie współuczestniczył w nurcie socrealistycznym, tworząc wiele realistycznych obrazów w początku lat 50. W pierwszej połowie lat 50., w okresie socrealizmu, Lenica przerwał swoje twórcze eksperymenty, zwracając się w stronę wprowadzonej politycznym nakazem doktryny artystycznej. Z racji swoich przekonań politycznych był to dla niego powrót do malowanych już w latach 30. obrazów zaangażowanych społecznie i politycznie. Namalował wówczas takie obrazy, jak "Młody Bierut wśród robotników" (1949), "Pstrowski i towarzysze", "Przyjęcie do Partii", "Czerwony plakat" (1950). Na własny użytek próbował też łączyć eksperymenty formalne z ideowo zaangażowaną tematyką, jak w pracy "Tracimy dniówki" z 1953 roku, w której zastosował kolaż i monotypię. Od 1955 roku wyklarował się ostatecznie styl malarski Alfreda Lenicy, który będzie mu towarzyszył aż do śmierci. Styl ten był połączeniem taszyzmu, surrealizmu, informelu i drippingu. Powstawały obrazy olejne o dużych formatach malowane w technice wypracowanej wcześniej przez artystę (uzyskiwanie prześwitów koloru spod kolejnych warstw farby), którą następnie udoskonalał i rozwijał. Lenica chętnie posługiwał się lakierami oraz farbami przemysłowymi. Prezentował styl malarstwa abstrakcyjnego o odcieniu surrealistyczno-ekspresjonistycznym. Lenica wiele podróżował; na zaproszenie ONZ przebywał na przełomie 1959/60 roku w Genewie, gdzie w siedzibie tej organizacji wykonał malowidło ścienne "Trzy żywioły" (Woda, Ogień i Miłość). Utrzymywał stały kontakt z rodzimą awangardą artystyczną, wystawiał z Grupą Krakowską, brał udział w większości plenerów w Osiekach koło Koszalina, uczestniczył w sympozjum "Sztuka w zmieniającym się świecie" w 1966 roku w Puławach.
Description:
Erotic 10, 1966
gouache/paper, 30 x 42 cm; signed inside composition: 'Lenica', on the reverse described and dated: 'A. Lenica | 1966 | Erotyk 10'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Przedstawiony tutaj "Erotyk" autorstwa Alfreda Lenicy pozostaje dość zagadkowy, jeśli chodzi o pochodzenie tytułu, a zatem również o znaczenie tej pracy. Jest to abstrakcyjna kompozycja, utrzymana w zieleniach i czerwieniach, malowana żywiołowymi ruchami pędzla. Jej bezforemność, niepodporządkowanie rygorom kompozycyjnym i wielki dynamizm kształtów składają się na formułę stylistyczną znaną jako informel, czyli abstrakcja bezforemna. Lenica był jednym z ważniejszych przedstawicieli tak rozumianej abstrakcji w PRL. Jego twórczość była o tyle wyjątkowa, że swoje poszukiwania w zakresie swobodnego kształtowania abstrakcyjnej formy malarskiej prowadził równolegle z międzynarodowymi przedstawicielami sztuki abstrakcyjnej, nie tyle kopiując ich osiągnięcia, co samodzielnie dochodząc do rozwiązań zbliżonych do tych stosowanych w nurtach amerykańskiego ekspresjonizmu abstrakcyjnego czy francuskiego taszyzmu. Eksplorowania tego zagadnienia nie zaprzestał Lenica nawet w czasach obowiązywania w sztuce polskiej realizmu socjalistycznego, co oznaczało konieczność tworzenia abstrakcyjnych prac "do szuflady". Skąd jednak tytuł "Erotyk" i jaki związek może on mieć z miłością czy cielesnością? Należy przede wszystkim pamiętać, że Lenica sam siebie uważał za surrealistę, a swoją sztukę wiązał z tym awangardowym kierunkiem. Erotyka nie była poślednim tematem dla surrealistów. Surrealiści głosili potrzebę odnowienia, a właściwie zniesienia społecznych konwencji, w tym krępujących życie seksualne konwenansów (choć jak zauważono ostatnimi czasy, w stosunku do mniejszości seksualnych pozostawali zadziwiająco mieszczańscy). Zainteresowania surrealistów nie krążyły jednak bynajmniej wyłącznie wokół seksualności i cielesnej strony miłości, choć były to dla nich ważne zagadnienia. Miłość samą w sobie uważali za istotne dla życia i sztuki zjawisko. André Breton, główny teoretyk ruchu surrealistycznego, poruszał zagadnienie miłości nawet w tekście manifestu surrealistycznego, co może wydawać się zaskakujące, ostatecznie manifesty artystyczne były tekstami zwykle dotyczącymi spraw sztuki, jej pożądanego kształtu itd. W swoim tekście Breton stwierdzał: "(…) wyrzeczenie się miłości (…) jest jednym z rzadkich niewybaczalnych występków, jakie człowiek obdarzony pewną inteligencją, może w swoim życiu popełnić. (…) nikt prawie nie ma odwagi spojrzeć otwartymi oczami w ogromne światło miłości, w której zbiegają się, ku najwyższemu zachwytowi człowieka, obsesyjne idee zbawienia i obłędu. Ale czy ten, kto się w tym względzie nie potrafi utrzymać w stanie oczekiwania lub doskonałej gotowości, czy ten, zapytuję, może przemówić po ludzku" (André Breton, Drugi manifest surrealizmu, przeł. Adam Ważyk, cyt. za: Agnieszka Taborska, Spiskowcy wyobraźni. Surrealizm, Gdańsk 2007, s. 37).
Polski malarz, ojciec Jana Lenicy i Danuty Konwickiej. Teść Tadeusza Konwickiego. Studia rozpoczął w 1922 roku na wydziale prawno-ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Równolegle studiował muzykę w Konserwatorium Muzycznym. Swoje malarskie zainteresowania pogłębiał studiując w Prywatnym Instytucie Sztuk Pięknych prowadzonym przez Adama Hannytkiewicza. W latach 30. Alfred Lenica malował obrazy figuratywne, przede wszystkim martwe natury i pejzaże, wzorując się na kubizmie. Na początku wojny rodzina Leniców wysiedlona z Poznania udała się do Krakowa. Czas wojny był przełomowy w karierze malarza. Krakowskie środowisko artystyczne skupione wokół Tadeusza Kantora, a zwłaszcza przyjaźń z Jerzym Kujawskim zaowocowała pogłębieniem zainteresowań malarza awangardą. W 1945 roku Alfred Lenica powrócił do Poznania, gdzie zaangażował się w działalność artystyczną. W 1947 został współzałożycielem awangardowej grupy 4F+R. Po latach prób i poszukiwań, Lenica coraz silniej dążył ku abstrakcji i taszyzmowi. W 1948 roku wziął udział w I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie zorganizowanej przez Tadeusza Kantora. Obok poszukiwań i fascynacji abstrakcją, Alfred Lenica aktywnie współuczestniczył w nurcie socrealistycznym, tworząc wiele realistycznych obrazów w początku lat 50. W pierwszej połowie lat 50., w okresie socrealizmu, Lenica przerwał swoje twórcze eksperymenty, zwracając się w stronę wprowadzonej politycznym nakazem doktryny artystycznej. Z racji swoich przekonań politycznych był to dla niego powrót do malowanych już w latach 30. obrazów zaangażowanych społecznie i politycznie. Namalował wówczas takie obrazy, jak "Młody Bierut wśród robotników" (1949), "Pstrowski i towarzysze", "Przyjęcie do Partii", "Czerwony plakat" (1950). Na własny użytek próbował też łączyć eksperymenty formalne z ideowo zaangażowaną tematyką, jak w pracy "Tracimy dniówki" z 1953 roku, w której zastosował kolaż i monotypię. Od 1955 roku wyklarował się ostatecznie styl malarski Alfreda Lenicy, który będzie mu towarzyszył aż do śmierci. Styl ten był połączeniem taszyzmu, surrealizmu, informelu i drippingu. Powstawały obrazy olejne o dużych formatach malowane w technice wypracowanej wcześniej przez artystę (uzyskiwanie prześwitów koloru spod kolejnych warstw farby), którą następnie udoskonalał i rozwijał. Lenica chętnie posługiwał się lakierami oraz farbami przemysłowymi. Prezentował styl malarstwa abstrakcyjnego o odcieniu surrealistyczno-ekspresjonistycznym. Lenica wiele podróżował; na zaproszenie ONZ przebywał na przełomie 1959/60 roku w Genewie, gdzie w siedzibie tej organizacji wykonał malowidło ścienne "Trzy żywioły" (Woda, Ogień i Miłość). Utrzymywał stały kontakt z rodzimą awangardą artystyczną, wystawiał z Grupą Krakowską, brał udział w większości plenerów w Osiekach koło Koszalina, uczestniczył w sympozjum "Sztuka w zmieniającym się świecie" w 1966 roku w Puławach.
Description:
Erotic 10, 1966
gouache/paper, 30 x 42 cm; signed inside composition: 'Lenica', on the reverse described and dated: 'A. Lenica | 1966 | Erotyk 10'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
gwasz/papier
Sygnatura
sygnowany wewnątrz kompozycji: 'Lenica'
