24
Roman Kramsztyk | Martwa natura ze skrzypcami, około 1920-24
Estymacja:
250,000 zł - 400,000 zł
Sprzedane
250,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. XIX wiek, Modernizm, Międzywojnie, Sesja 1
Lokalizacja
olej/płótno naklejone na tekturę
Wymiary
- École de Paris. Malarstwo artystów żydowskiego pochodzenia w kolekcji Wojciecha Fibaka, Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Olsztynie, październik-grudzień 2000; - École de Paris. Artyści żydowscy z Polski w kolekcji Wojciecha Fibaka, Muzeum Okręgowe w Lesznie, maj-lipiec 2000; - École de Paris. Artyści żydowscy z Polski w kolekcji Wojciecha Fibaka, Pałac Sztuki, Kraków, lipiec-sierpień 1998
Kategoria
Opis
olej/płótno naklejone na tekturę, 72 x 90 cm, sygnowany p.g.: 'Kramstyk'', na odwrociu nalepka firmy transportowej
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
"Martwa natura ze skrzypcami" prezentuje zimną paletę. Na drewnianym stoliku artysta umieścił jawnie cézanne’owskie elementy: jabłka w misce, gliniany dzbanek i białą tkaninę, dodając atrakcyjnie wizualnie cytryny, kieliszek, skrzypce oraz zapis nutowy. Mocne formy przedmiotów zostały precyzyjnie zestawione: Kramsztyk osiągnął wrażenie rygoru i konkretu wyobrażanych rzeczy. Powstała w okresie po I wojnie światowej "Martwa natura ze skrzypcami" odbija w sobie nowe tendencje sztuki europejskiej, tzw. "powrotu do rzeczy" i odejścia od abstrakcji czy ekspresjonizmu.
O dziełach twórcy wymownie pisał w 1937 krytyk Konrad Winkler. Trafnie zauważał inklinacje Kramsztyka do "klasycyzmu", przefiltrowanego jednak przez nowoczesną wrażliwość: "Kramsztyk nie usiłuje epatować widza niezwykłością malarskich pomysłów. Idzie do swego celu, wsłuchany w głos swego plastycznego instynktu, a jedynym jego korektorem jest smak artystyczny, wyrobiony w długoletnim obcowaniu z malarstwem dawnych mistrzów i współczesną sztuką francuską. Solidność sztuki Kramsztyka, a zarazem jego pełna swady malarskiej swoboda w traktowaniu problemów sztuki nowoczesnej, przejawia się przede wszystkim w organiczności materialnej jego malowideł. Wychodząc z przedmiotu nasyconego barwą, z jego materii - sprowadza malarz ogólną kolorystykę obrazu do zasadniczego kamertonu, ale nie przez dodanie jakiegoś ‚barwnego’ sosu, tylko za pomocą modulacji poszczególnych tonów i uzgodnienia ich wzajemnych stosunków na płótnie. Nic się tutaj nie ‚wygrywa’, nie gasi sąsiednich barw - dając mimo to powierzchnię nasyconą światłem i kolorem o szlachetnym połysku emalii".
Naukę malarstwa rozpoczął w Warszawie, gdzie uczył się rysunku i malarstwa u Z. Stankiewicz, A. E. Hersteina i M. Kotarbińskiego. Naukę kontynuował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem J. Mehoffera (1903/1904) oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Po 1918 roku uzupełnił artystyczne studia w pracowni Hersteina w Berlinie. Lata 1910-1914 spędził w Paryżu, gdzie wstąpił do Towarzystwa Artystów Polskich i reaktywowanego w 1915 roku Polskiego Towarzystwa Artystyczno-Literackiego. W 1917 roku przyłączył się do I wystawy Ekspresjonistów Polskich zorganizowanej w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, będącej manifestacją pierwszej fali polskiej awangardy. W 1918 roku został członkiem Nowej Grupy, którą utworzył m.in. z Tadeuszem Pruszkowskim i Eugeniuszem Zakiem. Brał udział w pokazach sztuki polskiej w Barcelonie, Paryżu, Sztokholmie, Brukseli, Pittsburghu i Moskwie. Uczestniczył ponad to w Międzynarodowej Wystawie Sztuka i Technika w Paryżu w 1937 roku i Wystawie Światowej w Nowym Jorku w 1939 roku. W kraju eksponował swe prace w warszawskiej Zachęcie (w okresie 1909 - 1924), TPSP we Lwowie, Krakowie i Poznaniu oraz uczestniczył w Salonach paryskich. W 1922 roku osiadł na stałe w Paryżu. W tym samym roku został współzałożycielem Stowarzyszenia Artystów Polskich RYTM reprezentującego w sztuce polskiej lat 20. nurt klasycyzujący. Malował portrety, martwe natury i pejzaże. "Na ukształtowanie się postawy artystycznej Kramsztyka w istotny sposób oddziałała estetyka Cézanne'a. W pejzażach i martwych naturach artysta przywiązywał zasadniczą wagę do struktury obrazu budowanej ze zgeometryzowanych form. Roślinne, architektoniczne i przedmiotowe kształty wydobywał miękkimi, krótkimi pociągnięciami pędzla i obwodził delikatnym konturem. Gamę barw ograniczał do zgaszonych błękitów, zieleni i czerwieni ożywianych akcentami bieli; w portretach stosował wyrazisty modelunek światłocieniowy" - Irena Kossowska
Description:
Still life with violin, circa 1920-24
oil on canvas mounted on paperboard, 72 x 90 cm; signed upper right: 'Kramstyk'', on the reverse label of transport company
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
"Martwa natura ze skrzypcami" prezentuje zimną paletę. Na drewnianym stoliku artysta umieścił jawnie cézanne’owskie elementy: jabłka w misce, gliniany dzbanek i białą tkaninę, dodając atrakcyjnie wizualnie cytryny, kieliszek, skrzypce oraz zapis nutowy. Mocne formy przedmiotów zostały precyzyjnie zestawione: Kramsztyk osiągnął wrażenie rygoru i konkretu wyobrażanych rzeczy. Powstała w okresie po I wojnie światowej "Martwa natura ze skrzypcami" odbija w sobie nowe tendencje sztuki europejskiej, tzw. "powrotu do rzeczy" i odejścia od abstrakcji czy ekspresjonizmu.
O dziełach twórcy wymownie pisał w 1937 krytyk Konrad Winkler. Trafnie zauważał inklinacje Kramsztyka do "klasycyzmu", przefiltrowanego jednak przez nowoczesną wrażliwość: "Kramsztyk nie usiłuje epatować widza niezwykłością malarskich pomysłów. Idzie do swego celu, wsłuchany w głos swego plastycznego instynktu, a jedynym jego korektorem jest smak artystyczny, wyrobiony w długoletnim obcowaniu z malarstwem dawnych mistrzów i współczesną sztuką francuską. Solidność sztuki Kramsztyka, a zarazem jego pełna swady malarskiej swoboda w traktowaniu problemów sztuki nowoczesnej, przejawia się przede wszystkim w organiczności materialnej jego malowideł. Wychodząc z przedmiotu nasyconego barwą, z jego materii - sprowadza malarz ogólną kolorystykę obrazu do zasadniczego kamertonu, ale nie przez dodanie jakiegoś ‚barwnego’ sosu, tylko za pomocą modulacji poszczególnych tonów i uzgodnienia ich wzajemnych stosunków na płótnie. Nic się tutaj nie ‚wygrywa’, nie gasi sąsiednich barw - dając mimo to powierzchnię nasyconą światłem i kolorem o szlachetnym połysku emalii".
Naukę malarstwa rozpoczął w Warszawie, gdzie uczył się rysunku i malarstwa u Z. Stankiewicz, A. E. Hersteina i M. Kotarbińskiego. Naukę kontynuował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem J. Mehoffera (1903/1904) oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Po 1918 roku uzupełnił artystyczne studia w pracowni Hersteina w Berlinie. Lata 1910-1914 spędził w Paryżu, gdzie wstąpił do Towarzystwa Artystów Polskich i reaktywowanego w 1915 roku Polskiego Towarzystwa Artystyczno-Literackiego. W 1917 roku przyłączył się do I wystawy Ekspresjonistów Polskich zorganizowanej w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, będącej manifestacją pierwszej fali polskiej awangardy. W 1918 roku został członkiem Nowej Grupy, którą utworzył m.in. z Tadeuszem Pruszkowskim i Eugeniuszem Zakiem. Brał udział w pokazach sztuki polskiej w Barcelonie, Paryżu, Sztokholmie, Brukseli, Pittsburghu i Moskwie. Uczestniczył ponad to w Międzynarodowej Wystawie Sztuka i Technika w Paryżu w 1937 roku i Wystawie Światowej w Nowym Jorku w 1939 roku. W kraju eksponował swe prace w warszawskiej Zachęcie (w okresie 1909 - 1924), TPSP we Lwowie, Krakowie i Poznaniu oraz uczestniczył w Salonach paryskich. W 1922 roku osiadł na stałe w Paryżu. W tym samym roku został współzałożycielem Stowarzyszenia Artystów Polskich RYTM reprezentującego w sztuce polskiej lat 20. nurt klasycyzujący. Malował portrety, martwe natury i pejzaże. "Na ukształtowanie się postawy artystycznej Kramsztyka w istotny sposób oddziałała estetyka Cézanne'a. W pejzażach i martwych naturach artysta przywiązywał zasadniczą wagę do struktury obrazu budowanej ze zgeometryzowanych form. Roślinne, architektoniczne i przedmiotowe kształty wydobywał miękkimi, krótkimi pociągnięciami pędzla i obwodził delikatnym konturem. Gamę barw ograniczał do zgaszonych błękitów, zieleni i czerwieni ożywianych akcentami bieli; w portretach stosował wyrazisty modelunek światłocieniowy" - Irena Kossowska
Description:
Still life with violin, circa 1920-24
oil on canvas mounted on paperboard, 72 x 90 cm; signed upper right: 'Kramstyk'', on the reverse label of transport company
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
Stan zachowania
72 x 90 cm
Technika
- dom aukcyjny Christie's, Nowy Jork, luty 1994; - kolekcja Wojciecha Fibaka; - dom aukcyjny Polswiss Art, październik 2003; - kolekcja prywatna, Europa
Proweniencja
sygnowany p.g.: 'Kramstyk''
Literatura
- Renata Piątkowska, Roman Kramsztyk. Między "Ziemiańską" a Montparnasse'em, Warszawa 2004, s. 213, poz. kat. 74; - École de Paris. Malarstwo artystów żydowskiego pochodzenia w kolekcji Wojciecha Fibaka, katalog wystawy, Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Olsztynie, Olsztyn 2000, s. 71 (il.); - École de Paris. Artyści żydowscy z Polski w kolekcji Wojciecha Fibaka, katalog wystawy, Muzeum Okręgowe w Lesznie, Leszno 2000, s. 63 (il.); - École de Paris. Artyści żydowscy z Polski w kolekcji Wojciecha Fibaka, katalog wystawy, Pałac Sztuki, Kraków 1998, poz. 39, s. 101 (il.); - "Nasz Przegląd Ilustrowany" 1926, nr 12, s. 4 (il.); - "Neunen Lodzer Zeitung" 1926, 4 IV, s. 3 (il.)
