347
Lidia Masterkova | Bez tytułu, 1968
Estymacja:
180,000 zł - 260,000 zł
Sprzedane
160,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy awangardy po 1945
Artysta
Lidia Masterkova (1927 - 2008)
Wymiary
208 x 130 cm
Kategoria
Opis
technika własna, mieszana/płótno, 208 x 130 cm, sygnowany i datowany l.g.: 'L. Masterkova 68.' [cyrylicą], opisany na odwrociu (cyrylicą)
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
"To było cudowne. Taki stan napięcia - jakbym stała na scenie z moimi obrazami, zupełnie inaczej, niż gdyby prace były pokazane w zamkniętej przestrzeni".
- LIDIA MASTERKOVA O ATAKOWANYCH PRZEZ WŁADZE WYSTAWACH SZTUKI NONKONFORMISTYCZNEJ W ROSJI
Lidia Masterkova to jedna z najbardziej bezkompromisowych artystek tworzących po wschodniej stronie Żelaznej Kurtyny. Nazywana "amazonką awangardy", studiowała muzykę i aktorstwo, by następnie poświęcić się malarstwu. Jej profesorem był Robert Falk, jeden z przedstawicieli przedwojennej awangardy, a kolegami i koleżankami ze studiów późniejsi dysydenci z grupy Lianozovo - Michaił Roginski, Borys Turetski, Nikolaj Vechtomow. Na moskiewskiej niezależnej scenie artystycznej debiutowała w latach 60., wystawiając w prywatnych mieszkaniach: historyka sztuki Ilii Tsirlina, amerykańskiego dziennikarza Edmunda Stevensa czy kolekcjonera George’a Costakisa. Zaangażowana w ruch kultury niezależnej, brała udział w wystawach, które niejednokrotnie były cenzurowane, zamykane czy wręcz demolowane przez służby bezpieczeństwa. Jedną z takich rozgromionych przez policję wystaw była współorganizowana przez Masterkovą tzw. "wystawa buldożerowa" na terenie lasu miejskiego Bielajewo w Moskwie w 1974. Jako członkini grupy Lianozovo, obok takich artystów, jak Oscar Rabin czy jej przyszły mąż, Vladimir Nemukhin, zdarzało jej się mieszkać w miejscu spotkań grupy w dawnym gułagu dla kobiet na przedmieściach Moskwy. Ostatecznie wraz z synem w 1975 wyemigrowała do Paryża, tuż po pierwszej legalnej prezentacji sztuki nonkonformistycznej w pawilonie pszczelarstwa (!) podczas wszech radzieckiej wystawy osiągnięć gospodarczych.
Masterkova walczyła w komunistycznej Rosji o wolność wypowiedzi artystycznej, opowiadając się całkowicie po stronie abstrakcji, którą poznała podczas Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów w Moskwie w 1957 roku. Impreza, będąca jedną z oznak politycznej i kulturowej odwilży, stanowiła okazję do zapoznania się z pierwszej ręki z pracami amerykańskich abstrakcjonistów. W Rosji obowiązywał wtedy dogmat realizmu socjalistycznego - wybór abstrakcji był więc gestem emancypacji nie tylko w aspekcie artystycznym, ale i politycznym. Dziś wiemy, że w promocję sztuki abstrakcyjnej jako elementu "soft power" mającego rozmontować system komunistyczny zaangażowany był amerykański wywiad. Rozwijając swoją fascynację abstrakcjonizmem ekspresyjnym, malarską materią i efektami barwno-fakturalnymi, artystka zaczęła pod koniec lat 60. Tworzyć asamblaże wykorzystujące fragmenty tkanin takich jak koronki czy żakardy i brokaty pochodzące z opuszczonych cerkwi. Jak pisze badaczka Faina Balakhovskaya, Masterkova "wierzyła w Boga, ale nie w kościół. Była przekonana, że awangarda rosyjska była bezpośrednio związana z tradycją prawosławnej ikony". Być może takie podejście było związane z tym, że jednym z jej nauczycieli był Oleg Kudriaszow, uczeń Malewicza o własnym, rozbudowanym podejściu do duchowości w sztuce. Choć na pierwszy rzut oka kompozycje Masterkovej przypominają feministyczne manifesty takich artystek, jak Sarah Lucas czy Magdalena Abakanowicz, to Masterkova powoływała się tutaj raczej na specyficzny rodzaj mistycyzmu konotowany przez pochodzenie wykorzystanych materiałów.
Prace Lidii Masterkovej reprodukowane są we wszystkich międzynarodowych opracowaniach na temat awangardowej sztuki rosyjskiej i znajdują się w kolekcjach m.in. Nowojorskiego MoMA i Galerii Trietiakowskiej w Moskwie.
Description:
Untitled, 1968
mixed media, mixed/canvas, 208 x 130 cm; signed and dated upper left 'L. Masterkova 68.' [in Cyrillic], described on the reverse (in Cyrillic),
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
"To było cudowne. Taki stan napięcia - jakbym stała na scenie z moimi obrazami, zupełnie inaczej, niż gdyby prace były pokazane w zamkniętej przestrzeni".
- LIDIA MASTERKOVA O ATAKOWANYCH PRZEZ WŁADZE WYSTAWACH SZTUKI NONKONFORMISTYCZNEJ W ROSJI
Lidia Masterkova to jedna z najbardziej bezkompromisowych artystek tworzących po wschodniej stronie Żelaznej Kurtyny. Nazywana "amazonką awangardy", studiowała muzykę i aktorstwo, by następnie poświęcić się malarstwu. Jej profesorem był Robert Falk, jeden z przedstawicieli przedwojennej awangardy, a kolegami i koleżankami ze studiów późniejsi dysydenci z grupy Lianozovo - Michaił Roginski, Borys Turetski, Nikolaj Vechtomow. Na moskiewskiej niezależnej scenie artystycznej debiutowała w latach 60., wystawiając w prywatnych mieszkaniach: historyka sztuki Ilii Tsirlina, amerykańskiego dziennikarza Edmunda Stevensa czy kolekcjonera George’a Costakisa. Zaangażowana w ruch kultury niezależnej, brała udział w wystawach, które niejednokrotnie były cenzurowane, zamykane czy wręcz demolowane przez służby bezpieczeństwa. Jedną z takich rozgromionych przez policję wystaw była współorganizowana przez Masterkovą tzw. "wystawa buldożerowa" na terenie lasu miejskiego Bielajewo w Moskwie w 1974. Jako członkini grupy Lianozovo, obok takich artystów, jak Oscar Rabin czy jej przyszły mąż, Vladimir Nemukhin, zdarzało jej się mieszkać w miejscu spotkań grupy w dawnym gułagu dla kobiet na przedmieściach Moskwy. Ostatecznie wraz z synem w 1975 wyemigrowała do Paryża, tuż po pierwszej legalnej prezentacji sztuki nonkonformistycznej w pawilonie pszczelarstwa (!) podczas wszech radzieckiej wystawy osiągnięć gospodarczych.
Masterkova walczyła w komunistycznej Rosji o wolność wypowiedzi artystycznej, opowiadając się całkowicie po stronie abstrakcji, którą poznała podczas Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów w Moskwie w 1957 roku. Impreza, będąca jedną z oznak politycznej i kulturowej odwilży, stanowiła okazję do zapoznania się z pierwszej ręki z pracami amerykańskich abstrakcjonistów. W Rosji obowiązywał wtedy dogmat realizmu socjalistycznego - wybór abstrakcji był więc gestem emancypacji nie tylko w aspekcie artystycznym, ale i politycznym. Dziś wiemy, że w promocję sztuki abstrakcyjnej jako elementu "soft power" mającego rozmontować system komunistyczny zaangażowany był amerykański wywiad. Rozwijając swoją fascynację abstrakcjonizmem ekspresyjnym, malarską materią i efektami barwno-fakturalnymi, artystka zaczęła pod koniec lat 60. Tworzyć asamblaże wykorzystujące fragmenty tkanin takich jak koronki czy żakardy i brokaty pochodzące z opuszczonych cerkwi. Jak pisze badaczka Faina Balakhovskaya, Masterkova "wierzyła w Boga, ale nie w kościół. Była przekonana, że awangarda rosyjska była bezpośrednio związana z tradycją prawosławnej ikony". Być może takie podejście było związane z tym, że jednym z jej nauczycieli był Oleg Kudriaszow, uczeń Malewicza o własnym, rozbudowanym podejściu do duchowości w sztuce. Choć na pierwszy rzut oka kompozycje Masterkovej przypominają feministyczne manifesty takich artystek, jak Sarah Lucas czy Magdalena Abakanowicz, to Masterkova powoływała się tutaj raczej na specyficzny rodzaj mistycyzmu konotowany przez pochodzenie wykorzystanych materiałów.
Prace Lidii Masterkovej reprodukowane są we wszystkich międzynarodowych opracowaniach na temat awangardowej sztuki rosyjskiej i znajdują się w kolekcjach m.in. Nowojorskiego MoMA i Galerii Trietiakowskiej w Moskwie.
Description:
Untitled, 1968
mixed media, mixed/canvas, 208 x 130 cm; signed and dated upper left 'L. Masterkova 68.' [in Cyrillic], described on the reverse (in Cyrillic),
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
technika własna, mieszana/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany l.g.: 'L. Masterkova 68.' [cyrylicą]
Proweniencja
- zakup bezpośrednio od artystki, lata 60.; - kolekcja prywatna, Wiedeń; - dom aukcyjny Bonhams, Londyn, 2016; - kolekcja prywatna, Europa
