15
Stanisław Wyspiański | Akt kobiety stojącej, circa 1891-93
Estymacja:
40,000 zł - 50,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Prace na Papierze. Sztuka Dawna
Wymiary
60 x 34,5 cm
Kategoria
Opis
kreda/papier żeberkowy z filigranem, 60 x 34,5 cm, sygnowany monogramem wiązanym p.d.: 'SW'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
Akt kobiety datować można na wczesne lata 90. XIX wieku, kiedy Wyspiański przebywał w jednej z podróży do Paryża; uzupełniał tam swoje wykształcenie, studiując na Académie Colarossi. Okres ten był dla niego czasem artystycznego wzrastania i kształtowania plastycznego warsztatu, poszukiwaniem nowych tematów oraz technik wyrazu. W liście do przyjaciela Karola Maszkowskiego pisał: "cieszę się bardzo na nowy pokoik, bo nająłem go blisko atelier Colarossiego, gdzie siedzę prawie cały dzień --- Na południe tylko chodzę do École des Beaux-Arts rysować gipsowe figury. Nie uwierzysz z jaką rysuję przyjemnością. A to jest wcale niełatwo --- Moje jednak rysunki są jeszcze za szorstkie, za grube, za ordynarne. W porównaniu z tymi jakie tutaj czasem widzę nagradzane na konkursach. Oni tutaj umieją rysować węglem bardzo delikatnie tak że zachowują modelunek na płaszczyźnie zupełnie gładkiej, jak w naturze np. ciało kobiece i jego delikatne przemiany. (…) Teraz dnie tak ciemne, że prawie nie mogę malować rano modela i muszę to zastępować rysunkiem. Tak mię interesują te studia, że wyczekuję tylko drugiego dnia, aby dalej rzecz prowadzić" (List do Karola Maszkowskiego z 28 XII 1891 [w:] Listy Stanisława Wyspiańskiego do Karola Maszkowskiego, oprac. Maria Rydlowa, t. III, Kraków 1997, s. 164-166).
Prezentowany w katalogu szkic kobiecego aktu to niewątpliwie rodzaj akademickiej wprawki sporządzonej podczas sesji z modelką w atelier. Wczesna spuścizna Wyspiańskiego nierzadko obfituje w tego typu prace, wykonywane niekiedy na kartonach, które następnie przeznaczane były na większe, m.in. pastelowe kompozycje, tak jak miało to miejsce w przypadku analogicznego niemalże szkicu modelki Annah. Podczas prac konserwatorskich nad pastelem "Dziewczynka oparta o poręcz krzesła" (MNW) został odkryty nieznany dotąd rysunek Stanisława Wyspiańskiego przedstawiający Annah, modelkę Paula Gauguina. Była to mulatka z Jawy, z którą artysta zamieszkał po przyjeździe do Paryża w 1893. Gauguin, którego Wyspiański poznał za pośrednictwem Władysława Ślewińskiego, pozwolił mu namalować portret jego egzotycznej modelki. Sytuacja ta ilustruje nie tylko okoliczności i możliwości tworzenia aktów kobiecych u progu XX wieku, ale także zdradza tajniki warsztatowe. Malując swoje modelki, Wyspiański najczęściej wykorzystywał najbardziej akademickie medium, jakim była kredka, ołówek bądź węgiel; rysował syntetycznie, nie pomijając np. wad postawy modelki czy innych niedoskonałości w wyglądzie. Kobiety przedstawiane są w płytkiej przestrzeni naznaczonej delikatnym światłocieniem. Owe kobiece akty staną się dla Wyspiańskiego ważną lekcją na drodze do mistrzowskiego sporządzania psychologicznych portretów.
Dramatopisarz, poeta, malarz i reformator teatru. W latach 1884-85 i 1887-95 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (był m.in. uczniem i współpracownikiem Jana Matejki) oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1890-94 przebywał za granicą, głównie w Paryżu, gdzie oddziałała na niego sztuka Paula Gauguina, nabistów oraz drzeworyt japoński. W latach 1898-98 był kierownikiem graficznym krakowskiego czasopisma "Życie". W latach 1898-1905 działał m.in. jako inscenizator w krakowskim teatrze. W 1906 roku został docentem w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Od 1897 roku był członkiem Towarzystwa Sztuka. Ulubioną techniką Stanisława Wyspiańskiego był pastel. Zajmował się też grafiką (m.in. ilustracje do Iliady, winiety i układy graficzne tygodnika krakowskiego "Życie" oraz publikowanych własnych dramatów). Ważne miejsce w jego działalności, rozpoczętej współpracą z Janem Matejką i Józefem Mehofferem przy polichromii Kościoła Mariackiego, zajmowały projekty witraży i polichromii wnętrz: np. w krakowskim kościele Franciszkanów 1897-1905, w katedrze lwowskiej 1892-94 i wawelskiej 1900-02 (nie zrealizowane). W twórczości plastycznej Wyspiańskiego przeważał portret, w dziedzinie którego reprezentował ekspresjonizm (np. portrety Kazimierza Lewandowskiego i Lucjana Rydla 1898) i pejzaż (m.in. cykl widoków na Kopiec Kościuszki 1904-05). Wyspiański opracowywał scenografie do własnych dramatów, projekty dekoracji wnętrz (np. Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie), mebli i tkanin oraz projekty architektoniczne. Był jednym z twórców programu i praktyki tzw. sztuki stosowanej w Polsce, reformatorem grafiki książkowej. W jego stylu widoczny jest zarówno trwały wpływ Matejki, jak i żywe związki z secesją (dekoracyjność, charakterystyczna giętka i kapryśna linia, stylizacje roślinne) oraz wpływy impresjonizmu.
Description:
Nude woman standing, circa 1891-93
chalk/laid paper with watermark, 60 x 34.5 cm; signed lower right: 'SW',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
Akt kobiety datować można na wczesne lata 90. XIX wieku, kiedy Wyspiański przebywał w jednej z podróży do Paryża; uzupełniał tam swoje wykształcenie, studiując na Académie Colarossi. Okres ten był dla niego czasem artystycznego wzrastania i kształtowania plastycznego warsztatu, poszukiwaniem nowych tematów oraz technik wyrazu. W liście do przyjaciela Karola Maszkowskiego pisał: "cieszę się bardzo na nowy pokoik, bo nająłem go blisko atelier Colarossiego, gdzie siedzę prawie cały dzień --- Na południe tylko chodzę do École des Beaux-Arts rysować gipsowe figury. Nie uwierzysz z jaką rysuję przyjemnością. A to jest wcale niełatwo --- Moje jednak rysunki są jeszcze za szorstkie, za grube, za ordynarne. W porównaniu z tymi jakie tutaj czasem widzę nagradzane na konkursach. Oni tutaj umieją rysować węglem bardzo delikatnie tak że zachowują modelunek na płaszczyźnie zupełnie gładkiej, jak w naturze np. ciało kobiece i jego delikatne przemiany. (…) Teraz dnie tak ciemne, że prawie nie mogę malować rano modela i muszę to zastępować rysunkiem. Tak mię interesują te studia, że wyczekuję tylko drugiego dnia, aby dalej rzecz prowadzić" (List do Karola Maszkowskiego z 28 XII 1891 [w:] Listy Stanisława Wyspiańskiego do Karola Maszkowskiego, oprac. Maria Rydlowa, t. III, Kraków 1997, s. 164-166).
Prezentowany w katalogu szkic kobiecego aktu to niewątpliwie rodzaj akademickiej wprawki sporządzonej podczas sesji z modelką w atelier. Wczesna spuścizna Wyspiańskiego nierzadko obfituje w tego typu prace, wykonywane niekiedy na kartonach, które następnie przeznaczane były na większe, m.in. pastelowe kompozycje, tak jak miało to miejsce w przypadku analogicznego niemalże szkicu modelki Annah. Podczas prac konserwatorskich nad pastelem "Dziewczynka oparta o poręcz krzesła" (MNW) został odkryty nieznany dotąd rysunek Stanisława Wyspiańskiego przedstawiający Annah, modelkę Paula Gauguina. Była to mulatka z Jawy, z którą artysta zamieszkał po przyjeździe do Paryża w 1893. Gauguin, którego Wyspiański poznał za pośrednictwem Władysława Ślewińskiego, pozwolił mu namalować portret jego egzotycznej modelki. Sytuacja ta ilustruje nie tylko okoliczności i możliwości tworzenia aktów kobiecych u progu XX wieku, ale także zdradza tajniki warsztatowe. Malując swoje modelki, Wyspiański najczęściej wykorzystywał najbardziej akademickie medium, jakim była kredka, ołówek bądź węgiel; rysował syntetycznie, nie pomijając np. wad postawy modelki czy innych niedoskonałości w wyglądzie. Kobiety przedstawiane są w płytkiej przestrzeni naznaczonej delikatnym światłocieniem. Owe kobiece akty staną się dla Wyspiańskiego ważną lekcją na drodze do mistrzowskiego sporządzania psychologicznych portretów.
Dramatopisarz, poeta, malarz i reformator teatru. W latach 1884-85 i 1887-95 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (był m.in. uczniem i współpracownikiem Jana Matejki) oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1890-94 przebywał za granicą, głównie w Paryżu, gdzie oddziałała na niego sztuka Paula Gauguina, nabistów oraz drzeworyt japoński. W latach 1898-98 był kierownikiem graficznym krakowskiego czasopisma "Życie". W latach 1898-1905 działał m.in. jako inscenizator w krakowskim teatrze. W 1906 roku został docentem w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Od 1897 roku był członkiem Towarzystwa Sztuka. Ulubioną techniką Stanisława Wyspiańskiego był pastel. Zajmował się też grafiką (m.in. ilustracje do Iliady, winiety i układy graficzne tygodnika krakowskiego "Życie" oraz publikowanych własnych dramatów). Ważne miejsce w jego działalności, rozpoczętej współpracą z Janem Matejką i Józefem Mehofferem przy polichromii Kościoła Mariackiego, zajmowały projekty witraży i polichromii wnętrz: np. w krakowskim kościele Franciszkanów 1897-1905, w katedrze lwowskiej 1892-94 i wawelskiej 1900-02 (nie zrealizowane). W twórczości plastycznej Wyspiańskiego przeważał portret, w dziedzinie którego reprezentował ekspresjonizm (np. portrety Kazimierza Lewandowskiego i Lucjana Rydla 1898) i pejzaż (m.in. cykl widoków na Kopiec Kościuszki 1904-05). Wyspiański opracowywał scenografie do własnych dramatów, projekty dekoracji wnętrz (np. Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie), mebli i tkanin oraz projekty architektoniczne. Był jednym z twórców programu i praktyki tzw. sztuki stosowanej w Polsce, reformatorem grafiki książkowej. W jego stylu widoczny jest zarówno trwały wpływ Matejki, jak i żywe związki z secesją (dekoracyjność, charakterystyczna giętka i kapryśna linia, stylizacje roślinne) oraz wpływy impresjonizmu.
Description:
Nude woman standing, circa 1891-93
chalk/laid paper with watermark, 60 x 34.5 cm; signed lower right: 'SW',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
Technika
kreda/papier żeberkowy z filigranem
Sygnatura
sygnowany monogramem wiązanym p.d.: 'SW'
Proweniencja
0
Literatura
0
Wystawiany
0
