68 x 38 x 17 cm

piaskowiec, 68 x 38 x 17 cm,

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite" wg stawek podanych w regulaminie aukcji. Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Stawki dla przedziałów powyżej tej wartości podane są w regulaminie. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.

"Koncentratory" autorstwa Barbary Zbrożyny to rzeźby obiekty służące kontemplacji, których celem było zaspokojenie potrzeby wyciszenia i refleksji nad życiem. W 1976 roku powstały trzy wersje "Koncentratora", z których jedna nadal zdobi przestrzeń miejską stolicy - znajduje się przy ulicy Krasińskiego. Wszystkie wersje zostały stworzone w szczególnym momencie życia rzeźbiarki. Odbiegając od wcześniejszych, bogatych fakturowo rzeźb, które artystka kształtowała wyłącznie swoimi dłońmi, "Koncentratory" to gładkie i symetryczne prace, które skupiają uwagę odbiorcy do swego wnętrza. Zainspirowana twórczością wybitnego rzeźbiarza brytyjskiego Henry’ego Moore’a, Barbara Zbrożyna stworzyła formy organiczne i obłe, pełne subtelności i bezpretensjonalnego piękna. Jak pisano: "(...) Świadoma swoich celów, jasno i konkretnie je precyzująca, niestrudzenie poszukująca własnych form i znaków dla zapisania czasu nam danego - artystka autonomiczna, niezależna, odrzucająca modne konwencje".

Artystka, tuż po swojej wystawie w Zachęcie w 1973 roku, cieszyła się rosnącą sławą w środowisku artystycznym Warszawy. Swoją twórczością zaintrygowała intelektualistów i artystów, powodując lawinę komentarzy. Mówiono, że Barbara Zbrożyna porusza szerokie spektrum problemów twórczych, które wiążą podstawy i tendencje ówczesnej sztuki z tradycją wielkiej rzeźby. Z drugiej strony, za sens tej twórczości Wojciech Skrodzki chciał widzieć "przeżywanie czasu, który jest czasem umierania: przeżywanie świata, który jest światem nieludzkim oznaczanie śladów życia, które było walką i ofiarą". Niezwykle ciekawym komentarzem podzielił się Mieczysław Jastrun, który w swoim dzienniku z 20 grudnia 1973 roku zapisał: W niedzielę byliśmy na wystawie rzeźb i grafiki Barbary Zbrożyny. Niektóre rzeźby wstrząsające brzydotą, odwagą w ukazywaniu grozy biologii skamieniałej. Inne 'piękne', ale w śmierci, jak owe 'podwójne sarkofagi', jak opłynięty w fale sarkofag Ofelii. Cała współczesna sztuka ukazuje, jak żadna dotąd, potworność bytu" (Mieczysław Jasturn, Dzienniki 1955-1981, Kraków 2002, s. 684).

Tym, co wynika z lat twórczości Barbary Zbrożyny to wrażliwość na los człowieka i inspiracje, które płyną z natury. Od samego początku artystka podkreślała, że jej twórczość ma stanowić "próbę humanizacji nieludzkiego świata". Artystka poszukiwała znaku, który stałby się symbolem humanistycznych idei w biologizującej formie. Wykształcona w pracowni Dunikowskiego, wypracowała unikalną, indywidulaną formułę rzeźbiarską, która daleko odbiegła od początkowo praktykowanej figuratywności. Mimo podążania w kierunku abstrakcji, Zbrożyna nie zrezygnowała z antropologicznych odniesień. U schyłku lat 50., największy wpływ na twórczość Zbrożyny wywarł wspomniany Henry Moore i inni przedstawiciele nurtu abstrakcji organicznej. Sylwetka ludzka, która była początkowym punktem odniesienia, stawała się w rzeźbie tej artystki coraz silniej zsyntezowana i uproszczona. Abstrakcja szła w parze z walorem ekspresyjnym, co dawało efekt zbliżony wyglądem do organicznych skamielin. Kolejnym krokiem były "Sarkofagi", które swoją formą przywodziły na myśl realne przedmioty, takie jak szpitalne łóżko. "Koncentratory" to moment uspokojenia po seriach rzeźb naładowanych silnymi emocjami, które wynikały z osobistych doświadczeń.

Studiowała w ASP w Krakowie u prof. Xawerego Dunikowskiego w latach 1945-47, a następnie w ASP w Warszawie w pracowni prof. Franciszka Strynkiewicza w 1947-52. W latach 1951-54 brała udział w rekonstrukcji zabytkowych rzeźb w Warszawie. Współzałożycielka awangardowej Grupy 55. Autorka rzeźb figuralnych, licznych portretów, kompozycji przestrzennych, pomników. Styl jej ewoluował od realizmu (słynna rzeźba przekupki na warszawskim Mariensztacie z 1949), przez syntetyczne uproszczenia i ekspresyjno-metaforyczną deformację do abstrakcji. Nadrzędną zasadą pracy twórczej Zbrożyny było widzenie rzeczywistości poprzez istnienie człowieka. Wynikało to nie tylko z bogatych doświadczeń artystycznych i pedagogicznych rzeźbiarki, ale i z tolerancji wobec ludzkich ułomności. Rzeźba nie wypełniała całkowicie obszaru twórczych poszukiwań Zbrożyny. Równorzędnym sposobem artystycznego wyrazu stał się rysunek. Co jakiś czas porzucała rzeźbę, aby w pełni poświęcić się kreślonym na papierze, swobodnie deformowanym, w pełni organicznym kształtom. Do swych rysunkowych fantazji wplatała szereg niedopowiedzianych do końca form, mających wyrażać ludzki dramat, żal po tym, co nieuniknione. W 2008 warszawska Zachęta zaprezentowała monograficzną wystawę artystki.

Description:
"Hub", 1976
sandstone, 68 x 38 x 17 cm;, ,

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.

piaskowiec