15
Teresa Roszkowska | "Gnojowanie", 1938
Estymacja:
25,000 zł - 35,000 zł
Sprzedane
40,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. XIX wiek, Modernizm, Międzywojnie
Artysta
Teresa Roszkowska (1904 - 1992)
Wymiary
115 x 91 cm
Opis
tempera/płótno naklejone na sklejkę, 115 x 91 cm; sygnowany i datowany p.d.: '(znak autorski) | TERESA | ROSZKOWSKA | 1938'; na odwrociu papierowa nalepka Instytutu Propagandy Sztuki oraz dwie nalepki przewozowe
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Teresa Roszkowska, której życie twórcze rozpięte było przez wiele dekad, znana była głównie ze swojej działalności scenograficznej: zarówno teatralnej jak i filmowej. Jako scenografka wykształcenie zdobywała w latach 1934-36 w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie. Nieco wcześniej - w latach 1924-28 studiowała w Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego. Razem z innymi artystami z kręgu Pruszkowskiego regularnie wyjeżdżała na plenery malarskie do Kazimierza Dolnego. Odbyła również studyjną podróż do Francji i Włoch (1930). Roszkowska zasiliła szeregi grupy artystycznej Szkoła Warszawska (założona 1929). Jej członkowie promowali realizm (wzorem Pruszkowskiego), lecz ich twórczość była stylowo pluralistyczna. Łączyła ich chęć odwzorowywania realiów współczesnego życia w jego afirmatywnych przejawach. Roszkowska jawi się jako najbardziej "klasycyzująca" postać tego ugrupowania malarskiego. Artystka wykształcona przez Pruszkowskiego używała klasycznych technik malarstwa sztalugowego: tempery i techniki mieszanej, chcąc zbliżyć się do formuły artystycznej dawnych mistrzów. Stylistyczne uprawiała drobiazgowy realizm bliski szeroko pojętemu malarstwu "nowej rzeczowości" i "powrotu do porządku", tak rozpowszechnionemu w Europie po Wielkiej Wojnie. W rzadkiej na rynku sztuki pracy Roszkowskiej z lat 30. XX wieku, "Gnojowaniu" artysta przedstawiła gospodarski temat, chcąc sprostać ideałowi malarstwa dla nowoczesnego widza: odartego z awangardowych eksperymentów i komunikatywnego w warstwie tematycznej. Ciekawym zabiegiem jest ujęcie sceny z perspektywy lotu ptaka. Postaci i konie piętrzą się na podobraziu, wpisując się w barwną mozaikę połaci pola. Roszkowska bliska jest tutaj twórczości promowanych przez Łukaszowców dawnych mistrzów: XV-wiecznych Włochów czy malarstwa niderlandzkiego, w szczególności Pietera Bruegela.
Studiowała w Warszawie: w latach 1924-1930 w Konserwatorium Muzycznym w klasie fortepianu, równocześnie w Szkole Sztuk Pięknych, w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego. Często brała udział w plenerach malarskich w Kazimierzu Dolnym, podczas jednego z nich, w 1926 r. powstał film amatorski z jej udziałem w reżyserii Pruszkowskiego pt. "Szczęśliwy wisielec czyli Kalifornia w Polsce". Pierwszą wystawę indywidualną miała już w 1930 r. w Paryżu, później m.in. w Genui (1931 r.), Brukseli (1935 r. - nagrodzoną), Bostonie, Chicago, Toronto, Paryżu (1937 - Grand Prix w dziedzinie sztuki dekoratorskiej), Rapperswillu, Nowym Jorku, Sztokholmie, Londynie (1939 r.). Brała też udział w wystawach krajowych. W latach 1934-1936 studiowała scenografię na wydziale sztuki reżyserskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. Projektowała scenografie do sztuk dramatycznych i oper, współpracowała z najwybitniejszymi reżyserami, m.in. Leonem Schillerem, Aleksandrem Zelwerowiczem, Edmundem Wiercińskim, później Bohdanem Korzeniewskim. Była też autorką znakomitych prac scenograficznych do spektakli operowych i baletowych w Operze warszawskiej. Po 1978 roku poświęciła się całkowicie malarstwu. Jej bogaty dorobek artystyczny był w okresie powojennym wielokrotnie prezentowany na wystawach indywidualnych i zbiorowych zarówno w kraju, jak i poza granicami, m. in. w Londynie, w Pradze, w Wenecji, Nancy, Nicei, Mediolanie i NRD, Moskwie, Leningradzie, Oslo, Neuchtel. Teresa Roszkowska zmarła tragicznie, zamordowana w swojej willi na Saskiej Kępie.
Description:
tempera on canvas mounted on plywood, 115 x 91 cm
Additional Charge Details:
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Teresa Roszkowska, której życie twórcze rozpięte było przez wiele dekad, znana była głównie ze swojej działalności scenograficznej: zarówno teatralnej jak i filmowej. Jako scenografka wykształcenie zdobywała w latach 1934-36 w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie. Nieco wcześniej - w latach 1924-28 studiowała w Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego. Razem z innymi artystami z kręgu Pruszkowskiego regularnie wyjeżdżała na plenery malarskie do Kazimierza Dolnego. Odbyła również studyjną podróż do Francji i Włoch (1930). Roszkowska zasiliła szeregi grupy artystycznej Szkoła Warszawska (założona 1929). Jej członkowie promowali realizm (wzorem Pruszkowskiego), lecz ich twórczość była stylowo pluralistyczna. Łączyła ich chęć odwzorowywania realiów współczesnego życia w jego afirmatywnych przejawach. Roszkowska jawi się jako najbardziej "klasycyzująca" postać tego ugrupowania malarskiego. Artystka wykształcona przez Pruszkowskiego używała klasycznych technik malarstwa sztalugowego: tempery i techniki mieszanej, chcąc zbliżyć się do formuły artystycznej dawnych mistrzów. Stylistyczne uprawiała drobiazgowy realizm bliski szeroko pojętemu malarstwu "nowej rzeczowości" i "powrotu do porządku", tak rozpowszechnionemu w Europie po Wielkiej Wojnie. W rzadkiej na rynku sztuki pracy Roszkowskiej z lat 30. XX wieku, "Gnojowaniu" artysta przedstawiła gospodarski temat, chcąc sprostać ideałowi malarstwa dla nowoczesnego widza: odartego z awangardowych eksperymentów i komunikatywnego w warstwie tematycznej. Ciekawym zabiegiem jest ujęcie sceny z perspektywy lotu ptaka. Postaci i konie piętrzą się na podobraziu, wpisując się w barwną mozaikę połaci pola. Roszkowska bliska jest tutaj twórczości promowanych przez Łukaszowców dawnych mistrzów: XV-wiecznych Włochów czy malarstwa niderlandzkiego, w szczególności Pietera Bruegela.
Studiowała w Warszawie: w latach 1924-1930 w Konserwatorium Muzycznym w klasie fortepianu, równocześnie w Szkole Sztuk Pięknych, w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego. Często brała udział w plenerach malarskich w Kazimierzu Dolnym, podczas jednego z nich, w 1926 r. powstał film amatorski z jej udziałem w reżyserii Pruszkowskiego pt. "Szczęśliwy wisielec czyli Kalifornia w Polsce". Pierwszą wystawę indywidualną miała już w 1930 r. w Paryżu, później m.in. w Genui (1931 r.), Brukseli (1935 r. - nagrodzoną), Bostonie, Chicago, Toronto, Paryżu (1937 - Grand Prix w dziedzinie sztuki dekoratorskiej), Rapperswillu, Nowym Jorku, Sztokholmie, Londynie (1939 r.). Brała też udział w wystawach krajowych. W latach 1934-1936 studiowała scenografię na wydziale sztuki reżyserskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. Projektowała scenografie do sztuk dramatycznych i oper, współpracowała z najwybitniejszymi reżyserami, m.in. Leonem Schillerem, Aleksandrem Zelwerowiczem, Edmundem Wiercińskim, później Bohdanem Korzeniewskim. Była też autorką znakomitych prac scenograficznych do spektakli operowych i baletowych w Operze warszawskiej. Po 1978 roku poświęciła się całkowicie malarstwu. Jej bogaty dorobek artystyczny był w okresie powojennym wielokrotnie prezentowany na wystawach indywidualnych i zbiorowych zarówno w kraju, jak i poza granicami, m. in. w Londynie, w Pradze, w Wenecji, Nancy, Nicei, Mediolanie i NRD, Moskwie, Leningradzie, Oslo, Neuchtel. Teresa Roszkowska zmarła tragicznie, zamordowana w swojej willi na Saskiej Kępie.
Description:
tempera on canvas mounted on plywood, 115 x 91 cm
Additional Charge Details:
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
tempera/płótno naklejone na sklejkę
Proweniencja
- kolekcja prywatna, Polska
Literatura
- Wystawa Szkoły Warszawskiej, Władysława Lama, Mariana Szyszko-Bohusza, projektów na opakowania wyrobów Pol. Monop. Tytoniowego, Instytut Propagandy Sztuki, Warszawa 1939, s. 10, poz. 49
Wystawiany
- Wystawa Szkoły Warszawskiej, Władysława Lama, Mariana Szyszko-Bohusza, projektów na opakowania wyrobów Pol. Monop. Tytoniowego, Instytut Propagandy Sztuki, styczeń 1939
