ceramika szkliwiona, 16 x 19,5 x 21 cm;

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.; - Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.

Na przełomie lat 50. i 60. XX wieku w wytwórniach zajmujących się produkcją ceramiki pojawił się nowy profil w ofercie - ceramika w typie archeologicznym. Inspirowane licznymi odkryciami wykopaliskowymi, np. popielnic z okresu kultury łużyckiej, a lansowane głównie przez Cepelię w podległych jej spółdzielniach, naczynia naśladujące formy pradziejowych urn, czarek, dzbanów stały się jednymi z popularniejszych wyrobów tego okresu. Sprzedawano je jako dekoracyjne - zwykle, aby oddać wygląd pierwowzorów, nie szkliwiono ich, a jedynie angobowano, co sprawiało, że przepuszczały wodę, dlatego ich użyteczność była stosunkowo niewielka. W swoich ofertach wyroby tego typu miały między innymi: toruński Rzut, łysogórska Kamionka, czy włocławska Przyjaźń. Wraz ze zbliżającą się rocznicą Tysiąclecia Chrztu Polski przypadającą w 1966 roku produkcja ceramiki archeologicznej nasiliła się, wyroby te stały się niejako okolicznościową pamiątką. Powstawały też specjalnie na potrzeby licznie wówczas organizowanych jubileuszowych wystaw. Taka jest również geneza prezentowanego naczynia. Zostało ono wykonane na wystawę w Muzeum Archeologicznym w 1966 roku. Hanna Oknińska-Wiśniewska, autorka pracy, absolwentka warszawskiej ASP (dyplom w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa, 1955 rok), w latach 60. i 70. XX wieku zasłynęła z naczyń ceramicznych inspirowanych sztuką archaiczną, których przykładem jest prezentowana forma. Temat ten podejmowała również w twórczości rzeźbiarskiej, m.in. w pracy z 1967 roku "Lech, Czech i Rus".

- pęknięcie w dolnej części naczynia powstałe podczas wypału