61
Andrzej Adam Sadowski | "Bonn - parking motocyklowy - Kreidler", 1990
Estymacja:
14,000 zł - 19,000 zł
Sprzedane
9,500 zł
Aukcja na żywo
Nowa Figuracja - Nowa Ekspresja
Artysta
Andrzej Adam Sadowski (1946)
Wymiary
81 x 116 cm
Kategoria
Opis
akryl/płótno, 81 x 116 cm; sygnowany i datowany l.d.: 'A.A. SADOWSKI | 1990'; sygnowany, opisany i datowany na odwrociu: 'ANDRZEJ A. SADOWSKI | ŁÓDŹ, UL. JULIANOWSKA 5/7 M 370 A. | "BONN - PARKING MOTOCYKLOWY - KREIDLER." | AKRYL, WYM. 81 X 116 CM, 1990.'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Hiperrealizm, zwany też fotorealizmem czy superrealizmem, był nurtem zapoczątkowanym w Stanach Zjednoczonych Ameryki w drugiej połowie lat 60. XX wieku. Kluczowym medium, z którego korzystali artyści i artystki hiperrealizmu była fotografia, niestosowana jednak jako cel, ale jako podstawowy środek zarówno w twórczości malarskiej, jak i rzeźbiarskiej. Użycie fotografii w XX wieku przez długi czas uważanej za "obiektywne" przedstawienie, wiązało się z teoretycznymi podstawami kierunku, którego twórcy i twórczynie chcieli przedstawiać rzeczywistość widzialną, pozbawioną naddatku osobistej interpretacji, ograniczoną do swojej warstwy wizualnej. Pomóc miała im w tym właśnie fotografia. Zwłaszcza w malarstwie hiperrealistyczne kompozycje bywały powtórzeniem kadrów fotograficznych ze wszystkimi ich charakterystycznymi cechami. Jedną z nich było specyficzne, "ucinające" fragmenty przedmiotów i kadrowanie ludzi. Pracując na podstawie fotografii, starano się niejednokrotnie oddać bardzo szczegółowo detale, które był w stanie zarejestrować aparat fotograficzny. Wiązało się to również z przekonaniem, że to właśnie fotografia utrwala to, co często umyka ludzkiemu, niedoskonałemu spojrzeniu. Lubianym motywem podejmowanym przez twórców i twórczynie tego kierunku były optyczne efekty uchwycone przez fotografię obrazującą różnego rodzaju odbicia - lustrzane czy zwielokrotnienie obrazu odbijającego się przykładowo na szybie okiennej, czy w witrynie sklepowej. Hiperrealizm nie ograniczał się jednak wyłącznie do malarstwa. Zgodnie z założeniami tego kierunku powstawały również rzeźby, będące naturalnej wielkości figurami przedstawiającymi werystycznie, iluzjonistycznie opracowane ludzkie postacie. Przedstawicielem hiperrealizmu w Polsce był między innymi Andrzej Sadowski, znany też jako "Sadzio". Pochodził z Łodzi, z którą pozostał związany. Tam odbył studia na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, gdzie uzyskał dyplom w 1970. Przez prawie dwie dekady pracował w macierzystej uczelni jako wykładowca. Rodzinne miasto bywało również tematem jego malarstwa. Sadowski zainteresowany był pejzażem miejskim. Weduty powracały wielokrotnie w jego twórczości - zarówno widoki miast polskich, jak i europejskich. Ich motywem często bywały ruch uliczny, samochody, motocykle oraz witryny sklepów i lokali usługowych. Przedstawienia pojazdów w malarstwie Sadowskiego były "typowo" hiperrealistyczne: artysta miał szczególną predylekcję do malowania refleksów światła odbijającego się od lśniącej karoserii oraz tego, co widoczne było w samochodowych szybach. Tak artysta wspominał swoje początki jako malarza-hiperrealisty: "Pierwszy obraz fotorealistyczny namalowałem w 1972 roku i był to pejzaż miejski z Gniezna. Wtedy też zacząłem budować pierwsze reportaże fotograficzne związane z dokumentacją polskiego pejzażu. W tym czasie malowałem też dużo portretów i martwych natur. Pierwszy zagraniczny pejzaż miejski namalowałem w 1975 roku a przedstawiał on Pragę. W 1976 roku po raz pierwszy wyjechałem na Zachód, byłem z wystawą malarstwa w Getyndze w Galerie Apex. Po doświadczeniach z tego wyjazdu podjąłem decyzję, że głównym tematem mojej działalności będzie pejzaż miejski z feerią świateł, witryn, samochodów i motocykli. Ukazanie tego ’szczęśliwszego‘ świata stało się na wiele lat moim podstawowym przesłaniem artystycznym" (Źródło:https:// artystaisztuka.pl/gdy-obraz-zbliza-sie-do-idealu-2/). Prezentowane tu prace Sadowskiego to widoki z dwóch miast: niemieckiego Bonn oraz rodzinnej dla Sadowskiego Łodzi. Pierwsza z nich ukazuje motocykle oraz autokar. Motocykle widziane są z bliska, ujęte w dość niskiej perspektywie, jakby ujęte przez pochylonego lub kucającego fotografa, którego zdjęcie następnie powtórzono na płótnie. Warto zwrócić uwagę na fakt, że artysta sam był autorem fotografii, na podstawie których następnie malował. Drugi z prezentowanych obrazów to widok ulicy Piotrowskiej pełnej samochodów. Na pierwszym planie widoczne jest czerwone auto, którego lakier lśni w dziennym świetle, co artysta odmalował werystycznie, utrwalając bliki widoczne na karoserii oraz świetlny wzór odbijający się od przedniej szyby.
Absolwent Wydział Scenografii warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Projektował scenografię głównie dla teatrów warszawskich (Teatr Ludowy, Teatr dramatyczny, Teatr Ateneum, Teatr Narodowy). Zasłynął także jako twórca kostiumów do przedstawień operowych. Był współtwórcą oraz wieloletnim kierownikiem Katedry Scenografii na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Description:
"Bonn - motorcycle parking - Kreidler", 1990
acrylic on canvas, 81 x 116 cm; signed and dated lower left: 'A.A. SADOWSKI | 1990'; signed, dated and described on the reverse: 'ANDRZEJ A. SADOWSKI | LODz, UL. JULIANOWSKA 5/7 M 370 A. | "BONN - PARKING MOTOCYKLOWY - KREIDLER." | AKRYL, WYM. 81 X 116 CM, 1990.'
Additional Charge Details:
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Hiperrealizm, zwany też fotorealizmem czy superrealizmem, był nurtem zapoczątkowanym w Stanach Zjednoczonych Ameryki w drugiej połowie lat 60. XX wieku. Kluczowym medium, z którego korzystali artyści i artystki hiperrealizmu była fotografia, niestosowana jednak jako cel, ale jako podstawowy środek zarówno w twórczości malarskiej, jak i rzeźbiarskiej. Użycie fotografii w XX wieku przez długi czas uważanej za "obiektywne" przedstawienie, wiązało się z teoretycznymi podstawami kierunku, którego twórcy i twórczynie chcieli przedstawiać rzeczywistość widzialną, pozbawioną naddatku osobistej interpretacji, ograniczoną do swojej warstwy wizualnej. Pomóc miała im w tym właśnie fotografia. Zwłaszcza w malarstwie hiperrealistyczne kompozycje bywały powtórzeniem kadrów fotograficznych ze wszystkimi ich charakterystycznymi cechami. Jedną z nich było specyficzne, "ucinające" fragmenty przedmiotów i kadrowanie ludzi. Pracując na podstawie fotografii, starano się niejednokrotnie oddać bardzo szczegółowo detale, które był w stanie zarejestrować aparat fotograficzny. Wiązało się to również z przekonaniem, że to właśnie fotografia utrwala to, co często umyka ludzkiemu, niedoskonałemu spojrzeniu. Lubianym motywem podejmowanym przez twórców i twórczynie tego kierunku były optyczne efekty uchwycone przez fotografię obrazującą różnego rodzaju odbicia - lustrzane czy zwielokrotnienie obrazu odbijającego się przykładowo na szybie okiennej, czy w witrynie sklepowej. Hiperrealizm nie ograniczał się jednak wyłącznie do malarstwa. Zgodnie z założeniami tego kierunku powstawały również rzeźby, będące naturalnej wielkości figurami przedstawiającymi werystycznie, iluzjonistycznie opracowane ludzkie postacie. Przedstawicielem hiperrealizmu w Polsce był między innymi Andrzej Sadowski, znany też jako "Sadzio". Pochodził z Łodzi, z którą pozostał związany. Tam odbył studia na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, gdzie uzyskał dyplom w 1970. Przez prawie dwie dekady pracował w macierzystej uczelni jako wykładowca. Rodzinne miasto bywało również tematem jego malarstwa. Sadowski zainteresowany był pejzażem miejskim. Weduty powracały wielokrotnie w jego twórczości - zarówno widoki miast polskich, jak i europejskich. Ich motywem często bywały ruch uliczny, samochody, motocykle oraz witryny sklepów i lokali usługowych. Przedstawienia pojazdów w malarstwie Sadowskiego były "typowo" hiperrealistyczne: artysta miał szczególną predylekcję do malowania refleksów światła odbijającego się od lśniącej karoserii oraz tego, co widoczne było w samochodowych szybach. Tak artysta wspominał swoje początki jako malarza-hiperrealisty: "Pierwszy obraz fotorealistyczny namalowałem w 1972 roku i był to pejzaż miejski z Gniezna. Wtedy też zacząłem budować pierwsze reportaże fotograficzne związane z dokumentacją polskiego pejzażu. W tym czasie malowałem też dużo portretów i martwych natur. Pierwszy zagraniczny pejzaż miejski namalowałem w 1975 roku a przedstawiał on Pragę. W 1976 roku po raz pierwszy wyjechałem na Zachód, byłem z wystawą malarstwa w Getyndze w Galerie Apex. Po doświadczeniach z tego wyjazdu podjąłem decyzję, że głównym tematem mojej działalności będzie pejzaż miejski z feerią świateł, witryn, samochodów i motocykli. Ukazanie tego ’szczęśliwszego‘ świata stało się na wiele lat moim podstawowym przesłaniem artystycznym" (Źródło:https:// artystaisztuka.pl/gdy-obraz-zbliza-sie-do-idealu-2/). Prezentowane tu prace Sadowskiego to widoki z dwóch miast: niemieckiego Bonn oraz rodzinnej dla Sadowskiego Łodzi. Pierwsza z nich ukazuje motocykle oraz autokar. Motocykle widziane są z bliska, ujęte w dość niskiej perspektywie, jakby ujęte przez pochylonego lub kucającego fotografa, którego zdjęcie następnie powtórzono na płótnie. Warto zwrócić uwagę na fakt, że artysta sam był autorem fotografii, na podstawie których następnie malował. Drugi z prezentowanych obrazów to widok ulicy Piotrowskiej pełnej samochodów. Na pierwszym planie widoczne jest czerwone auto, którego lakier lśni w dziennym świetle, co artysta odmalował werystycznie, utrwalając bliki widoczne na karoserii oraz świetlny wzór odbijający się od przedniej szyby.
Absolwent Wydział Scenografii warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Projektował scenografię głównie dla teatrów warszawskich (Teatr Ludowy, Teatr dramatyczny, Teatr Ateneum, Teatr Narodowy). Zasłynął także jako twórca kostiumów do przedstawień operowych. Był współtwórcą oraz wieloletnim kierownikiem Katedry Scenografii na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Description:
"Bonn - motorcycle parking - Kreidler", 1990
acrylic on canvas, 81 x 116 cm; signed and dated lower left: 'A.A. SADOWSKI | 1990'; signed, dated and described on the reverse: 'ANDRZEJ A. SADOWSKI | LODz, UL. JULIANOWSKA 5/7 M 370 A. | "BONN - PARKING MOTOCYKLOWY - KREIDLER." | AKRYL, WYM. 81 X 116 CM, 1990.'
Additional Charge Details:
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akryl/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany l.d.: 'A.A. SADOWSKI | 1990'; sygnowany, opisany i datowany na odwrociu: 'ANDRZEJ A. SADOWSKI | ŁÓDŹ, UL. JULIANOWSKA 5/7 M 370 A. | "BONN - PARKING MOTOCYKLOWY - KREIDLER." | AKRYL, WYM. 81 X 116 CM, 1990.'
Proweniencja
- kolekcja prywatna, Warszawa
