Teki „Konfrontacje” stanowią rodzaj dokumentu, który prezentuje drogę powojennej polskiej awangardy, a także są niezastąpionym źródłem wiedzy o polskich artystach i ich dokonaniach. Był to katalog wydawany cyklicznie przez galerię Krzywe Koło, który towarzyszył wystawom artystów awangardowych. Galeria Krzywe Koło zapoczątkowała typ autorskiej galerii sztuki, gdzie organizowano wystawy cieszące się popularnością wśród krytyków oraz publiczności. Galeria powstała w 1956 roku przy Klubie Krzywe Koło w Staromiejskim Domu Kultury w Warszawie. Instytucja powstała z inicjatywy Mariana Bogusza, który kierował galerią do 1963 roku, oraz Grupy 55. Był to okres zakończenia dominacji ideologii socrealizmu, a główny prym zaczęła wieść abstrakcja, która inspirowała twórców i poruszała widzów. To właśnie w tej galerii debiutowało wielu współcześnie uznanych twórców, wśród których można wymienić m.in. Rajmunda Ziemskiego, Stefana Gierowskiego czy Tadeusza Dominika. „Konfrontacje” organizowane były jako cykl wystaw indywidualnych, które trwały cały rok i należały do najważniejszych inicjatyw galerii. Zamykała je wspólna wystawa najciekawszych prac artystów, którzy brali udział w wystawach. W efekcie „Konfrontacje” zostały uznawane za prezentację najoryginalniejszych dokonań polskich artystów. Pierwsze takie wydarzenie odbyło się w 1960 roku. Wystawa ta potraktowana została przez krytyków jako prezentacja twórczości artystów, „(...) którzy wybrani zostali przez kierownictwo Galerii jako pewnego rodzaju elita reprezentująca w sposób dojrzały nowoczesną plastykę polską” (Janusz Bogucki, O niektórych zdarzeniach wrześniowych, „Życie Literackie”, 25. 09.1960). To właśnie wtedy narodziły się pragnienia oraz ambicje inicjatorów galerii do uczynienia z niej jednego z najbardziej reprezentatywnych ośrodków sztuki oraz dynamicznie rozwijającej się instytucji.