Tematem aukcji jest cyrk, czyli przedstawienia w których rzeczywistość i fantazja przenikają się na wiele sposobów. Niesamowite umiejętności, śmiałość i sztuczki magiczne bawią, uprzyjemniają czas, rozbudzają ciekawość. Pośród dzieł biorących udział w aukcji przeważają polskie plakaty. Polski plakat artystyczny pozostając medium ulicznym, buduje swój wyrafinowany prestiż od 1899. Pełen aluzji, bogaty w znaczenia, towarzyszył Polakom w najtrudniejszych chwilach, akcentował momenty wolności, dawał poczucie upragnionej normalności w codziennym życiu. Plakat to medium niezwykle czułe i aktywne, wrażliwe na nastroje społeczne, zmiany i napięcia. W sytuacji utraty państwowości, był nośnikiem kultury polskiej, wplatał motywy ludowe, tradycyjne w treści informacyjne czy reklamowe. Przetrwał w podziemiu czas okupacji, powojenne lata socjalizmu, funkcjonował mimo cenzury i ukonstytuował niepowtarzalne zjawisko Polskiej Szkoły Plakatu. Rozwijana przez lata typograficzna i rysunkowa biegłość, zagadnienia formy i kompozycji wypracowały niezwykłe spektrum możliwości komunikacyjnych, nie tylko plakatu jako sztuki użytkowej, ale medium przenikającego inne dyscypliny. Plakat filmowy, teatralny i cyrkowy to ulubione tematy grafików polskich. Sam termin „Polska Szkoła Plakatu” wymaga szerszego komentarza, określa bowiem zjawiska jakie zachodziły w polskim środowisku graficznym od lat pięćdziesiątych, choć początek datuje się również na lata przedwojenne. Sam termin pojawił się z szwajcarskim magazynie „Graphis”, użyty przez Jana Lenicę w 1960. Jednak już wcześniej rosnące znaczenie Polskiej Szkoły Filmowej za granicą sprawiło, że termin funkcjonował w środowiskach artystycznych. Niemożliwe jest precyzyjne określenie cech polskiego plakatu, charakteryzuje go przede wszystkim różnorodność styli, osobowości i technik. Dzieła łączy aluzyjność, umiejętność trafnego przedstawienia i wykorzystania tematów, by mówiły o ludziach i były zrozumiałe. Artyści stworzyli zjawisko w którym możemy wyróżnić szereg styli, nurtów i znaczących reprezentantów. Jedynym z najważniejszych twórców jest Henryk Tomaszewski, związany z warszawską Akademią Sztuk Pięknych gdzie wykładał od 1952 do 1985. Do jego pracowni uczęszczali twórcy tacy jak Wasilewski, Urbaniec, Pągowski, Młodożeniec, Hołdanowicz, Freudenreich. Środowisko warszawskie reprezentowali także: Jan Lenica, Julian Pałka, Wojciech Fangor, Józef Mroszczak, Rafał Olbiński. Krakowska Akademia Sztuk Pięknych szczyci się osobistościami tj Franciszek Starowieyski, Waldemar Świerzy, Roman Cieślewicz, Wiktor Górka.